Piratenpartij

voor een vrije informatiesamenleving

Auteursrecht

Wat zijn uploadfilters?

door 3 Reacties

Het omstreden artikel 17 van de nieuwe EU-auteursrechtenrichtlijn stelt filters verplicht die alle foto’s, video’s en teksten blokkeren die een vermoeden van inbreuk op het auteursrecht veroorzaken. Het creëren van een filter dat mogelijk als censuurmachine kan dienen, zal de fundamentele rechten van de gebruikers schenden.

Raad van State: filters in strijd met censuurverbod

Op 11 mei is het wetsvoorstel voor de nieuwe EU-auteursrechtenrichtlijn bij de Tweede Kamer ingediend, met onder meer een advies van de Raad van State. Ten opzichte van het implementatiewetsvoorstel van juli vorig jaar zijn er in het huidige wetsvoorstel amper substantiële wijzigingen. De Raad van State deelt onze kritiek: de huidige implementatie bedreigt onze vrije meningsuiting. Verplichte uploadfilters zullen automatisch censuur gaan plegen.

Piratenpartij: recht op vrije meningsuiting

De Piratenpartij heeft indertijd in een reactie bij de consultatie op dit implementatiewetsvoorstel erop gewezen dat de vrijheid van meningsuiting en van informatie gewaarborgd dienen te worden. Dit recht omvat de vrijheid een mening te hebben en de vrijheid kennis te nemen en te geven van informatie of ideeën, zonder inmenging van enig openbaar gezag en ongeacht grenzen.

Het huidige wetsvoorstel zal vooral het verdienmodel van zeer grote bedrijven dienen, ten nadele van het midden- en kleinbedrijf en ten koste van auteurs, journalisten en cultuurmakers.

De Piratenpartij wil de burgerrechten beschermen

Iedereen moet kunnen rekenen op de beperkingen en uitzonderingen op het auteursrecht. De Piratenpartij wil dat de schade van de EU-auteursrechtenrichtlijn zo veel mogelijk beperkt wordt en de rechten van gebruikers van het internet maximaal worden beschermd.

Hieronder een handig document (PDF) met uitleg over uploadfilters:

Wat zijn uploadfilters?Download
Wat zijn uploadfilters?

DRM schendt consumentenrechten

door

Digitaal beperkingenbeheer (DRM) ondermijnt de concurrentie en verstoort de markt, schaadt het publieke domein en de eigendomsrechten (zelfs op auto’s of koffiemachines). Bedrijven gebruiken DRM om u te dwingen extra te betalen voor reparaties in hun erkende service-centra, of om hun officiële verbruiksartikelen te kopen, alles van printerinkt tot reinigingsmiddel voor geautomatiseerde kattenbakken.

Digitaal beperkingenbeheer (DRM) is slecht voor de rechten van de consument, slecht voor innovatie, en slecht voor veiligheid. DRM’s zijn digitale sloten die op uw apparaten worden geplaatst, zonder u de sleutel te geven. ‘Digital Restrictions Management‘ (oorspronkelijk geïntroduceerd door de entertainment-industrie als ‘Digital Rights Management‘), zijn technologieën die het gebruik van hardware, software of andere creatieve werken zoals boeken, films, muziek, etc. voorkomen, controleren of beperken. Ze staan ook bekend als anti-kopieertechnologieën.

De Piratenpartij wil dat de wettelijke bescherming voor digitale sloten op consumentenproducten wordt afgeschaft.

Gebruikersrechten

In Europa hebben we een reeks uitzonderingen op het auteursrecht om de grondrechten te waarborgen. Je mag een privé-kopie maken, werken of delen van werken gebruiken voor onderwijs en wetenschappelijk onderzoek, citaten voor kritiek of recensies. Bibliotheken en andere culturele erfgoedinstellingen hebben een aantal uitzonderingen die hen in staat stellen werken beschikbaar te stellen aan het publiek en deze werken digitaal te bewaren, en de pers heeft ook een aantal uitzonderingen om het recht op informatie te garanderen.

Goed voorbeeld doet goed volgen

Toen wetgevers wettelijke bescherming gaven aan DRM, hebben ze verzuimd de gebruikersrechten te beschermen. Portugal heeft aangetoond dat landen wetten kunnen maken over toepassing van DRM die een eerlijker evenwicht tussen gebruikers en de auteursrechtenhouder geven. In navolging van Portugal kun je de gebruikersrechten beschermen, door de uitzonderingen op het auteursrecht uit te sluiting van de DRM-bepaling in artikel 29a van de Auteurswet.

Reactie Piratenpartij

Onderstaand is de reactie van de Piratenpartij op de “internet consultatie consumentenrechten”. De Piratenpartij stelt voor om ook de DRM-bepaling in de Auteurswet aan te passen.

Piratenpartij-consultatie-consumentenrechtenDownload

Geachte heer/mevrouw,

Met deze brief reageren we op de “internet consultatie consumentenrechten”. Piratenpartij Nederland dankt u voor de mogelijkheid om onze visie op het conceptwetsvoorstel met u te delen.

De Piratenpartij zet zich in voor de vrije toegang tot kennis, technologie en cultuur. Daar de “technische voorzieningen” uit artikel 29a van de Auteurswet verder kunnen gaan dan buiten het toepassingsgebied dat traditioneel onder het auteursrecht valt, zijn wij van mening dat ook aanpassing van de Auteurswet vereist is.

De twee Europese consumentenrechten richtlijnen regelen o.a. dat consumenten zowel voor digitale inhoud (bijv. games, applicaties), digitale diensten (bijv. streaming) als voor goederen met een digitaal element (bijv. een smart TV) recht krijgen op (veiligheids-)updates zolang zij die redelijkerwijs mogen verwachten.

Deze richtlijnen kunnen voorts niet los worden gezien van Richtlijnen 96/9/EG en 2001/29/EG van het Europees Parlement en de Raad betreffende auteursrechten (hierna: richtlijn auteursrechten). De richtlijn auteursrechten is ook van toepassing op digitale diensten, omdat het begrip “technische voorzieningen” in artkel 6 van die richtlijn zowel goederen als ook digitale diensten omvat.

