Piratenpartij

voor een vrije informatiesamenleving

EU-hervorming

De onderhandelingen over EU-terreurfilters: de stand van zaken

door Reageer

Blog van Europarlementariër Patrick Breyer: “Die EU-Terrorfilter-Verhandlungen: Der Stand der Dinge [aktualisiert am 11.03.2020]“. Vertaling door Elbert Kaan, ambassadeur Piratenpartij.

Momenteel vinden er triloogonderhandelingen plaats over de “Preventie van de verspreiding van terroristische content op het internet”, die onder meer zouden kunnen leiden tot de invoering van uploadfilters.

Met een reeks besprekingen in achterkamertjes bereiden het Europees Parlement en de Raad (als vertegenwoordigers van de regeringen) een definitieve tekst voor die voor beide instellingen een meerderheid kan krijgen. Het is de laatste kans om wijzigingen aan te brengen voordat de verordening wordt aangenomen. De bijeenkomsten zijn in oktober begonnen. Ik doe mee als schaduwrapporteur voor mijn fractie.

Laten we daarom de meest controversiële verschillen tussen de standpunten van de Commissie, de Raad en het Parlement onder de loep nemen en uitleggen wat dit voor u betekent:

Wat de Commissie en de Raad willen

Terroristische content moet niet alleen worden verwijderd van platformen die gebruikersuploads openbaar maken, maar ook van elektronische communicatiediensten (voorstel van de Commissie) en clouddiensten.

Wat het Parlement wil

Terroristische content mag alleen worden verwijderd van platformen die gebruikersuploads openbaar maken.

Wat dit voor u betekent

Terroristische content mag alleen worden verwijderd van platformen die gebruikersuploads openbaar maken.

Commissie/Raad

Hosting-serviceproviders moeten de content binnen 1 uur na ontvangst van een aanwijzing verwijderen of blokkeren.

Parlement

Hosters moeten de content binnen 1 uur na ontvangst van een bestelling verwijderen of blokkeren, behalve in het geval van “de facto onmogelijkheid buiten de controle van de hostingprovider, met inbegrip van technische of operationele redenen”; waarschuwing 12 uur voor het eerste verzoek om verwijdering.

Betekenis

Individuele personen of kleine organisaties zouden wellicht belangrijke internetplatforms uit de lucht moeten halen, omdat ze niet in staat zijn rond de klok binnen een uur verzoeken te verwerken en uit te voeren.

Commissie/Raad

Het verwijderen of blokkeren van terroristische content kan ook worden opgedragen als de content wordt gebruikt voor onderwijs of kunst, voor de pers of voor onderzoeksdoeleinden of met het oog op bewustmaking van terroristische activiteiten.

Parlement

Geen verwijdering of blokkering van educatieve content, door de pers gepubliceerde kunst, verspreid voor onderzoeksdoeleinden of met het oog op bewustmaking van terroristische activiteiten.

Betekenis

Berichten in de media over terroristische aanslagen zouden kunnen verdwijnen als de Commissie haar standpunt handhaaft. Videoarchieven die oorlogsmisdaden documenteren, zoals bijvoorbeeld in Syrië, verdwijnen op deze manier, wat kan leiden tot straffeloosheid voor de daders. Spanje heeft in het verleden kunstenaars vervolgd voor satirische voorstellingen, wat ook zou kunnen leiden tot het verwijderen of blokkeren van opnames van dergelijke voorstellingen.

Commissie/Raad

Het staat de lidstaten vrij te bepalen welke autoriteit de verwijdering of blokkering van de content mag gelasten.

Parlement

Alleen een juridisch of functioneel onafhankelijke administratieve autoriteit kan opdracht geven tot het verwijderen of blokkeren van de content.

Betekenis

Als een blokkeringsautoriteit niet onafhankelijk hoeft te zijn, kunnen de ministers zelf opdracht geven tot het verwijderen of blokkeren van politiek ongewenste content – met inbegrip van ministers van rechtse autoritaire regeringen.

Commissie/Raad

De bevoegde autoriteiten van een lidstaat kunnen content van webhosters overal in de EU verwijderen of blokkeren (voorstel van de Commissie).

Parlement

De autoriteiten van een lidstaat kunnen content van in hun eigen land gevestigde webhosters verwijderen of blokkeren en contact opnemen met het land van vestiging van buitenlandse providers.

Betekenis

Als het voorstel van de Commissie doorgaat, kan de content die voor u van belang is, verwijderd zijn of geblokkeerd als gevolg van orders van lidstaten met populistische, autoritaire regeringen. In het verleden is bijvoorbeeld gebleken dat Hongarije en Polen de rechtsstaat niet respecteren. Naar verluid wilde Frankrijk ook een te grote hoeveelheid content laten verwijderen.

Commissie/Raad

De EU-autoriteiten kunnen met een wereldwijde reikwijdte content volledig laten verwijderen (bijvoorbeeld een Amerikaanse provider verplichten om content te verwijderen van Amerikaanse burgers die daar volkomen legaal is).

Parlement

Providers kunnen aan verwijderingsopdrachten voldoen door de toegang tot content “in alle EU-lidstaten” te blokkeren zonder deze volledig te verwijderen (met wereldwijde reikwijdte).

Betekenis

Het verwijderen van content met een wereldwijde reikwijdte kan ertoe leiden dat autoritaire staten zoals Turkije, Rusland, Saoedi-Arabië of China beginnen met het verwijderen van content die volledig legaal en legitiem is in Europa.

Commissie/Raad

De hosters bepalen zelf of ze de content naar aanleiding van een “kennisgeving” van een politie-instantie verwijderen of blokkeren.

Parlement

De autoriteiten bevelen het blokkeren van illegale content in een ordelijke, grondwettelijke procedure of onthouden zich van maatregelen (geen “aanwijzingen” voor onderzoek).

Betekenis

“Kennisgevingen” aan hosters zouden leiden tot het verwijderen of blokkeren van content die volkomen legaal is en slechts in strijd met de regels van de particuliere hoster; deze regels en de beslissingen van hun werknemers kunnen arbitrair zijn.

