Verkiezingen

In het eindspel van de Copyright Directive namen de mediabedrijven hun creatieve collega’s nog flink te grazen, door het laten schrappen van clausules die de rechten van creatieve makers op een eerlijke compensatie door mediabedrijven zouden moeten beschermen. De realiteit is echter dat de Copyright Directive altijd slecht zou zijn voor auteurs, journalisten en artiesten.

Het zal voor creatieve makers de mogelijkheden beperken, doordat de verplichte uploadfilters onafhankelijke media- en technologiebedrijven uit de markt zullen drukken, wegens de torenhoge kosten ervan en desondanks nog steeds de enorme risico’s op aansprakelijkheid.

Op de korte termijn zullen grote mediabedrijven profiteren door het uitschakelen van kleine concurrenten en ze op te kopen, maar dat voordeel zal snel vervliegen. De Amerikaanse technologiereuzen zullen alleen maar groter en moeilijker te temmen worden.

Europees Parlement dient belangen grote bedrijven

Het Europees Parlement heeft er op 26 maart 2019 voor gekozen om auteursrechtexperts te negeren, de speciale VN-rapporteur voor de vrijheid van meningsuiting te negeren, en vooral uw stem te negeren en heeft voor uploadfilters en ‘linktaks’ gestemd.

Gastauteur Menso Heus heeft op Follow the Money al de argumentatie weerlegt waarop Jan Kuitenbrouwer de legitieme argumenten van de tegenstanders in twijfel trekt. Het symptoom mag dan Silicon Valley zijn, maar het probleem is dat het om diepgewortelde belangen van de copyright-industrie gaat.

Europeanen hebben het recht om deel te nemen aan de processen van de EU. Het Europees Parlement heeft meer invloed dan ooit op zaken als databescherming en intellectueel eigendom. Ga vooral stemmen op 23 mei: de Europese burgers hebben nu juist meer macht!

Kuitenbrouwer noemt in zijn lofzang op het uploadfilter ook de Piratenpartij. Wij hebben de Nederlandse burgers op de hoogte kunnen houden van de onderhandelingen achter gesloten deuren in het trilogen overleg, dankzij Julia Reda die namens de Duitse Piraten in het Europarlement zit.

Het auteursrecht is de uitzondering, het publieke domein de regel

Om gelijk maar een misverstand recht te zetten: het auteursrecht is niet bedoeld om makers te compenseren voor elk gebruik van hun werk. Wetten zijn bedoeld om de gemeenschap te dienen, en met de Auteurswet is het niet anders. Het auteursrecht is bedoeld om de creatieve makers in staat te stellen bij te dragen aan het algemeen cultuurgoed, het zgn. ‘publieke domein’. Het vrij mogen gebruiken en delen van kennis en cultuur is de normale situatie. Maar dat publieke belang wordt niet gediend, tenzij er beperkingen zijn aan het auteursrecht waardoor nieuwe generaties op de eerdere bijdragen kunnen bouwen en becommentariëren. De Piratenpartij wil het auteursrecht hervormen zodat het ten goede komt aan auteurs en artiesten, in plaats van aan de copyright-industrie.

De economie van het intellectuele eigendom werkt niet in het voordeel van artiesten. Auteursrecht-monopolies herverdelen het inkomen naar boven. De financiële voordelen komen vooral ten goede aan uitgevers en platenmaatschappijen. Het verlenen van steeds meer monopolie rechten aan ‘Intellectual Property‘-rechtenhouders is voor wetgevers een valkuil van een op geloof gebaseerde voodoo-economie. Het commerciële nut van een monopolie op een boek heeft een kortere houdbaarheid dan het werkelijk door het auteursrecht verleende monopolie.

Nieuws dat je niet mag delen…

Dat u een stuk op Follow the Money kunt lezen, komt omdat Follow the Money op innovatieve wijze de kracht van het internet benut, namelijk: ‘community building‘. Betalende abonnees die u kennis laten maken met Follow the Money door een courtesy-link te delen. Het is maar de vraag of dat in de toekomst ook zo blijft.

Volgens artikel 15 (voorheen artikel 11), de beruchte ‘linktaks’, vallen teksten die meer dan “enkele woorden of zeer korte fragmenten” uit een nieuwsverhaal bevatten onder een nieuwe vorm van exclusieve rechten voor nieuwsuitgevers, en moeten ze worden gelicentieerd en betaald door degene die de tekst citeert. Erger nog, het uiteindelijke ontwerp bevat geen uitzonderingen om kleine en niet-commerciële diensten, waaronder ook uw persoonlijke blog, te beschermen. Het ontwerp geeft nieuwsbedrijven niet alleen het recht om links naar hun artikelen in rekening te brengen — het geeft hen ook het recht om links naar die artikelen te verbieden (waar zo’n link een citaat uit het artikel bevat) zodat websites critici die over hun artikelen schrijven de mond kunnen snoeren.