Digital Restrictions Management (DRM)

Deze “technische voorzieningen” worden ook wel DRM genoemd, hetgeen ‘Digital Restrictions Management’ betekent, (oorspronkelijk geïntroduceerd door de entertainment-industrie als ‘Digital Rights Management’ bedoeld als anti-kopieertechnologieën). DRM kan een beletsel vormen voor consumenten om gebruik te maken van hun rechten die wettelijk zijn toegestaan.
De richtlijn auteursrechten staat de lidstaten niet toe om hun burgers toe te staan DRM te verbreken, zelfs niet voor legale doeleinden.

DRM heeft twee tekortkomingen in het bijzonder die eruit springen:

  1. DRM is onverenigbaar met interoperabiliteit. Interoperabiliteit — het koppelen van het ene ding aan het andere — is de bestaansreden van standaarden. DRM-wetgeving zet een blokkade in de weg van deze innovatie. Dus DRM bestaat alleen om compatibiliteit te voorkomen zonder uitdrukkelijke toestemming — het tegenovergestelde van een standaard.
  2. DRM is een beveiligingsramp. Het verbod op het melden van bugs in systemen met DRM maakt dat deze fouten langer voortbestaan, en meer worden uitgebuit voordat ze verholpen zijn.

Een acceptabele aanpak is het aanpassen van de definitie van de bepaling “technische voorzieningen”, met uitsluiting van uitzonderingen op het auteursrecht.

Aanpassing Auteurswet

Naar onze mening zijn voor een goede borging van de gewenste rechten de volgende wijzigingen in de Auteurswet nodig:

  1. Deze rechten kunnen worden gewaarborgd door de uitzondering zoals genoemd in Artikel 5 van de richtlijn auteursrechten te implementeren waar dat nog niet is gebeurd of slechts gedeeltelijk is gebeurd.
  2. Artikel 29a Auteurswet lid 1 de definitie van “technische voorzieningen” te wijzigen met de bepaling “die geen uitzonderingen op het auteursrecht zijn, zoals bepaald in artikel …” gevolgd door een lijst van uitzonderingen en beperkingen op het auteursrecht. Deze lijst dient aangevuld te worden met eventuele nog te implementeren uitzonderingen, die in de Nederlandse Auteurswet geheel of gedeeltelijk ontbreken.

ad 1. Bijvoorbeeld:

  • Artikel 5.3(l) het gebruik met het oog op demonstratie of herstel van apparatuur;
  • Artikel 5.3(m) het gebruik met het oog op de wederopbouw van een gebouw.

ad 2. Bijvoorbeeld:

Technische voorzieningen die geen uitzonderingen op het auteursrecht zijn, zoals bepaald in artikel 12 (lid 6), hoofdstuk 1 paragraaf 6 “De beperkingen van het auteursrecht” (met name artikel 15, 15a, 15b, 15c, 15h, 15i, 15j, 15k, 16, 16a, 16b, 16c, 16, 16h, 16n, 16o, 17, 17c, 18, 18a, 18b, 19, 22, 24a), artikel 45k, 45m, […, etc.], worden geacht «doeltreffend» te zijn indien het gebruik van een beschermd werk door de maker of zijn rechtverkrijgenden wordt beheerst door middel van toegangscontrole of door toepassing van een beschermingsprocédé zoals encryptie, vervorming of andere transformatie van het werk of een kopieerbeveiliging die de beoogde bescherming bereikt.

Samenvatting

DRM’s zijn digitale sloten die op apparaten worden geplaatst, zonder de consument de sleutel te geven. Het zou bedrijven niet mogen worden toegestaan om klanten hun fundamentele rechten te ontnemen met gebruikersovereenkomsten of digitale sloten (DRM).

Het is volkomen legaal onder het auteursrecht om uw eigen apparatuur te repareren, de software te reverse-engineeren en aan de apparatuur te sleutelen om aan uw behoeften te voldoen.

Als een technologie een Nederlandse burger verhindert gebruik te maken van een auteursrechtuitzondering (privé-kopie, onderwijs, commentaar, kritiek, wetenschappelijk onderzoek, etc.), dan kan die technologie door de wet niet als DRM worden beschouwd.

De DRM bepaling in de Auteurswet dient te worden aangepast om gebruikers volledig te laten beschikken over hun consumentenrechten.

Vanzelfsprekend lichten we onze inbreng graag nader toe, mocht daartoe behoefte bestaan.

Hoogachtend,
Namens de Piratenpartij Nederland,
ir. W.A. Brandsma

Lees meer over DRM:

Waarom betalen we BTW over de thuiskopieheffing?

door

De Piratenpartij is fundamenteel tegen media- of hardwareheffingen voor thuiskopieën; Er zouden geen belastingen voor het kopiëren moeten worden toegestaan. Het auteursrecht is verworden tot een obstakel voor creativiteit, met name de creativiteit aan de basis.

Wat extra zout in de wonde wrijft is dat we nog steeds BTW over de thuiskopieheffing betalen. Het hoogste Europese hof heeft in 2017 uitspraak gedaan dat de thuiskopieheffing niet onder de BTW regeling valt. Je zou mogen verwachten dat de overheid de consumenten niet onnodig teveel laat betalen, en de regels aanpast. Toch hebben de consumenten sinds 2017 zo’n 8 miljoen euro per jaar aan BTW afgedragen over de thuiskopieheffing.

Wat is thuiskopieheffing?

De “thuiskopieheffing” is een prijsopslag op gegevensdragers die geschikt zijn van het maken van kopieën. Bijvoorbeeld, bij het kopen van een usb-stick, laptop of smartphone, is de prijs inclusief een heffing. Dit leidt tot het risico dat u uiteindelijk meerdere keren betaalt voor hetzelfde. U moet de heffing betalen bij de aankoop van een externe harde schijf waarop u de muziek kopieert als back-up, een heffing op de computer die u gebruikt om de kopie te maken, en een heffing op het apparaat (een tablet bijvoorbeeld) dat u gebruikt om de muziek te luisteren. Bovendien kan het zijn dat een consument producten koopt met de thuiskopieheffing, dat ze zelfs als ze die nooit gebruiken voor privékopieën van auteursrechtelijk beschermde werken, de heffing nog steeds moeten betalen. Tegenwoordig is een tablet vaak de standaard voor de bediening van allerlei machines, van een melkrobot voor boeren tot een elektrische deuropener voor opa en oma.