Commissie/Raad

Hosters gebruiken geautomatiseerde uploadfilters om verdachte terroristische content te identificeren en te blokkeren.

Parlement

Hosters moeten niet verplicht worden om geautomatiseerde uploadfilters te gebruiken of om de content van gebruikers op hun platformen in het algemeen te controleren.

Betekenis

Geautomatiseerde uploadfilters zijn censuurmachines waarvan bewezen is dat volledig legale content (bijv. documentatie van mensenrechten-schendingen in burgeroorlogen) geslachtofferd wordt. Zelfs een filter met een extreem hoge hitrate van 99% zou veel meer legale dan illegale content verwijderen, aangezien terroristisch materiaal uiterst zeldzaam is in vergelijking met het totale materiaal van de uploads.

Blokkeren van content en de gevolgen

Mijn grootste zorg met betrekking tot het standpunt van het Parlement blijft de flexibiliteit van de ultrakorte “één uur”-periode voor het verwijderen of blokkeren. Veel ondernemingen hebben niet de middelen om binnen een uur te reageren op verzoeken (zelfs ‘s nachts). We willen niet dat internetdiensten worden afgesloten.

De triloog zal zich met name richten op de verdediging van de amendementen van het Parlement ter bescherming van de vrijheid van meningsuiting op het internet. De Commissie heeft zich tot nu toe niet bereid getoond de door het Parlement gevraagde amendementen te aanvaarden. Triloogonderhandelingen dreigen tot gevaarlijke compromissen te leiden.

Ondanks de verbeteringen die het Europees Parlement heeft aangebracht, heb ik nog steeds fundamentele twijfels over de vraag of deze verordening terrorisme daadwerkelijk zal voorkomen. Zelfs als terroristische content tot meer terrorisme zou leiden (wat twijfelachtig is), zijn blokkeringsopdrachten te gemakkelijk te omzeilen. Er kan worden aangenomen dat de traditionele platforms alleen lokaal zullen blokkeren wanneer zij opdrachten ontvangen. De verordening verplicht hen niet om “terroristische content” daadwerkelijk te verwijderen, maar alleen om deze te blokkeren voor gebruikers in de EU. Het is technisch eenvoudig om dergelijke geo-blokkering te omzeilen, bijvoorbeeld door gebruik te maken van buitenlandse proxyservers. Bovendien schakelen terroristische groeperingen steeds vaker over van traditionele platforms naar gecodeerde privécommunicatiekanalen of alternatieve platforms die zich niet schikken naar Europese verwijderingsopdrachten. De verspreiding van terroristische propaganda zal door deze verordening dus nauwelijks worden beteugeld.

Tijdspad

Het huidige schema van de triloogonderhandelingen:

  • Eerste Triloog: 17/10/2019
  • Technische onderhandelingen: 4-6/11/2019
  • Technische onderhandelingen: 11/11/2019
  • Tweede Triloog: 20/11/2019
  • Technische onderhandelingen: 21-22/11/2019
  • Technische onderhandeling: 05/12/2019
  • Technische onderhandeling: 09/12/2019
  • Derde Triloog: 12/12/2019
  • Interne vergadering: 22/01/2020
  • Technische onderhandelingen: 23/01/2020
  • Interne vergadering: 30/01/2020
  • Technische onderhandelingen: 03/02/2020
  • Schaduwvergadering: 11/02/2020
  • Interne vergadering: 17/02/2020
  • Technische onderhandelingen: 18/02/2020
  • Schaduwvergadering: 19/02/2020
  • Technische onderhandelingen: 03/03/2020
  • Schaduwvergadering 16/03/2020 – uitgesteld wegens coronavirus, nog geen vervangingsdatum
  • Vierde Triloog: 18/03/2020 – uitgesteld vanwege het Coronavirus, nog geen vervangingsdatum

De onderhandelaars

Het Parlement zal in de triloogonderhandelingen worden vertegenwoordigd door de volgende leden van de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken:

De Commissie interne markt en consumentenbescherming (IMCO) wordt vertegenwoordigd door rapporteur KOLAJA Marcel (Groenen/EVA), terwijl de Commissie cultuur en onderwijs (CULT) wordt vertegenwoordigd door rapporteur WARD Julie (S&D).

Documenten

Hier zijn wat nuttige stukken om verder te lezen:

  1. Oorspronkelijk voorstel van de Commissie
  2. Effectbeoordeling van de Commissie
  3. Algemeen standpunt van de Raad
  4. Standpunt van het Parlement
  5. Vergelijking van de standpunten van de Raad
  6. EDRi verzameling van adviezen
  7. Commentaar van Digital Society

Verdere artikelen over het onderwerp

Wat zijn uploadfilters?

door 3 Reacties

Het omstreden artikel 17 van de nieuwe EU-auteursrechtenrichtlijn stelt filters verplicht die alle foto’s, video’s en teksten blokkeren die een vermoeden van inbreuk op het auteursrecht veroorzaken. Het creëren van een filter dat mogelijk als censuurmachine kan dienen, zal de fundamentele rechten van de gebruikers schenden.

Raad van State: filters in strijd met censuurverbod

Op 11 mei is het wetsvoorstel voor de nieuwe EU-auteursrechtenrichtlijn bij de Tweede Kamer ingediend, met onder meer een advies van de Raad van State. Ten opzichte van het implementatiewetsvoorstel van juli vorig jaar zijn er in het huidige wetsvoorstel amper substantiële wijzigingen. De Raad van State deelt onze kritiek: de huidige implementatie bedreigt onze vrije meningsuiting. Verplichte uploadfilters zullen automatisch censuur gaan plegen.

Piratenpartij: recht op vrije meningsuiting

De Piratenpartij heeft indertijd in een reactie bij de consultatie op dit implementatiewetsvoorstel erop gewezen dat de vrijheid van meningsuiting en van informatie gewaarborgd dienen te worden. Dit recht omvat de vrijheid een mening te hebben en de vrijheid kennis te nemen en te geven van informatie of ideeën, zonder inmenging van enig openbaar gezag en ongeacht grenzen.