De ervaring met soortgelijke wetten in Duitsland en Spanje doet ernstige twijfels rijzen over de verwachte voordelen, terwijl de negatieve gevolgen zeer reëel zouden zijn. Ondernemers zullen aarzelen om nieuwe projecten te starten. Europa zal elke kans verliezen om een belangrijke rol te spelen op het wereldtoneel.

Monopolies zijn het probleem

Alleen grote Amerikaanse internetbedrijven zoals Google of Facebook hebben de technologie en de middelen om de vereiste uploadfilters te bouwen. Het ‘Content-ID’-systeem op YouTube heeft 100 miljoen dollar gekost, een zeer beperkt copyrightfilter dat alleen naar video’s kijkt en alleen inzendingen blokkeert van een selecte groep van vooraf gescreende rechtenhouders.

Europese bedrijven zullen dus gedwongen worden om hun gegevens aan hen over te dragen, waardoor de onafhankelijkheid van de Europese technologie-industrie en de privacy van onze gebruikers in gevaar komt. Onze Europese bedrijven zullen worden gehinderd in hun vermogen om te concurreren of zullen bepaalde markten volledig moeten opgeven.

Daarom is de Copyright Directive — die kleine ondernemingen die de dominantie van grote Amerikaanse technologiebedrijven zouden kunnen doorbreken zal wegvagen — zo’n catastrofe. We hebben een krachtige vorm van mededingingsbeleid nodig die verder gaat dan alleen maar het beboeten van bedrijven: een die overgaat tot het daadwerkelijk opsplitsen van bedrijven.

Artiesten worden flink te grazen genomen

Consolidatie in de markt zal de positie van auteurs, journalisten en artiesten verzwakken. Het geeft grote pers- en media-uitgevers een dominante marktpositie, die wordt verergerd doordat zij daardoor ook monopsonie-macht uitoefenen, een ‘monopolie op inkoop’. Terwijl een monopolie bedrijven de controle geeft om prijzen voor de consument vast te stellen, stelt een monopsonie bedrijven in staat om een lagere compensatie vast te stellen dan de prijs die nodig is om een goed te produceren. Wat dat betekent kun je zien in de fotojournalistiek. Na de fusie van ANP en Hollandse Hoogte, kreeg het ANP een monopolie op persfotografie, en legt het de fotojournalisten lagere tarieven op.

Eventuele meevallers die mediabedrijven maken zouden naar hun leidinggevenden en aandeelhouders gaan, niet naar de artiesten die geen ander alternatief zouden hebben dan het maar te slikken en te aanvaarden wat hen wordt aangeboden.

Wat kunnen we doen?

Ten eerste moet de wetgevers in de EU een duidelijke definitie geven van de beschikbare rechten om bestaande content te gebruiken. Dit kan worden bereikt door een verplichte uitzondering op het auteursrecht op te nemen voor niet-commercieel gebruik door particulieren. De rechtenhouders mogen niet de bevoegdheid krijgen om uploads van gebruikers die onder dergelijke of enige andere uitzondering vallen, te verwijderen of te blokkeren.

Ten tweede moeten gebruikers toegang hebben tot transparante informatie over de werking van de maatregelen die door platforms worden toegepast met betrekking tot de content van de rechtenhouder. Deze informatie moet verifieerbaar zijn voor de betrokken gebruikers en uploaders moeten over zinvolle manieren beschikken om verwijderings- of filteracties te betwisten.

Wat echt kan helpen is het reguleren van de advertentiemarkt. Hoewel het niet wordt betwist dat de advertentie-inkomsten zijn verschoven van kranten naar internetplatforms, is dat niet het gevolg van auteursrechten. Het versterken van de privacy-wetgeving om gerichte advertenties te beperken, zou veel meer doen om de onevenwichtigheid in de advertentiemarkt te verhelpen.

In de kenniseconomie is vrije toegang tot informatie essentieel. Herstel het evenwicht in de intellectuele eigendomsrechten om innovatie en ondernemerschap te stimuleren. Herstel van concurrerende markten zal de groei en de productiviteit stimuleren. Gezien de machtsverhouding tussen kleine en grote bedrijven, zou de mededingingsautoriteit ook monopsonie-macht moeten onderzoeken.