Copyright levies

Waarom betalen we thuiskopieheffing?

Van gebruikers wordt ‘compensatie‘ gevraagd die hun rechten uitoefenen die de Auteurswet biedt. Artikel 16c van de Auteurswet bepaald dat er een verplichting tot betaling rust op de voorwerpen die hier geproduceerd zijn of geïmporteerd. Deze heffing wordt uiteindelijk aan de consumenten doorberekend voor het legaal kopiëren voor privégebruik.

De heffingsbedragen staan op de website van de rijksoverheid. Wat opvalt is dat er “Heffingsbedrag exclusief btw” bij staat in de tabel, maar de rijksoverheid de verplichting voor BTW-betaling over de thuiskopieheffing niet expliciet vermeld. Daarvoor moeten we op de website van een private stichting kijken. Volgens Stichting de Thuiskopie die de thuiskopieregeling uitvoert geldt de BTW-regeling ook voor de hier inbegrepen thuiskopieheffing.

Hoogte thuiskopieheffing 2018 t/m 2020

HvJ EU: geen BTW over de thuiskopieheffing

Volgens het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ EU) zou er geen BTW moeten worden geheven over de thuiskopieheffing. Op 18 januari 2017 heeft het hoogste Europese hof uitspraak gedaan in zaak C‑37/16 (SAWP arrest):

Voor de BTW-richtlijn verrichten reproductierechthouders geen dienst ten behoeve van producenten en importeurs van blancodragers HvJ EU 18 januari 2017, IEF 16535; IEFbe 2066; C‑37/16; ECLI:EU:C:2017:22 (SAWP) Auteurs, uitvoerend kunstenaars en andere rechthebbenden verrichten geen dienst in de zin van artikel 24, lid 1, en artikel 25, aanhef en onder a), van de btw-richtlijn ten behoeve van producenten en importeurs van bandrecorders en vergelijkbare inrichtingen en van blanco dragers bij wie collectieve beheersorganisaties voor rekening van de rechthebbenden, maar in eigen naam, bij de verkoop van deze inrichtingen en dragers een heffing innen.

Het HvJ EU zegt hier dat de collectieve beheersorganisaties, zoals Stichting de Thuiskopie, geen dienst verrichten in de zin van de BTW-richtlijn ten behoeve van producenten en importeurs, maar een heffing in eigen naam innen. Er zou dus geen BTW over de thuiskopieheffing mogen worden geheven.

Thuiskopieheffing en BTW

Er zou geen BTW over de thuiskopieheffing mogen worden geheven. Dit is vastgesteld bij een besluit van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 2017. In veel landen is dit eenvoudigweg niet terug te zien in de lokale wetgeving en leidt het tot een aanzienlijke verhoging van de door de consument te betalen ‘compensatie‘ voor het kopiëren voor privégebruik.

Uit de jaarverslagen van Stichting de Thuiskopie valt op te maken dat de stichting over de jaren 2013 t/m 2018 gemiddeld 40 miljoen euro heeft opgehaald. Gemiddeld betalen consumenten ruwweg 8 miljoen euro per jaar aan BTW over de thuiskopieheffing. Deze betalen ze bij aanschaf aan de winkelier.
De bedragen in de tabel zijn * € 1.000

JaarHeffingBTW
201330.8316.475
201469.29514.552
201533.4987.035
201630.0706.315
201744.1879.279
201833.5097.037
Gemiddeld40.2328.449

Conclusie: geen BTW over de thuiskopieheffing

Bij het vaststellen van het “Tarief 2018-2020” heeft de overheid verzuimd om de uitspraak van HvJ EU in zaak C‑37/16 in acht te nemen. Er zou geen BTW over de thuiskopieheffing mogen worden geheven. Consumenten die de afgelopen jaren BTW betaald hebben over de thuiskopieheffing zouden moeten worden gecompenseerd.

Fix copyright tip: schaf de thuiskopieheffing af en ga op zoek naar betere manieren om auteurs te compenseren.

Afschaffen thuiskopieheffing is twee vliegen in een klap

Consumenten worden benadeeld — in veel gevallen betalen ze dubbel of zelfs driedubbel voor het maken van een zelfde privé-kopie. De thuiskopieheffing — in feite een belasting op blanco opslagmedia — is niet meer van deze tijd.

Artikel 5 van de EU-Copyright Directive vereist een “billijke compensatie“, maar in dit artikel wordt nergens gesproken over een op apparaten en media gebaseerd stelsel van auteursrechten-heffingen.

Maar de schade aan de rechtenhouders is niet duidelijk aangetoond – er is geen onafhankelijke geloofwaardige studie hierover gepubliceerd. Volgens een TNO-rapport is het omstreden of er überhaupt schade [pdf,p25] wordt geleden. Een Fins onderzoek heeft aangetoond dat het verwijderen van de thuiskopieheffing tot voordeel voor iedereen [pdf,p106] zou leiden.

Finland heeft inmiddels de thuiskopieheffing op digitale apparaten weer afgeschaft. In de “digitale eengemaakte markt” leggen 22 van de 28 EU-lidstaten een heffing op. Het feit dat de regels niet overal in Europa hetzelfde zijn, geeft sommigen een oneerlijk voordeel en belemmert de eerlijke concurrentie.

De Piratenpartij is tegen de thuiskopieheffing: er bestaan betere manieren waarbij de artiesten een marktconforme vergoeding krijgen voor de werken die zij leveren.

Lees meer…

Frankrijk presenteert uploadfilter-wetgeving, “vergeet” gebruikersrechten

door

De EU-lidstaten hebben tot juni 2021 de tijd om de nieuwe auteursrechtenrichtlijn en het beruchte artikel 17, het uploadfilter, in hun nationale wetgeving te implementeren. Frankrijk, de meest fervente voorstander van artikel 17, heeft blijkbaar geen tijd te verliezen. De Franse regering heeft zojuist een nieuw wetsontwerp ingediend dat onder andere bedoeld is om artikel 17 van de auteursrechtenrichtlijn ten uitvoer te leggen.