Het huidige wetsvoorstel zal vooral het verdienmodel van zeer grote bedrijven dienen, ten nadele van het midden- en kleinbedrijf en ten koste van auteurs, journalisten en cultuurmakers.

De Piratenpartij wil de burgerrechten beschermen

Iedereen moet kunnen rekenen op de beperkingen en uitzonderingen op het auteursrecht. De Piratenpartij wil dat de schade van de EU-auteursrechtenrichtlijn zo veel mogelijk beperkt wordt en de rechten van gebruikers van het internet maximaal worden beschermd.

Hieronder een handig document (PDF) met uitleg over uploadfilters:

Wat zijn uploadfilters?Download
Wat zijn uploadfilters?

Waarom betalen we BTW over de thuiskopieheffing?

door

De Piratenpartij is fundamenteel tegen media- of hardwareheffingen voor thuiskopieën; Er zouden geen belastingen voor het kopiëren moeten worden toegestaan. Het auteursrecht is verworden tot een obstakel voor creativiteit, met name de creativiteit aan de basis.

Wat extra zout in de wonde wrijft is dat we nog steeds BTW over de thuiskopieheffing betalen. Het hoogste Europese hof heeft in 2017 uitspraak gedaan dat de thuiskopieheffing niet onder de BTW regeling valt. Je zou mogen verwachten dat de overheid de consumenten niet onnodig teveel laat betalen, en de regels aanpast. Toch hebben de consumenten sinds 2017 zo’n 8 miljoen euro per jaar aan BTW afgedragen over de thuiskopieheffing.

Wat is thuiskopieheffing?

De “thuiskopieheffing” is een prijsopslag op gegevensdragers die geschikt zijn van het maken van kopieën. Bijvoorbeeld, bij het kopen van een usb-stick, laptop of smartphone, is de prijs inclusief een heffing. Dit leidt tot het risico dat u uiteindelijk meerdere keren betaalt voor hetzelfde. U moet de heffing betalen bij de aankoop van een externe harde schijf waarop u de muziek kopieert als back-up, een heffing op de computer die u gebruikt om de kopie te maken, en een heffing op het apparaat (een tablet bijvoorbeeld) dat u gebruikt om de muziek te luisteren. Bovendien kan het zijn dat een consument producten koopt met de thuiskopieheffing, dat ze zelfs als ze die nooit gebruiken voor privékopieën van auteursrechtelijk beschermde werken, de heffing nog steeds moeten betalen. Tegenwoordig is een tablet vaak de standaard voor de bediening van allerlei machines, van een melkrobot voor boeren tot een elektrische deuropener voor opa en oma.

Copyright levies

Waarom betalen we thuiskopieheffing?

Van gebruikers wordt ‘compensatie‘ gevraagd die hun rechten uitoefenen die de Auteurswet biedt. Artikel 16c van de Auteurswet bepaald dat er een verplichting tot betaling rust op de voorwerpen die hier geproduceerd zijn of geïmporteerd. Deze heffing wordt uiteindelijk aan de consumenten doorberekend voor het legaal kopiëren voor privégebruik.

De heffingsbedragen staan op de website van de rijksoverheid. Wat opvalt is dat er “Heffingsbedrag exclusief btw” bij staat in de tabel, maar de rijksoverheid de verplichting voor BTW-betaling over de thuiskopieheffing niet expliciet vermeld. Daarvoor moeten we op de website van een private stichting kijken. Volgens Stichting de Thuiskopie die de thuiskopieregeling uitvoert geldt de BTW-regeling ook voor de hier inbegrepen thuiskopieheffing.

Hoogte thuiskopieheffing 2018 t/m 2020

HvJ EU: geen BTW over de thuiskopieheffing

Volgens het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ EU) zou er geen BTW moeten worden geheven over de thuiskopieheffing. Op 18 januari 2017 heeft het hoogste Europese hof uitspraak gedaan in zaak C‑37/16 (SAWP arrest):

Voor de BTW-richtlijn verrichten reproductierechthouders geen dienst ten behoeve van producenten en importeurs van blancodragers HvJ EU 18 januari 2017, IEF 16535; IEFbe 2066; C‑37/16; ECLI:EU:C:2017:22 (SAWP) Auteurs, uitvoerend kunstenaars en andere rechthebbenden verrichten geen dienst in de zin van artikel 24, lid 1, en artikel 25, aanhef en onder a), van de btw-richtlijn ten behoeve van producenten en importeurs van bandrecorders en vergelijkbare inrichtingen en van blanco dragers bij wie collectieve beheersorganisaties voor rekening van de rechthebbenden, maar in eigen naam, bij de verkoop van deze inrichtingen en dragers een heffing innen.

Het HvJ EU zegt hier dat de collectieve beheersorganisaties, zoals Stichting de Thuiskopie, geen dienst verrichten in de zin van de BTW-richtlijn ten behoeve van producenten en importeurs, maar een heffing in eigen naam innen. Er zou dus geen BTW over de thuiskopieheffing mogen worden geheven.

Thuiskopieheffing en BTW

Er zou geen BTW over de thuiskopieheffing mogen worden geheven. Dit is vastgesteld bij een besluit van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 2017. In veel landen is dit eenvoudigweg niet terug te zien in de lokale wetgeving en leidt het tot een aanzienlijke verhoging van de door de consument te betalen ‘compensatie‘ voor het kopiëren voor privégebruik.

