Burgerrechten

Blog van Europarlementariër Julia Reda: EU copyright reform will spell disaster for sports fans, oorspronkelijk gepubliceerd op 4 september 2018. Vertaling door Wietze Brandsma.

Er is al veel geschreven over het gevaar van de voorgenomen EU-hervorming van het auteursrecht voor de online vrijheid van meningsuiting, voor memes en remixen, voor softwareontwikkelaars en start-ups. Maar er is nog een andere groep die zwaar getroffen zou worden door de geplande wet als deze wordt aangenomen zoals momenteel opgesteld: sportliefhebbers in heel Europa..

Wat uploadfilters betekenen voor de sport

Zoals u wellicht heeft gehoord, zou artikel 13 “censuurmachines” in het leven roepen die al uw berichten op internetplatforms controleren en deze scannen op vermeende auteursrechtinbreuken. Als deze filters uw upload niet goedkeuren, zal deze nooit online gaan.

Uploadfilters zouden verhinderen dat een video, zelfs de kortste fragmenten van sportuitzendingen, het daglicht zien: commentaar, supercuts, sportgerelateerde memes (zoals Neymar Rolling) en andere waardevolle werken van fans worden automatisch geblokkeerd..

Filters kunnen niet bepalen of uw gebruik van een dergelijk fragment (bijvoorbeeld een video van 3 seconden met een bijzonder interessant doel) is toegestaan onder een auteursrechtuitzondering — zoals die gelden voor citaatrecht of parodie — of niet. Om juridische aansprakelijkheid te voorkomen, zullen platformen het zekere voor het onzekere nemen en alles blokkeren wat een probleem kan zijn. U moet handmatig een beroepsprocedure doorlopen voor zelfs de meest volkomen legale berichten.

Maar het is in combinatie met een nieuw, extra auteursrecht, waar sommigen in het Europees Parlement naar streven, dat uploadfilters echt onaangenaam kunnen worden:

Een nieuw copyright voor sportevenementen?

Zonder voorafgaand overleg over de kwestie, heeft de juridische commissie van het Europees Parlement met de kleinst mogelijke meerderheid de eis aangenomen dat een nieuw artikel aan de hervormingswet wordt toegevoegd:

Dit nieuwe recht zou het illegaal maken om kiekjes te maken of te filmen van bijvoorbeeld een voetbalwedstrijd vanuit het publiek, met uw eigen telefoon of camera. Fan vlogs, selfies in het stadion, het documenteren van choreografieën zouden allemaal onder dit voorstel vallen.

Dit recht zou clubs en competities een ongekende mate van controle geven over wat fans kunnen doen in het stadion. Ze zouden ervoor kunnen kiezen om dit recht selectief op te leggen aan bijvoorbeeld het onderdrukken van protesten of het pesten van onaangename fans.

Wikipedia zou honderden foto’s van sterren en spelers genomen tijdens sportevenementen moeten verwijderen.

Het is onduidelijk welk probleem dit zou moeten oplossen. Sportuitzendingen zijn reeds beschermd door het daarmee samenhangende recht op uitzending, waar sportorganisatoren het exclusieve recht verkopen om live-wedstrijden in een bepaald land aan omroepen te laten zien. Deze rechten genereren al enorme inkomsten voor de organisatoren van topsport. Fans die hun eigen opnames van hun persoonlijke ervaringen verspreiden — vaak uren nadat de wedstrijden zijn afgelopen — dienen slechts om een sport of een team te promoten.

Als we verder kijken dan de grote voetbalcompetities, zijn er veel sporten die dringend verslaggeving en weergave nodig hebben en moeite hebben om het te krijgen. Dit nieuwe recht zou het nog moeilijker maken voor hen om enige aandacht te krijgen, aangezien iedere belichting automatisch zou worden geblokkeerd door filters die aannames maken. Sportbeheerders die wanhopig willen dat mensen de sport en zijn belangrijkste spelers en discussiepunten zien, zullen merken dat ze nog minder aandacht krijgen, zelfs in markten waar er geen vraag is naar de sport (denk aan cricket in continentaal Europa of handbal in het VK).

Red de fancultuur

Fans zijn wat sport in de eerste plaats waardevol maakt. Premiumsporten zijn premium omdat veel mensen gepassioneerd over hen zijn — dit nieuwe recht zou een regelrechte aanval zijn op de grootste supporters van sportevenementen door het moeilijker te maken voor hen om zelfs de meest elementaire onderdelen van de sport bij te houden.

Het Europees Parlement zal op 12 september over deze wet stemmen.

Als u niet tevreden met het ontwerp bent, bel dan vandaag uw Europarlementariër met de gratis tool op saveyourinternet.eu en vraag hen om te stemmen tegen uploadfilters en aanvullende auteursrechten voor organisatoren van sportevenementen. Het duurt slechts een minuut en het is de taak van uw vertegenwoordigers om naar uw zorgen te luisteren!