Het is belangrijk om de tenuitvoerlegging van de auteursrecht wetgeving in Frankrijk te volgen, ongeacht waar u zich ook bevindt in de EU: omdat het waarschijnlijk het worst-case scenario is van hoe artikel 17 zich zou kunnen ontwikkelen als de rechtenhouders ten volle hun zin doordrukken. Tijdens de onderhandelingen over de hervorming van het auteursrecht heeft Frankrijk altijd gediend als spreekbuis van de entertainment-industrie. In dit opzicht hoeft het geen verrassing te zijn dat de Franse regering de nieuwe auteursrechtsregels interpreteert op de manier die het gunstigst is voor grote rechtenhouders. President Emmanuel Macron kwam persoonlijk tussenbeide bij Angela Merkel om de steun van Duitsland voor uploadfilters te verkrijgen, hoewel deze duidelijk in strijd zijn met het Duitse regeerakkoord.

Toch zou de vermetelheid waarmee het Franse wetsontwerp voorbijgaat aan de waarborgen die in de EU-richtlijn betreffende het auteursrecht zijn opgenomen om de gebruikerrechten te beschermen, zelfs voor de meest cynische waarnemer verbijsterend moeten zijn. Het Franse wetsontwerp is nog niet door het parlement aangenomen; er is nog een kans om het te verbeteren. Maar daar de overgrote meerderheid van de Franse europarlementsleden over de partijgrenzen heen voor de Europese auteursrechtenrichtlijn heeft gestemd, valt er niet veel goeds te verwachten.

Demo Tim Lueddemann Emuo Star4-Copy
Photo: (cc) by-nc-sa Tim Lüddemann • Protester: Emuolia Star

Culturele soevereiniteit!?

Het nieuwe wetsontwerp inzake “audiovisuele communicatie en culturele soevereiniteit in het digitale tijdperk” bevat een hele reeks bepalingen naast het auteursrecht, waaronder de bescherming van minderjarigen en de regulering van videostreamingplatforms zoals Netflix. De titel van het wetsontwerp etaleert de mentaliteit van de Franse wetgevers. De handhaving van het auteursrecht in het belang van particuliere amusementsbedrijven wordt hier gepresenteerd als een kwestie van Franse soevereiniteit. Artikel 17 wordt voorgesteld als een maatregel om de Europese amusementsindustrie te steunen in haar conflicten met Amerikaanse technologiebedrijven. In deze strijd voor “culturele soevereiniteit” is er nauwelijks plaats voor de belangen van de gebruikers.

Deze blogpost beschouwt het deel van het wetsontwerp dat betrekking heeft op de tenuitvoerlegging van artikel 17 van de richtlijn auteursrecht (te vinden op de bladzijden 28 tot en met 34 van het wetsontwerp). Dit deel bestaat uit vier hoofdstukken, die respectievelijk betrekking hebben op de definitie van de betrokken platforms, hun verplichtingen, transparantie en gebruikersrechten. De titel van het laatste hoofdstuk is echter een aanfluiting, omdat het simpelweg voorbijgaat aan de meeste gebruikersrechten die in artikel 17 worden toegekend. Dit is vooral onsmakelijk omdat de meeste van deze waarborgen tegen het einde van de onderhandelingen in de tekst van de richtlijn zijn opgenomen om te reageren op de massale protesten tegen de mogelijk desastreuze gevolgen van het uploadfilterstelsel voor fundamentele rechten als de vrijheid van meningsuiting.

Definitie van ‘platform’

Ondanks alle verzoenende verklaringen van voorstanders van artikel 17 dat de richtlijn alleen gericht is op grote sociale mediabedrijven zoals YouTube en Facebook, probeert het Franse wetsontwerp de nieuwe regelgeving uit te breiden naar zoveel mogelijk platforms. De definitie in hoofdstuk 1 van het ontwerp komt in grote lijnen overeen met die van de EU-richtlijn. Deze definitie is alom bekritiseerd omdat ze te vaag is. Het Franse ontwerp had dit kunnen verhelderen door onduidelijke termen te specificeren, zoals “grote hoeveelheden” auteursrechtelijk beschermde naar een platform geüploade content. In plaats daarvan wordt in het Franse wetsontwerp voorgesteld om in een afzonderlijk algemene maatregel van bestuur te bepalen wat onder “grote hoeveelheden” moet worden verstaan.

Er is echter één belangrijk verschil: De definitie omvat niet alleen platforms die direct profiteren van het uploaden van auteursrechtelijke content door gebruikers, maar ook platforms die dat indirect doen. Platforms waarvan het bedrijfsmodel niet gebaseerd is op toegang tot auteursrechtelijke content (bijvoorbeeld door advertenties direct naast die content te plaatsen), maar die desondanks uploads toch toestaan. Een voorbeeld hiervan is de dating-app Tinder, die gebaseerd is op een freemium-businessmodel, waarbij gebruikers kunnen betalen voor extra functionaliteit die hun datingprofielen meer zichtbaarheid geeft. Deze winst is duidelijk niet direct afkomstig van auteursrechtelijke uploads (profielfoto’s), maar tegelijkertijd is het duidelijk dat Tinder zonder foto’s niet zou werken. Men zou dus kunnen stellen dat Tinder indirect winst haalt uit het organiseren van de geüploade afbeeldingen.

De EU-richtlijn noemt indirecte winst wel in de overwegingen, die niet bindend zijn, maar niet in de wettelijke definitie. Het lijkt erop dat de Franse regering selectief heeft gewinkeld in de overwegingen, wanneer deze van pas komen voor de entertainment-industrie. In het Franse wetsontwerp ontbreekt bijvoorbeeld de belangrijke verduidelijking (die Tinder zeker van de definitie zou uitsluiten) dat alleen platforms die concurreren met gelicentieerde streamingplatforms voor hetzelfde publiek onder de definitie moeten vallen.

Verplichtingen voor platforms

De kern van het voorstel is hoofdstuk 2, dat grotendeels identiek is aan de bepalingen in artikel 17 van de Auteursrechtenrichtlijn. Platforms die onder de definitie in hoofdstuk 1 vallen zijn rechtstreeks aansprakelijk voor inbreuk op het auteursrecht door hun gebruikers. Zij kunnen deze aansprakelijkheid alleen voorkomen als zij kunnen aantonen dat zij alles in het werk hebben gesteld om licentieovereenkomsten met de rechtenhouders te sluiten en de door de rechtenhouders geïdentificeerde werken te blokkeren wanneer de gebruikers deze proberen te uploaden. In de eerste drie jaar van hun bestaan gelden iets minder strenge eisen voor startende ondernemingen, zoals bepaald in de EU-richtlijn.