Uit de jaarverslagen van Stichting de Thuiskopie valt op te maken dat de stichting over de jaren 2013 t/m 2018 gemiddeld 40 miljoen euro heeft opgehaald. Gemiddeld betalen consumenten ruwweg 8 miljoen euro per jaar aan BTW over de thuiskopieheffing. Deze betalen ze bij aanschaf aan de winkelier.
De bedragen in de tabel zijn * € 1.000

JaarHeffingBTW
201330.8316.475
201469.29514.552
201533.4987.035
201630.0706.315
201744.1879.279
201833.5097.037
Gemiddeld40.2328.449

Conclusie: geen BTW over de thuiskopieheffing

Bij het vaststellen van het “Tarief 2018-2020” heeft de overheid verzuimd om de uitspraak van HvJ EU in zaak C‑37/16 in acht te nemen. Er zou geen BTW over de thuiskopieheffing mogen worden geheven. Consumenten die de afgelopen jaren BTW betaald hebben over de thuiskopieheffing zouden moeten worden gecompenseerd.

Fix copyright tip: schaf de thuiskopieheffing af en ga op zoek naar betere manieren om auteurs te compenseren.

Afschaffen thuiskopieheffing is twee vliegen in een klap

Consumenten worden benadeeld — in veel gevallen betalen ze dubbel of zelfs driedubbel voor het maken van een zelfde privé-kopie. De thuiskopieheffing — in feite een belasting op blanco opslagmedia — is niet meer van deze tijd.

Artikel 5 van de EU-Copyright Directive vereist een “billijke compensatie“, maar in dit artikel wordt nergens gesproken over een op apparaten en media gebaseerd stelsel van auteursrechten-heffingen.

Maar de schade aan de rechtenhouders is niet duidelijk aangetoond – er is geen onafhankelijke geloofwaardige studie hierover gepubliceerd. Volgens een TNO-rapport is het omstreden of er überhaupt schade [pdf,p25] wordt geleden. Een Fins onderzoek heeft aangetoond dat het verwijderen van de thuiskopieheffing tot voordeel voor iedereen [pdf,p106] zou leiden.

Finland heeft inmiddels de thuiskopieheffing op digitale apparaten weer afgeschaft. In de “digitale eengemaakte markt” leggen 22 van de 28 EU-lidstaten een heffing op. Het feit dat de regels niet overal in Europa hetzelfde zijn, geeft sommigen een oneerlijk voordeel en belemmert de eerlijke concurrentie.

De Piratenpartij is tegen de thuiskopieheffing: er bestaan betere manieren waarbij de artiesten een marktconforme vergoeding krijgen voor de werken die zij leveren.

Lees meer…

Frankrijk presenteert uploadfilter-wetgeving, “vergeet” gebruikersrechten

door

De EU-lidstaten hebben tot juni 2021 de tijd om de nieuwe auteursrechtenrichtlijn en het beruchte artikel 17, het uploadfilter, in hun nationale wetgeving te implementeren. Frankrijk, de meest fervente voorstander van artikel 17, heeft blijkbaar geen tijd te verliezen. De Franse regering heeft zojuist een nieuw wetsontwerp ingediend dat onder andere bedoeld is om artikel 17 van de auteursrechtenrichtlijn ten uitvoer te leggen.

Het is belangrijk om de tenuitvoerlegging van de auteursrecht wetgeving in Frankrijk te volgen, ongeacht waar u zich ook bevindt in de EU: omdat het waarschijnlijk het worst-case scenario is van hoe artikel 17 zich zou kunnen ontwikkelen als de rechtenhouders ten volle hun zin doordrukken. Tijdens de onderhandelingen over de hervorming van het auteursrecht heeft Frankrijk altijd gediend als spreekbuis van de entertainment-industrie. In dit opzicht hoeft het geen verrassing te zijn dat de Franse regering de nieuwe auteursrechtsregels interpreteert op de manier die het gunstigst is voor grote rechtenhouders. President Emmanuel Macron kwam persoonlijk tussenbeide bij Angela Merkel om de steun van Duitsland voor uploadfilters te verkrijgen, hoewel deze duidelijk in strijd zijn met het Duitse regeerakkoord.

Toch zou de vermetelheid waarmee het Franse wetsontwerp voorbijgaat aan de waarborgen die in de EU-richtlijn betreffende het auteursrecht zijn opgenomen om de gebruikerrechten te beschermen, zelfs voor de meest cynische waarnemer verbijsterend moeten zijn. Het Franse wetsontwerp is nog niet door het parlement aangenomen; er is nog een kans om het te verbeteren. Maar daar de overgrote meerderheid van de Franse europarlementsleden over de partijgrenzen heen voor de Europese auteursrechtenrichtlijn heeft gestemd, valt er niet veel goeds te verwachten.

Demo Tim Lueddemann Emuo Star4-Copy
Photo: (cc) by-nc-sa Tim Lüddemann • Protester: Emuolia Star

Culturele soevereiniteit!?

Het nieuwe wetsontwerp inzake “audiovisuele communicatie en culturele soevereiniteit in het digitale tijdperk” bevat een hele reeks bepalingen naast het auteursrecht, waaronder de bescherming van minderjarigen en de regulering van videostreamingplatforms zoals Netflix. De titel van het wetsontwerp etaleert de mentaliteit van de Franse wetgevers. De handhaving van het auteursrecht in het belang van particuliere amusementsbedrijven wordt hier gepresenteerd als een kwestie van Franse soevereiniteit. Artikel 17 wordt voorgesteld als een maatregel om de Europese amusementsindustrie te steunen in haar conflicten met Amerikaanse technologiebedrijven. In deze strijd voor “culturele soevereiniteit” is er nauwelijks plaats voor de belangen van de gebruikers.

Deze blogpost beschouwt het deel van het wetsontwerp dat betrekking heeft op de tenuitvoerlegging van artikel 17 van de richtlijn auteursrecht (te vinden op de bladzijden 28 tot en met 34 van het wetsontwerp). Dit deel bestaat uit vier hoofdstukken, die respectievelijk betrekking hebben op de definitie van de betrokken platforms, hun verplichtingen, transparantie en gebruikersrechten. De titel van het laatste hoofdstuk is echter een aanfluiting, omdat het simpelweg voorbijgaat aan de meeste gebruikersrechten die in artikel 17 worden toegekend. Dit is vooral onsmakelijk omdat de meeste van deze waarborgen tegen het einde van de onderhandelingen in de tekst van de richtlijn zijn opgenomen om te reageren op de massale protesten tegen de mogelijk desastreuze gevolgen van het uploadfilterstelsel voor fundamentele rechten als de vrijheid van meningsuiting.

