De thuiskopieheffing komt voort uit een misverstand over het doel van auteursrecht. Auteursrecht is niet bedoeld om makers te compenseren voor elk gebruik van hun werk. Het is bedoeld om de creativiteit en inventiviteit te bevorderen.
Het auteursrecht is een beperking van de rechten van het publiek. De beperkingen die de wet stelt geven bepaalde rechten terug aan het publiek. Die beperkingen zijn zowel wettelijk als eerlijk en praktisch,
“De vennootschapsbelasting wordt lager en de dividendbelasting wordt afgeschaft“, zei de koning in de troonrede. Het ‘groot verhaal’ van Rutte III was tot nu toe vooral het plan om de dividendbelasting af te schaffen.
Kiezers tegen afschaffing dividendbelasting
Het afschaffen van de dividendbelasting is een duur cadeautje voor een paar multinationals en levert straks misschien maar circa tien arbeidsplaatsen extra voor Nederland op.
Waarom wordt de thuiskopieheffing niet lager? De trend is het gebruik van betaalde streamingsdiensten voor muziek en video. Het maken van een privé-kopie voor muziekopslag is al minimaal en zal verder afnemen.
Volgens het overheidsbesluit thuiskopieheffing 2018 is de thuiskopieheffing uitgebreid naar usb-sticks en wearables, maar ook naar opslag in de cloud. De motivatie die voor de cloudheffing wordt gegeven is dat de EU auteursrecht richtlijn zich hier niet tegen verzet.
Het auteursrecht is bedoeld om de makers in staat te stellen bij te dragen aan het algemeen cultuurgoed, het ‘publieke domein’. De Auteurswet kent exclusieve markt-rechten van tijdelijke duur toe aan makers ten behoeve van commerciële distributie.
Omdat het publiek ernstig benadeeld zou worden door een ongereguleerd monopolie, kent de Auteurswet een aantal beperkingen op dit distributiemonopolie. Dit om het evenwicht middels gebruikersrechten enigszins te herstellen. Een daarvan is het recht van de gebruiker om een thuiskopie te maken.
Werkgeversmacht — een monopsonie — door een teveel aan arbeidsmarkt-concentratie, niet een gebrek aan opleiding, is wat werknemers weerhoudt van baan te veranderen, of van het starten van een nieuw bedrijf.
Steeds meer bedrijven hebben monopolistische macht over de lonen van werknemers. Dat fnuikt de economie. Een monopsonist verlaagt de lonen tot onder de economische waarde die de werknemers toevoegen voor de werkgever, om zijn winst te verhogen.
In het algemeen is het repareren van een defect product beter dan het weg te gooien, en het is goed voor de portemonnee en het milieu, nietwaar? Fabrikanten gebruiken patent- en auteursrechtwetgeving om te verhinderen dat mensen hun eigen reserveonderdelen maken.
Bedrijvenlobby’s proberen deze mogelijkheid van sleutelen te beperken, met het argument dat hun intellectuele eigendom u uitsluit “hun” product te wijzigen, ook als u het legitiem verworven heeft.
Wie met de kerstdagen plannen heeft om met kinderen naar een ’16+’-film te gaan, zoals actiefilm Blade Runner, zou vervolgens wel eens van een koude kermis thuis kunnen komen. Van de wet mag de bioscoop niet een kaartje verkopen aan iemand die nog geen zestien is, voor een film die de Kijkwijzer als 16+ heeft aangemerkt. Zelfs als dat onder begeleiding van een ouder of voogd is.