Het Franse wetsontwerp bepaalt ook dat de rechtenhouders volledig vrij moeten kunnen beslissen of zij al dan niet een licentie aan een platform willen aanbieden. Frankrijk boort alle hoop de grond in dat de in Duitsland besproken oplossing in de vorm van een soort verplichte standaardlicentie in heel Europa zou kunnen slagen. Volgens het Franse wetsontwerp is het duidelijk dat wanneer een rechtenhouder weigert een licentie te verkopen aan een platform, dit platform gebruik moet maken van uploadfilters. Dit is vooral van belang omdat de Duitse regering beloofd heeft om met andere Europese landen samen te werken om een oplossing te vinden waarvoor geen uploadfilter nodig is. Frankrijk, een van de grootste en belangrijkste lidstaten, is duidelijk niet geïnteresseerd in een dergelijke oplossing.

Copyright icon TDM

Transparantie

Hoofdstuk 3 bevat een aantal transparantieverplichtingen waaraan platforms moeten voldoen ten opzichte van de rechtenhouders (en natuurlijk niet ten opzichte van de gebruikers!). Zij moeten de rechtenhouders informeren over de maatregelen die zijn genomen om de uploads van gebruikers te blokkeren en over het rechtmatig gebruik van gelicentieerde content. Het belangrijkste verschil met de EU-richtlijn is dat het Franse wetsontwerp duidelijk maakt dat platforms geen bedrijfsgeheimen hoeven te onthullen om te voldoen aan de transparantieverplichtingen. Deze beperking van de transparantie brengt grote risico’s met zich mee voor het publiek, dat afhankelijk is van transparantie om de werking van de uploadfilters te onderzoeken die door particuliere bedrijven worden gebruikt om mogelijke grondrechtelijke problemen op het spoor te komen. Het is duidelijk dat platforms niet vrijwillig de werking van hun uploadfilters zullen prijsgeven en zich zullen verschuilen achter het standpunt dat deze filters bedrijfsgeheimen zijn. Blijkbaar is het voor Frankrijk niet genoeg om auteurs het recht te geven om de informatiestroom te stoppen, maar nog belangrijker voor hen om bedrijven het recht te geven om de informatiestroom te stoppen.

Gebruikersrechten

Het enige van hoofdstuk 4 dat strookt met de richtlijn is de titel. Herinnert u zich nog dat de Europese Commissie verkondigde dat uw memes veilig zullen zijn? Memes zouden niet worden geblokkeerd, zo beweerde de Commissie, omdat artikel 17 de uitzonderingen voor parodie, karikatuur, pastiche en citaten verplicht stelt en duidelijk maakt dat de lidstaten ervoor moeten zorgen dat de gebruikers in de praktijk kunnen blijven rekenen op deze uitzonderingen. Ook wordt gesteld dat platforms niet kunnen worden gedwongen om in het algemeen alle uploads van gebruikers te monitoren (wat onontbeerlijk is voor een eventuele uploadfilter) en dat legale uploads niet geblokkeerd mogen worden als gevolg van de toepassing van artikel 17.

Blijkbaar is Frankrijk al deze waarborgen in zijn wetsontwerp glad “vergeten”. Ze komen eenvoudigweg niet voor in het voorstel. De uitzonderingen op het auteursrecht onder de Franse wetgeving blijven volledig onveranderd hetzelfde, hoewel er duidelijke leemten zijn in de toepassing ervan op online-platforms, bijvoorbeeld bij het citeren van videomateriaal. Bovendien heeft Frankrijk geen regels ingevoerd om ervoor te zorgen dat deze auteursrechtelijke beperkingen in de praktijk worden toegepast wanneer gebruikers iets naar een platform uploaden en de content tegen onterechte blokkeringen wordt beschermd. In plaats van duidelijk te bepalen dat platforms de auteursrechtelijke beperkingen in hun gebruiksvoorwaarden moeten respecteren, zoals de richtlijn voorschrijft, schrijft het Franse wetsontwerp alleen maar voor dat platforms de gebruikers in grote lijnen moeten informeren over het bestaan van uitzonderingen op het auteursrecht in de Auteurswet. De relevante onderdelen van artikel 17, waarin staat dat de platforms de gebruikers daadwerkelijk in staat moeten stellen om van deze uitzonderingen gebruik te kunnen maken en dat dergelijke rechtmatige content niet mag worden geblokkeerd, ontbreken volledig.

Als u het gedeelte van het Franse wetsontwerp met de creatieve titel “gebruikersrechten” leest, wordt één ding duidelijk: content die auteursrechtelijk beschermd materiaal bevat, wordt eerst geblokkeerd. Gebruikers kunnen pas gebruik maken van auteursrechtelijke beperkingen als ze actief klagen nadat hun content is geblokkeerd. Het is natuurlijk volkomen zinloos als een reactie Gif of zelfs een Livestream dagen later wordt vrijgegeven nadat ze zijn gepubliceerd. De aantasting van de vrijheid van meningsuiting is dan al een feit. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zeer weinig gebruikers ooit gebruik maken van klachtenmechanismen wanneer platforms deze aanbieden. Maar in het Franse wetsontwerp is een dergelijke klachtenregeling van het platform echter de enige bescherming van de gebruikersrechten. De procedure is dus heel duidelijk: eerst blokkeren, dan pas vragen stellen. Fatale fouten van volledig geautomatiseerde uploadfilters worden dus nog steeds in de hand gewerkt.

Mocht dit alles nog niet erg genoeg zijn, dan volgt er nog een laatste klap in het gezicht van de gebruikers. Indien zij (of de rechtenhouders) niet tevreden zijn over de uitkomst van de klachtenprocedure van het platform, moeten zij hun klacht richten aan de nieuw opgerichte toezichthouder ARCOM, de directe opvolger van HADOPI. HADOPI staat bekend als instantie die verantwoordelijk is voor het handhaven van de beruchte anti-grondrechtelijke “three strikes”-regel, die van Franse internetgebruikers de verbinding zou kunnen afsluiten bij herhaalde inbreuk op het auteursrecht. Frankrijk had nauwelijks een meer bevooroordeelde instantie kunnen vinden om geschillen tussen gebruikers en rechtenhouders te beslechten.