Definitie van ‘platform’

Ondanks alle verzoenende verklaringen van voorstanders van artikel 17 dat de richtlijn alleen gericht is op grote sociale mediabedrijven zoals YouTube en Facebook, probeert het Franse wetsontwerp de nieuwe regelgeving uit te breiden naar zoveel mogelijk platforms. De definitie in hoofdstuk 1 van het ontwerp komt in grote lijnen overeen met die van de EU-richtlijn. Deze definitie is alom bekritiseerd omdat ze te vaag is. Het Franse ontwerp had dit kunnen verhelderen door onduidelijke termen te specificeren, zoals “grote hoeveelheden” auteursrechtelijk beschermde naar een platform geüploade content. In plaats daarvan wordt in het Franse wetsontwerp voorgesteld om in een afzonderlijk algemene maatregel van bestuur te bepalen wat onder “grote hoeveelheden” moet worden verstaan.

Er is echter één belangrijk verschil: De definitie omvat niet alleen platforms die direct profiteren van het uploaden van auteursrechtelijke content door gebruikers, maar ook platforms die dat indirect doen. Platforms waarvan het bedrijfsmodel niet gebaseerd is op toegang tot auteursrechtelijke content (bijvoorbeeld door advertenties direct naast die content te plaatsen), maar die desondanks uploads toch toestaan. Een voorbeeld hiervan is de dating-app Tinder, die gebaseerd is op een freemium-businessmodel, waarbij gebruikers kunnen betalen voor extra functionaliteit die hun datingprofielen meer zichtbaarheid geeft. Deze winst is duidelijk niet direct afkomstig van auteursrechtelijke uploads (profielfoto’s), maar tegelijkertijd is het duidelijk dat Tinder zonder foto’s niet zou werken. Men zou dus kunnen stellen dat Tinder indirect winst haalt uit het organiseren van de geüploade afbeeldingen.

De EU-richtlijn noemt indirecte winst wel in de overwegingen, die niet bindend zijn, maar niet in de wettelijke definitie. Het lijkt erop dat de Franse regering selectief heeft gewinkeld in de overwegingen, wanneer deze van pas komen voor de entertainment-industrie. In het Franse wetsontwerp ontbreekt bijvoorbeeld de belangrijke verduidelijking (die Tinder zeker van de definitie zou uitsluiten) dat alleen platforms die concurreren met gelicentieerde streamingplatforms voor hetzelfde publiek onder de definitie moeten vallen.

Verplichtingen voor platforms

De kern van het voorstel is hoofdstuk 2, dat grotendeels identiek is aan de bepalingen in artikel 17 van de Auteursrechtenrichtlijn. Platforms die onder de definitie in hoofdstuk 1 vallen zijn rechtstreeks aansprakelijk voor inbreuk op het auteursrecht door hun gebruikers. Zij kunnen deze aansprakelijkheid alleen voorkomen als zij kunnen aantonen dat zij alles in het werk hebben gesteld om licentieovereenkomsten met de rechtenhouders te sluiten en de door de rechtenhouders geïdentificeerde werken te blokkeren wanneer de gebruikers deze proberen te uploaden. In de eerste drie jaar van hun bestaan gelden iets minder strenge eisen voor startende ondernemingen, zoals bepaald in de EU-richtlijn.

Het Franse wetsontwerp bepaalt ook dat de rechtenhouders volledig vrij moeten kunnen beslissen of zij al dan niet een licentie aan een platform willen aanbieden. Frankrijk boort alle hoop de grond in dat de in Duitsland besproken oplossing in de vorm van een soort verplichte standaardlicentie in heel Europa zou kunnen slagen. Volgens het Franse wetsontwerp is het duidelijk dat wanneer een rechtenhouder weigert een licentie te verkopen aan een platform, dit platform gebruik moet maken van uploadfilters. Dit is vooral van belang omdat de Duitse regering beloofd heeft om met andere Europese landen samen te werken om een oplossing te vinden waarvoor geen uploadfilter nodig is. Frankrijk, een van de grootste en belangrijkste lidstaten, is duidelijk niet geïnteresseerd in een dergelijke oplossing.

Copyright icon TDM

Transparantie

Hoofdstuk 3 bevat een aantal transparantieverplichtingen waaraan platforms moeten voldoen ten opzichte van de rechtenhouders (en natuurlijk niet ten opzichte van de gebruikers!). Zij moeten de rechtenhouders informeren over de maatregelen die zijn genomen om de uploads van gebruikers te blokkeren en over het rechtmatig gebruik van gelicentieerde content. Het belangrijkste verschil met de EU-richtlijn is dat het Franse wetsontwerp duidelijk maakt dat platforms geen bedrijfsgeheimen hoeven te onthullen om te voldoen aan de transparantieverplichtingen. Deze beperking van de transparantie brengt grote risico’s met zich mee voor het publiek, dat afhankelijk is van transparantie om de werking van de uploadfilters te onderzoeken die door particuliere bedrijven worden gebruikt om mogelijke grondrechtelijke problemen op het spoor te komen. Het is duidelijk dat platforms niet vrijwillig de werking van hun uploadfilters zullen prijsgeven en zich zullen verschuilen achter het standpunt dat deze filters bedrijfsgeheimen zijn. Blijkbaar is het voor Frankrijk niet genoeg om auteurs het recht te geven om de informatiestroom te stoppen, maar nog belangrijker voor hen om bedrijven het recht te geven om de informatiestroom te stoppen.