De slag om het auteursrecht gaat de tweede ronde in

Het Franse wetsontwerp bevestigt de ergste zorgen over de gevolgen van de Europese auteursrechtrichtlijn. De meest strikte vorm van uploadfilters wordt toegepast en alle waarborgen die op het laatste moment zijn ingevoerd in antwoord op de massale protesten van het publiek worden eenvoudigweg genegeerd bij de nationale implementatie. Het is moeilijk voor te stellen dat een dergelijke selectieve implementatie van een EU-richtlijn door de rechter zou worden geaccepteerd, maar voordat het tot een rechtszaak kan komen, is zou er al veel schade zijn aangericht. De kleinere lidstaten kijken vaak naar Duitsland of Frankrijk om nieuwe EU-richtlijnen over te nemen. Dus het gevaar is groot dat Frankrijk met zijn voortvarendheid de norm voor de handhaving van het auteursrecht in de hele EU kan bepalen. De Europese Commissie zou Frankrijk moeten herinneren aan zijn verplichting om de volledige richtlijn ten uitvoer te leggen, en niet alleen die bepalingen te kiezen die de entertainment-industrie ten goede komen. Maar zolang een Franse EU-commissaris verantwoordelijk is voor het auteursrecht, is die kans daarop miniem.

Het is dus opnieuw aan de gebruikers, die de noodklok moeten luiden om deze gevaarlijkste versie van artikel 17 tot op heden te voorkomen! Het Franse parlement kan dit wetsontwerp in zijn huidige vorm nog tegenhouden. We moeten dan ook druk blijven uitoefenen op andere Europese regeringen om dit vreselijke voorbeeld niet te volgen en de gebruikersrechten te respecteren.

Voor zover mogelijk bij wet, heeft de maker afstand gedaan van alle auteursrechten en verwante of naburige rechten op dit werk.

Blog van voormalig Europarlementariër Julia Reda: ‘France proposes upload filter law, “forgets” user rights‘, oorspronkelijk gepubliceerd op 6 december 2019. Vertaling door Wietze Brandsma.

CETA versterkt de macht van multinationals

door

Handelsovereenkomsten zoals CETA gaan niet zozeer over het afschaffen van de handelstarieven en handelsblokkades, deze zijn namelijk al minimaal. De verdragen hebben niets met vrijhandel te maken: het gaat over intellectuele eigendom en geschillenbeslechting; de grote begunstigden zijn waarschijnlijk farmaceutische bedrijven en bedrijven die overheden willen aanklagen.

Nederland moet het handelsverdrag met Canada, CETA, nog ratificeren. Op 6 november 2019 vond er over CETA een hoorzitting in de Tweede Kamer plaats. Belangrijkste bezwaar is het ‘Investor Court System‘ (ICS), een versie van de zogenoemde “beslechting van geschillen tussen investeerders en staten” (ISDS).

Verdienmodel voor multinationals, kostenpost voor belastingbetalers

Geschillenbeslechting (ISDS, ICS) in internationale handelsverdragen lijkt steeds meer als verdienmodel te worden toegepast om multinationals rijk te laten worden ten koste van de gewone mensen.

Onder de Noord-Amerikaanse vrijhandelsovereenkomst NAFTA maakte farmaceutische gigant Eli Lilly gebruik van ISDS om 500 miljoen dollar aan schadevergoeding te eisen van Canada. Eli Lilly beweerde dat Canada hun “eigendom heeft onteigend”, wegens het niet toekennen van twee patenten.

Het probleem was dat Canada deze twee patenten had afgewezen omdat het bedrijf niet kon bewijzen dat de gepatenteerde medicijnen daadwerkelijk werkten. Na een duur proces van vele jaren verloor Eli Lilly zijn wereldvreemde poging om Canada een half miljard dollar te laten betalen voor het verwerpen van zijn zwakke patenten.

Voor internationale bedrijven zijn deze bedrijfsmodellen een loterij waarbij overheden nooit kunnen winnen. Dit laat zien waarom de ISDS-bepalingen zo’n probleem zijn, zelfs als regeringen uiteindelijk in het gelijk gesteld worden.

Dure medicijnen door handelsakkoorden

Een ander punt van kritiek is dat de intellectuele eigendomsbepalingen in CETA grote gevestigde ondernemingen lijken te bevoordelen, ten koste van middelgrote bedrijven en startups, die met innovatieve technieken waarde kunnen creëren voor de economie, en voor groei van de werkgelegenheid zorgen.

Ondanks de vele studies die de negatieve gevolgen voor de toegang tot geneesmiddelen tonen, blijven patentvoorstellen met negatieve gevolgen worden doorgedrukt in handelsakkoorden.

Maatregelen zoals de exclusiviteit van gegevens en uitbreidingen van de patenttermijn over geneesmiddelen worden gepusht door de farmaceutische industrie en gesteund door de regeringen van sommige lidstaten.

De nagel aan de doodskist van ISDS

De EU heeft ISDS voor interne bilaterale overeenkomsten weer ingetrokken nadat het hoogste gerechtshof het ongeldig had verklaard. En ISDS is alweer uit de omvangrijke Aziatische handelsovereenkomst RCEP geschrapt, nog voordat deze van start is gegaan.

De teruggang van ISDS maakt deel uit van een grotere trend voor de investeringsbescherming en ICS die al enige tijd aan de gang is. Dat laat nog steeds veel giftige ISDS-clausules in oudere investerings- en handelsverdragen over, maar het tij is aan het keren.

Multinationals worden nog machtiger

Handelsverdragen als CETA versterken de macht van multinationals. De negatieve gevolgen van investeringsbescherming en ICS voor overheden en belasting­betalers worden steeds zichtbaarder. De normen voor bescherming van ons milieu staan hierdoor onder druk. Ook ligt misbruik van patent- en auteursrecht op de loer. Deze afspraken ondermijnen ons nationale rechtssysteem. Ze zorgen ervoor dat wij onze regelgevingen verplicht moeten aanpassen. Daarbij is investeringsbescherming ook niet nodig in een verdrag tussen twee goed ontwikkelde rechtsstaten.