Gebruikersrechten

Het enige van hoofdstuk 4 dat strookt met de richtlijn is de titel. Herinnert u zich nog dat de Europese Commissie verkondigde dat uw memes veilig zullen zijn? Memes zouden niet worden geblokkeerd, zo beweerde de Commissie, omdat artikel 17 de uitzonderingen voor parodie, karikatuur, pastiche en citaten verplicht stelt en duidelijk maakt dat de lidstaten ervoor moeten zorgen dat de gebruikers in de praktijk kunnen blijven rekenen op deze uitzonderingen. Ook wordt gesteld dat platforms niet kunnen worden gedwongen om in het algemeen alle uploads van gebruikers te monitoren (wat onontbeerlijk is voor een eventuele uploadfilter) en dat legale uploads niet geblokkeerd mogen worden als gevolg van de toepassing van artikel 17.

Blijkbaar is Frankrijk al deze waarborgen in zijn wetsontwerp glad “vergeten”. Ze komen eenvoudigweg niet voor in het voorstel. De uitzonderingen op het auteursrecht onder de Franse wetgeving blijven volledig onveranderd hetzelfde, hoewel er duidelijke leemten zijn in de toepassing ervan op online-platforms, bijvoorbeeld bij het citeren van videomateriaal. Bovendien heeft Frankrijk geen regels ingevoerd om ervoor te zorgen dat deze auteursrechtelijke beperkingen in de praktijk worden toegepast wanneer gebruikers iets naar een platform uploaden en de content tegen onterechte blokkeringen wordt beschermd. In plaats van duidelijk te bepalen dat platforms de auteursrechtelijke beperkingen in hun gebruiksvoorwaarden moeten respecteren, zoals de richtlijn voorschrijft, schrijft het Franse wetsontwerp alleen maar voor dat platforms de gebruikers in grote lijnen moeten informeren over het bestaan van uitzonderingen op het auteursrecht in de Auteurswet. De relevante onderdelen van artikel 17, waarin staat dat de platforms de gebruikers daadwerkelijk in staat moeten stellen om van deze uitzonderingen gebruik te kunnen maken en dat dergelijke rechtmatige content niet mag worden geblokkeerd, ontbreken volledig.

Als u het gedeelte van het Franse wetsontwerp met de creatieve titel “gebruikersrechten” leest, wordt één ding duidelijk: content die auteursrechtelijk beschermd materiaal bevat, wordt eerst geblokkeerd. Gebruikers kunnen pas gebruik maken van auteursrechtelijke beperkingen als ze actief klagen nadat hun content is geblokkeerd. Het is natuurlijk volkomen zinloos als een reactie Gif of zelfs een Livestream dagen later wordt vrijgegeven nadat ze zijn gepubliceerd. De aantasting van de vrijheid van meningsuiting is dan al een feit. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zeer weinig gebruikers ooit gebruik maken van klachtenmechanismen wanneer platforms deze aanbieden. Maar in het Franse wetsontwerp is een dergelijke klachtenregeling van het platform echter de enige bescherming van de gebruikersrechten. De procedure is dus heel duidelijk: eerst blokkeren, dan pas vragen stellen. Fatale fouten van volledig geautomatiseerde uploadfilters worden dus nog steeds in de hand gewerkt.

Mocht dit alles nog niet erg genoeg zijn, dan volgt er nog een laatste klap in het gezicht van de gebruikers. Indien zij (of de rechtenhouders) niet tevreden zijn over de uitkomst van de klachtenprocedure van het platform, moeten zij hun klacht richten aan de nieuw opgerichte toezichthouder ARCOM, de directe opvolger van HADOPI. HADOPI staat bekend als instantie die verantwoordelijk is voor het handhaven van de beruchte anti-grondrechtelijke “three strikes”-regel, die van Franse internetgebruikers de verbinding zou kunnen afsluiten bij herhaalde inbreuk op het auteursrecht. Frankrijk had nauwelijks een meer bevooroordeelde instantie kunnen vinden om geschillen tussen gebruikers en rechtenhouders te beslechten.

De slag om het auteursrecht gaat de tweede ronde in

Het Franse wetsontwerp bevestigt de ergste zorgen over de gevolgen van de Europese auteursrechtrichtlijn. De meest strikte vorm van uploadfilters wordt toegepast en alle waarborgen die op het laatste moment zijn ingevoerd in antwoord op de massale protesten van het publiek worden eenvoudigweg genegeerd bij de nationale implementatie. Het is moeilijk voor te stellen dat een dergelijke selectieve implementatie van een EU-richtlijn door de rechter zou worden geaccepteerd, maar voordat het tot een rechtszaak kan komen, is zou er al veel schade zijn aangericht. De kleinere lidstaten kijken vaak naar Duitsland of Frankrijk om nieuwe EU-richtlijnen over te nemen. Dus het gevaar is groot dat Frankrijk met zijn voortvarendheid de norm voor de handhaving van het auteursrecht in de hele EU kan bepalen. De Europese Commissie zou Frankrijk moeten herinneren aan zijn verplichting om de volledige richtlijn ten uitvoer te leggen, en niet alleen die bepalingen te kiezen die de entertainment-industrie ten goede komen. Maar zolang een Franse EU-commissaris verantwoordelijk is voor het auteursrecht, is die kans daarop miniem.

Het is dus opnieuw aan de gebruikers, die de noodklok moeten luiden om deze gevaarlijkste versie van artikel 17 tot op heden te voorkomen! Het Franse parlement kan dit wetsontwerp in zijn huidige vorm nog tegenhouden. We moeten dan ook druk blijven uitoefenen op andere Europese regeringen om dit vreselijke voorbeeld niet te volgen en de gebruikersrechten te respecteren.

Voor zover mogelijk bij wet, heeft de maker afstand gedaan van alle auteursrechten en verwante of naburige rechten op dit werk.

Blog van voormalig Europarlementariër Julia Reda: ‘France proposes upload filter law, “forgets” user rights‘, oorspronkelijk gepubliceerd op 6 december 2019. Vertaling door Wietze Brandsma.

De Europese Piraten hebben tegen de nieuwe Europese Commissie gestemd

door

Bij de stemming van 27 november hebben de Europese Parlementsleden van de Piraten gestemd tegen Ursula von der Leyen en de nieuwe Europese Commissie aan wie ze leiding zal geven. De Piratendelegatie vindt het voorgestelde digitale beleid, de invulling van de posten, en de manier waarop de Commissie ingesteld wordt erg teleurstellend.