Nederland moet CETA afwijzen

CETA bevoordeelt de huidige multinationals ten koste van belastingbetalers en het MKB, onder andere door geschillenbeslechting via ISDS / ICS en oneerlijke intellectuele eigendomsbepalingen. Nederland heeft de mogelijkheid om CETA in de huidige vorm af te wijzen.

Toekomstige, transparante onderhandelingen moeten als uitgangspunt hebben: eerlijke handel, bescherming van mens en milieu, burgerrechten en vrije informatie.

P.S. CETA is TTIP via de achterdeur

CETA biedt naast bescherming voor Canadese bedrijven ook een sluiproute voor Amerikaanse bedrijven om een beroep te doen op de CETA-rechten.

In zijn satirisch programma riep Arjen Lubach al in 2015 op om ISDS uit het CETA verdrag te schrappen:

Help mee! Auteursrechten wetswijziging consultatie

door

Help mee en stuur voor 2 september een reactie naar de tweede kamer en de regering over het voorstel voor wetswijziging aan de auteurswet! Lees hier hoe en waarom en bekijk onze voorbeeldbrief. De Piratenpartij zoekt naar mogelijkheden tot bescherming van mensenrechten en de mogelijkheid voor iedereen om kennis en cultuur te kunnen (blijven) delen omdat de Piratenpartij staat voor de vrijheid van informatie. 


Waarom


Waarschijnlijk heb je er wel van gehoord, de nieuwe Europese richtlijn auteursrechten, bekend om het memeverbod en de uploadfilters die er in zijn opgenomen.

De Piratenpartij organiseerde een demonstratie op 23 maart tegen de uitwassen van deze voorgenomen richtlijn op de Dam in Amsterdam, Door heel Europa waren demonstraties, meer dan een miljoen mensen gingen de straat op. Helaas zijn artikel 11 en 13 (linktax en uploadfilter) aangenomen in het Europees Parlement.

Nu is de tijd dat deze richtlijn in de nationale wetten van de EU lidstaten wordt opgenomen. In Nederland wordt daarom de auteurswet aangepast, en daar hoort een internetconsultatie bij.
De landen hebben bij het toevoegen van deze richtlijnen aan hun wetten zelf ruimte om te bepalen hoe streng ze het precies implementeren in de nationale wetgeving. Nederland hoeft dus niet de meest strenge versie denkbaar in te voeren om aan deze richtlijn te voldoen. Ook niet alles in deze richtlijn is slecht.

Tegenwoordig worden er veel werken onder vrije licenties gemaakt. Dit zijn werken waar de rechtenhouder van aangeeft dat hij of zij af ziet van financiële of andere vergoeding. Het is redelijk om aan te nemen dat werken die enkele jaren niet commercieel uitgevent worden onder deze categorie vallen. Omdat de wet beoogt werken beter beschikbaar te maken, zou deze bijvoorbeeld kunnen bevatten dat werken die enkele jaren niet meer commercieel uitgegeven worden, onder deze categorie vallen. 


Hoe


Via de website van  https://www.internetconsultatie.nl/auteursrecht Kun je een brief insturen. De achtergrondinformatie kun je vinden op de website van de rijksoverheid. https://www.rijksoverheid.nl/ministeries/ministerie-van-justitie-en-veiligheid/nieuws/2019/07/02/digitale-wereld-verandert-auteursrecht


De deadline is 2 september,


Het meest effectief is als je zelf je eigen brief schrijft. Bij het bekijken van de reacties worden dubbelen maar een keer bekeken. Schrijf in je eigen woorden waar je je zorgen over maakt met de uploadfilters en linkbelasting, hoe dat de websites die jij, je familie en vrienden bezoeken of zelf beheren hier last van zullen hebben. Eventueel kun je onze voorbeeldbrief er nog bij toevoegen. Als we jouw brief als extra voorbeeldbrief op de website mogen zetten, stuur hem dan ook naar redactie [at] lists [dot] piratenpartij [dot] nl met de melding dat we hem op de website kunnen toevoegen. Wij zullen geschikte voorbeeldbrieven toevoegen.

Als je onze voorbeeldbrief gebruikt, vergeet niet te ondertekenen.

Na de voorbeeld brief volgt extra informatie

Voorbeeld brief

Wordt met het implementatiewetsvoorstel de richtlijn volledig en juist omgezet?
 
Neen.

De (derde) hoofddoelstelling voor het bewerkstelligen van een duurzamere markt voor cultuurmakers, creatieve bedrijfstakken en de pers zal niet worden bereikt.

Integendeel.


[Algemeen]
Uitgangspunt van de implementatie is zoveel mogelijk aan te sluiten bij bestaande wetgeving. 
De Auteurswet kent exclusieve marktrechten van tijdelijke duur toe aan creatieve makers ten behoeve van commerciële distributie, behoudens de beperkingen, bij de wet gesteld.

Het auteursrecht is een beperking van de rechten van het publiek. De beperkingen die de wet stelt geven bepaalde rechten terug aan het publiek. In het dagelijkse spraakgebruik worden deze beperkingen vaak ‘uitzonderingen’ genoemd. Het vrij mogen gebruiken en delen van kennis en cultuur is de normale situatie. Maar dat publieke belang wordt niet gediend, tenzij er beperkingen zijn aan het auteursrecht waardoor nieuwe generaties op de eerdere bijdragen kunnen voortbouwen en becommentariëren.
Het tijdelijke monopolie dat de Auteurswet aan de makers biedt is voor het grootste deel een bedrijfsmodel / economische kwestie.
De gebruikersrechten dienen zo ruim mogelijk toegepast te worden om marktfalen te voorkomen.


[Artikel 25]
Wij dringen er dan ook bij de Nederlandse overheid op aan om veelvoudig gebruik te maken van de mogelijkheid die artikel 25 biedt door een brede interpretatie te nemen van de beperkingen en uitzonderingen en met stakeholders actief op zoek te gaan naar een juiste balans tussen de bescherming van rechtenhouders en de belangen van EU-burgers en -bedrijven.