De Piraten zijn het niet eens met het digitale programma, dat vaak in directe tegenspraak is met de grondbeginselen van een vrij internet. Daarnaast respecteert het programma fundamentele mensenrechten en vrijheden zoals het recht op privacy niet. “Ursula von der Leyen is voorstander van uploadfilters. Ze doet zelfs geen toezeggingen over een surveillance-moratorium, de belofte om de privacy van de Europese burgers niet verder aan te tasten”, zegt Marcel Kolaja, voorzitter van het Piraten smaldeel. “De vrijheid van het internet en de digitale rechten zijn voor onze kiezers belangrijke thema’s, waarvoor wij in het Europees Parlement zijn gekozen. Daarom heeft deze Commissie ons vertrouwen niet”, aldus Patrick Breyer, Europees Parlementslid voor de Piraten.

De nieuwgekozen Commissie moet de EU vertegenwoordigen in de lidstaten. “De door Hongarije, Polen of Tsjechië voorgedragen commissarissen hebben nauwe banden met de regerende nationalistische partijen in die landen. Een dergelijke belangenverstrengeling verhindert onafhankelijke acties namens de Commissie. Alleen een Commissie onafhankelijk van nationalistische invloeden kan de rechtsstaat in die landen beschermen”, aldus Mikuláš Peksa, voorzitter van de Europese Piratenpartij. “De Franse commissaris Breton, die verantwoordelijk is voor de IT-industrie, wordt beïnvloed doordat hij dicht aanleunt tegen het bestuur van een groot IT-bedrijf. Dit vormt een gevaar voor de bescherming van de gegevens van de Europese burgers”, voegt Peksa toe.

Von der Leyen EU-Commission

De benoeming van Ursula von der Leyen tot voorzitter van de Commissie is een groot probleem. Wij zijn voorstander van meer directe betrokkenheid van de burgers bij Europese aangelegenheden. Het besluit van de Raad om een persoon aan te wijzen die niet aan de Europese verkiezingen heeft deelgenomen, is niet aanvaardbaar. “De burgers van Europa hadden niet genoeg mogelijkheden om een mening over Von der Leyen te vormen en deze te uiten, omdat zij geen lijsttrekker was. Iemand anders voordragen na terugtrekking van de lijsttrekkers toont arrogantie van deze Raad. Daarom zeg ik dat de benoeming van Ursula von der Leyen een democratisch tekort heeft”, aldus Markéta Gregorová, vicevoorzitter van de Europese Piratenpartij.

Dit is een vertaling van: “European Pirates voted against the new European Commission“, oorspronkelijk gepubliceerd op 27 november 2019 bij PPEU.

Lang leve de kenniseconomie!

door

In het eindspel van de Copyright Directive namen de mediabedrijven hun creatieve collega’s nog flink te grazen, door het laten schrappen van clausules die de rechten van creatieve makers op een eerlijke compensatie door mediabedrijven zouden moeten beschermen. De realiteit is echter dat de Copyright Directive altijd slecht zou zijn voor auteurs, journalisten en artiesten.

Het zal voor creatieve makers de mogelijkheden beperken, doordat de verplichte uploadfilters onafhankelijke media- en technologiebedrijven uit de markt zullen drukken, wegens de torenhoge kosten ervan en desondanks nog steeds de enorme risico’s op aansprakelijkheid.

Op de korte termijn zullen grote mediabedrijven profiteren door het uitschakelen van kleine concurrenten en ze op te kopen, maar dat voordeel zal snel vervliegen. De Amerikaanse technologiereuzen zullen alleen maar groter en moeilijker te temmen worden.

Europees Parlement dient belangen grote bedrijven

Het Europees Parlement heeft er op 26 maart 2019 voor gekozen om auteursrechtexperts te negeren, de speciale VN-rapporteur voor de vrijheid van meningsuiting te negeren, en vooral uw stem te negeren en heeft voor uploadfilters en ‘linktaks’ gestemd.

David Kaye Upload Filters

Gastauteur Menso Heus heeft op Follow the Money al de argumentatie weerlegt waarop Jan Kuitenbrouwer de legitieme argumenten van de tegenstanders in twijfel trekt. Het symptoom mag dan Silicon Valley zijn, maar het probleem is dat het om diepgewortelde belangen van de copyright-industrie gaat.

Europeanen hebben het recht om deel te nemen aan de processen van de EU. Het Europees Parlement heeft meer invloed dan ooit op zaken als databescherming en intellectueel eigendom. Ga vooral stemmen op 23 mei: de Europese burgers hebben nu juist meer macht!

Kuitenbrouwer noemt in zijn lofzang op het uploadfilter ook de Piratenpartij. Wij hebben de Nederlandse burgers op de hoogte kunnen houden van de onderhandelingen achter gesloten deuren in het trilogen overleg, dankzij Julia Reda die namens de Duitse Piraten in het Europarlement zit.

Het auteursrecht is de uitzondering, het publieke domein de regel

Om gelijk maar een misverstand recht te zetten: het auteursrecht is niet bedoeld om makers te compenseren voor elk gebruik van hun werk. Wetten zijn bedoeld om de gemeenschap te dienen, en met de Auteurswet is het niet anders. Het auteursrecht is bedoeld om de creatieve makers in staat te stellen bij te dragen aan het algemeen cultuurgoed, het zgn. ‘publieke domein’. Het vrij mogen gebruiken en delen van kennis en cultuur is de normale situatie. Maar dat publieke belang wordt niet gediend, tenzij er beperkingen zijn aan het auteursrecht waardoor nieuwe generaties op de eerdere bijdragen kunnen bouwen en becommentariëren. De Piratenpartij wil het auteursrecht hervormen zodat het ten goede komt aan auteurs en artiesten, in plaats van aan de copyright-industrie.