[Artikel 15]
Onze Europese bedrijven zullen worden gehinderd in hun vermogen om te concurreren of zullen bepaalde markten volledig moeten opgeven.De markt zal verder worden verstoord doordat kleine ondernemingen die de hegemonie van grote Amerikaanse technologiebedrijven zouden kunnen doorbreken zullen worden weggevaagd.
Het geeft grote pers- en media-uitgevers een dominante marktpositie, die wordt verergerd doordat zij daardoor ook monopsonie-macht uitoefenen, een ‘monopolie op inkoop’, dat wil zeggen werkgeversmacht om de compensatie voor (creatieve) arbeid naar beneden vast te stellen.De hierdoor in gang gezetten consolidatie in de markt zal de positie van auteurs, journalisten en artiesten verder verzwakken. 


Het uiteindelijke ontwerp bevat geen uitzonderingen om kleine en niet-commerciële diensten, waaronder ook uw persoonlijke blog, te beschermen.Ook voor de implementatie van artikel 15 geldt dat de Nederlandse samenleving en economie gebaat is bij een brede interpretatie van de beperkingen en uitzonderingen, geboden door artikel 25.

[Artikel 17]
De wetgever is zich er aan gehouden om in overeenstemming met artikel 11 van het ‘HANDVEST VAN DE GRONDRECHTEN VAN DE EUROPESE UNIE (2012/C 326/02)’ de vrijheid van meningsuiting en van informatie te waarborgen. Dit recht omvat de vrijheid een mening te hebben en de vrijheid kennis te nemen en te geven van informatie of ideeën, zonder inmenging van enig openbaar gezag en ongeacht grenzen.
De ‘Special Rapporteur on the promotion and protection of the right to freedom of opinion and expression’ van de Verenigde Naties heeft er al in 2018 op gewezen dat de EU de hervorming van het auteursrecht in overeenstemming brengen moet met internationale mensenrechtennormen. 


Artikel 17 van de richtlijn lijkt bedoeld om internetplatforms ertoe aan te zetten de door de gebruiker gegenereerde content te monitoren en aan banden te leggen, zelfs op het moment dat de content wordt geüpload. Een dergelijke grote druk om vóór de publicatie te filteren is noch een noodzakelijke, noch een evenredige reactie op een inbreuk op het auteursrecht op het internet.


De Nederlandse overheid dient voor de implementatie van artikel 17 minimaal te zorgen om:
(a) het gebruik van citaat, kritiek, recensie, of gebruik voor een karikatuur, parodie of pastiche verplicht toe te staan;
(b) aanbieders van online-diensten zonder winstoogmerk en platforms voor het ontwikkelen en delen van opensourcesoftware uit te zonderen.


De Republiek Polen heeft beroep ingesteld op 24 mei 2019 voor nietigverklaring van artikel 17, lid 4, onder b), en artikel 17, lid 4, onder c), met indien nodig nietigverklaring van artikel 17 van richtlijn (EU) 2019/790 in zijn geheel. Zaak C-401/19 (2019/C 270/24) Beroep ingesteld op 24 mei 2019 — Republiek Polen/Europees Parlement en Raad van de Europese Unie.


Artikel 17 zal meer nog dan artikel 15 onze Europese bedrijven hinderen in hun vermogen om te concurreren of ze zullen bepaalde markten volledig moeten opgeven.Onze open Nederlandse economie is gebaat bij vrij verkeer van mensen, goederen en vrijheid van informatie.


Gezien het belang voor de Nederlandse economie, en gezien het belang van de Nederlandse samenleving voor de vrijheid van informatie, dringen wij er bij de Nederlandse overheid op aan om in afwachting van dit door Polen ingestelde beroep de implementatie van artikel 17 op te schorten tot er uitspraak is gedaan door het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ-EU) in deze zaak.


Verder raden wij de Nederlandse overheid aan in overweging te nemen zich aan te sluiten bij deze zaak, en het beroep van Polen te ondersteunen.

Hoogachtend,

…..

Extra informatie


https://www.euractiv.com/section/copyright/opinion/copyright-rules-will-turn-the-eu-into-a-french-digital-colony/

https://www.euractiv.com/section/copyright/news/censorship-fears-linger-as-copyright-directive-overcomes-final-hurdle/

https://ameliaandersdotter.eu/copyright-consultation-model-responses07a0.html?language=en  of in NL: https://ameliaandersdotter.eu/auteursrechtsconsultatie-aanbeveling07a0.html?language=en

HANDVEST VAN DE GRONDRECHTEN VAN DE EUROPESE UNIE (2012/C 326/02)

https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/HTML/?uri=CELEX:12012P/TXT&from=EN Artikel 11 De vrijheid van meningsuiting en van informatie1. Eenieder heeft recht op vrijheid van meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid een mening te hebben en de vrijheid kennis te nemen en te geven van informatie of ideeën, zonder inmenging van enig openbaar gezag en ongeacht grenzen.

Europees Verdrag voor de Rechten van de MensArtikel 10 – Vrijheid van meningsuitingEen ieder heeft recht op vrijheid van meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid een mening te koesteren en de vrijheid om inlichtingen of denkbeelden te ontvangen of te verstrekken, zonder inmenging van enig openbaar gezag en ongeacht grenzen.

KinderrechtenverdragArtikel 13 – Vrijheid van meningsuiting https://www.kinderrechten.nl/kinderrechten-vw/artikel-13-vrijheid-van-meningsuiting/Elk kind heeft vrijheid van meningsuiting en moet toegang hebben tot informatie die hem kan helpen zijn mening te vormen.

Polish Government’s Formal Request For Top EU Court To Throw Out Upload Filters

https://www.techdirt.com/articles/20190819/08344542817/details-emerge-polish-governments-formal-request-top-eu-court-to-throw-out-upload-filters.shtml As to the remedies, the Polish government ideally wants points (b) and (c) of the following section of Article 13/17 cancelled: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/HTML/?uri=CELEX:32019L0790&from=EN#d1e1454-92-1 If, however, the CJEU decides it is not possible to excise just those parts, the Polish government has a fallback position: it asks for Article 13/17 to be annulled in its entirely.

Beroep Polen UploadfiltersCase C-401/19: Action brought on 24 May 2019 — Republic of Poland v European Parliament and Council of the European Union https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=uriserv:OJ.C_.2019.270.01.0021.01.ENG&toc=OJ:C:2019:270:TOC Action brought on 24 May 2019 — Republic of Poland v European Parliament and Council of the European Union(Case C-401/19)(2019/C 270/24)Beroep ingesteld op 24 mei 2019 — Republiek Polen/Europees Parlement en Raad van de Europese Unie