De economie van het intellectuele eigendom werkt niet in het voordeel van artiesten. Auteursrecht-monopolies herverdelen het inkomen naar boven. De financiële voordelen komen vooral ten goede aan uitgevers en platenmaatschappijen. Het verlenen van steeds meer monopolie rechten aan ‘Intellectual Property‘-rechtenhouders is voor wetgevers een valkuil van een op geloof gebaseerde voodoo-economie. Het commerciële nut van een monopolie op een boek heeft een kortere houdbaarheid dan het werkelijk door het auteursrecht verleende monopolie.

Nieuws dat je niet mag delen…

Dat u een stuk op Follow the Money kunt lezen, komt omdat Follow the Money op innovatieve wijze de kracht van het internet benut, namelijk: ‘community building‘. Betalende abonnees die u kennis laten maken met Follow the Money door een courtesy-link te delen. Het is maar de vraag of dat in de toekomst ook zo blijft.

Volgens artikel 15 (voorheen artikel 11), de beruchte ‘linktaks’, vallen teksten die meer dan “enkele woorden of zeer korte fragmenten” uit een nieuwsverhaal bevatten onder een nieuwe vorm van exclusieve rechten voor nieuwsuitgevers, en moeten ze worden gelicentieerd en betaald door degene die de tekst citeert. Erger nog, het uiteindelijke ontwerp bevat geen uitzonderingen om kleine en niet-commerciële diensten, waaronder ook uw persoonlijke blog, te beschermen. Het ontwerp geeft nieuwsbedrijven niet alleen het recht om links naar hun artikelen in rekening te brengen — het geeft hen ook het recht om links naar die artikelen te verbieden (waar zo’n link een citaat uit het artikel bevat) zodat websites critici die over hun artikelen schrijven de mond kunnen snoeren.

De ervaring met soortgelijke wetten in Duitsland en Spanje doet ernstige twijfels rijzen over de verwachte voordelen, terwijl de negatieve gevolgen zeer reëel zouden zijn. Ondernemers zullen aarzelen om nieuwe projecten te starten. Europa zal elke kans verliezen om een belangrijke rol te spelen op het wereldtoneel.

Monopolies zijn het probleem

Alleen grote Amerikaanse internetbedrijven zoals Google of Facebook hebben de technologie en de middelen om de vereiste uploadfilters te bouwen. Het ‘Content-ID’-systeem op YouTube heeft 100 miljoen dollar gekost, een zeer beperkt copyrightfilter dat alleen naar video’s kijkt en alleen inzendingen blokkeert van een selecte groep van vooraf gescreende rechtenhouders.

Europese bedrijven zullen dus gedwongen worden om hun gegevens aan hen over te dragen, waardoor de onafhankelijkheid van de Europese technologie-industrie en de privacy van onze gebruikers in gevaar komt. Onze Europese bedrijven zullen worden gehinderd in hun vermogen om te concurreren of zullen bepaalde markten volledig moeten opgeven.

Daarom is de Copyright Directive — die kleine ondernemingen die de dominantie van grote Amerikaanse technologiebedrijven zouden kunnen doorbreken zal wegvagen — zo’n catastrofe. We hebben een krachtige vorm van mededingingsbeleid nodig die verder gaat dan alleen maar het beboeten van bedrijven: een die overgaat tot het daadwerkelijk opsplitsen van bedrijven.

Artiesten worden flink te grazen genomen

Consolidatie in de markt zal de positie van auteurs, journalisten en artiesten verzwakken. Het geeft grote pers- en media-uitgevers een dominante marktpositie, die wordt verergerd doordat zij daardoor ook monopsonie-macht uitoefenen, een ‘monopolie op inkoop’. Terwijl een monopolie bedrijven de controle geeft om prijzen voor de consument vast te stellen, stelt een monopsonie bedrijven in staat om een lagere compensatie vast te stellen dan de prijs die nodig is om een goed te produceren. Wat dat betekent kun je zien in de fotojournalistiek. Na de fusie van ANP en Hollandse Hoogte, kreeg het ANP een monopolie op persfotografie, en legt het de fotojournalisten lagere tarieven op.

Eventuele meevallers die mediabedrijven maken zouden naar hun leidinggevenden en aandeelhouders gaan, niet naar de artiesten die geen ander alternatief zouden hebben dan het maar te slikken en te aanvaarden wat hen wordt aangeboden.

Wat kunnen we doen?

Ten eerste moet de wetgevers in de EU een duidelijke definitie geven van de beschikbare rechten om bestaande content te gebruiken. Dit kan worden bereikt door een verplichte uitzondering op het auteursrecht op te nemen voor niet-commercieel gebruik door particulieren. De rechtenhouders mogen niet de bevoegdheid krijgen om uploads van gebruikers die onder dergelijke of enige andere uitzondering vallen, te verwijderen of te blokkeren.

Ten tweede moeten gebruikers toegang hebben tot transparante informatie over de werking van de maatregelen die door platforms worden toegepast met betrekking tot de content van de rechtenhouder. Deze informatie moet verifieerbaar zijn voor de betrokken gebruikers en uploaders moeten over zinvolle manieren beschikken om verwijderings- of filteracties te betwisten.

Wat echt kan helpen is het reguleren van de advertentiemarkt. Hoewel het niet wordt betwist dat de advertentie-inkomsten zijn verschoven van kranten naar internetplatforms, is dat niet het gevolg van auteursrechten. Het versterken van de privacy-wetgeving om gerichte advertenties te beperken, zou veel meer doen om de onevenwichtigheid in de advertentiemarkt te verhelpen.

In de kenniseconomie is vrije toegang tot informatie essentieel. Herstel het evenwicht in de intellectuele eigendomsrechten om innovatie en ondernemerschap te stimuleren. Herstel van concurrerende markten zal de groei en de productiviteit stimuleren. Gezien de machtsverhouding tussen kleine en grote bedrijven, zou de mededingingsautoriteit ook monopsonie-macht moeten onderzoeken.

VotePirate StemPiraat