Voor zover toegestaan bij wet, heeft de maker afstand gedaan van alle auteursrechten en verwante of naburige rechten op dit werk.

Blog van Europarlementariër Julia Reda: "Green light for upload filters: EU Parliament's copyright rapporteur has learned nothing from year-long debate", oorspronkelijk gepubliceerd op 21 februari 2018. Vertaling door Henk Heslinga.

Sinds de Europese Commissie haar zeer omstreden voorstel heeft gepresenteerd om internetplatforms te dwingen censuurmachines te gebruiken, wacht de auteursrechten-wereld met spanning op het standpunt van het Europees Parlement. Vandaag heeft rapporteur Axel Voss (Duitse CDU) die belast is met de taak om de hervorming van het auteursrecht door het Parlement te loodsen, eindelijk de tekst uitgegeven waarachter het Parlement zich vanuit zijn perspectief zou moeten scharen.

Het is een groen licht voor censuurmachines: de heer Voss heeft het oorspronkelijke voorstel van zijn Duitse partijcollega, voormalig Digitale Commissaris Günther Oettinger, bijna volledig overgenomen.

Daarbij verwerpt hij oproepen vanuit het hele politieke spectrum om de censuurmachines te stoppen. Hij negeert anderhalf jaar van intensieve academische en politieke debatten, die talloze in het oog springende gebreken van het voorstel aan het licht hebben gebracht. Hij verwerpt het werk van verschillende parlementaire commissies die zich tegen uploadfilters uitspraken, evenals de bevindingen van zijn voorganger en parlementaire partijgenoot Comodini, die de problemen bijna een jaar geleden correct had onderkend. Hij veegt de zorgen onder het tapijt over de rechtmatigheid van het voorstel die verschillende nationale regeringen in de [Europese] Raad hebben geuit. En hij gaat in tegen het onlangs gepubliceerde regeerakkoord van de nieuwe Duitse regering — waaronder zijn eigen [christen-democratische] partij — waar filterverplichtingen als disproportioneel worden afgewezen.

[Lees het compromis voorstel PDF]

Dit is slechts alleen in naam een “compromis”. Het voorstel van de heer Voss bevat alle problematische elementen van het oorspronkelijke idee van de censuurmachines en voegt er nog meer aan toe. Hier is het voorstel in detail:

1. Verplichte onmogelijk te verkrijgen licenties

In het voorstel staat: Alle apps en websites waar gebruikers media kunnen uploaden en publiceren, behoeven auteursrecht licenties voor alle content te verkrijgen. Deze platforms worden beschouwd alle gebruikersuploads “aan het publiek te communiceren”, wat betekent dat de platforms rechtstreeks verantwoordelijk zijn voor inbreuk op het auteursrecht door hun gebruikers, alsof het de medewerkers van het platform zelf zijn die deze werken hadden geüpload.

Deze bizarre toevoeging aan het Commissievoorstel zal in de praktijk vaak niet haalbaar zijn: van wie precies moeten de internetplatforms deze licentie-overeenkomsten verkrijgen? Hoewel er auteursrechtenorganisaties kunnen zijn die professionele auteurs vertegenwoordigen op een aantal gebieden zoals muziek of film, die in staat kunnen zijn een licentie te verlenen voor het werk van vele individuele auteurs, hebben andere sectoren helemaal geen auteursrechtenorganisaties.

Stel je bijvoorbeeld een hostingplatform voor software voor zoals GitHub. Er is geen auteursrechtenorganisatie voor softwareontwikkelaars en tot nu toe heeft nog niemand de noodzaak gezien om er een te stichten. Dus waar krijgt GitHub, die ongetwijfeld toegang geeft tot door de gebruiker geüploade (auteursrechtelijk beschermde) software, zijn auteursrechtlicentie? Ze kunnen geen licentie-onderhandelingen beginnen met elke afzonderlijke software-ontwikkelaar, alleen maar omdat iemand op een dag zijn software zonder toestemming naar GitHub kan uploaden. En zonder die onmogelijk te verkrijgen licentie, zegt deze wet dat ze direct aansprakelijk zijn zodra iemand auteursrechtelijk beschermde werken upload. Dat is een zekere manier om de platform-economie in Europa in de kiem te smoren.

En deze onmogelijk te verkrijgen licenties hebben alleen betrekking op niet-commercieel gebruik: als het platform een licentie verkrijgt zoals voorgeschreven, zijn niet-commerciële uploaders niet aansprakelijk. Uploaders die voor commerciële doeleinden handelen, zoals bedrijven met accounts op sociale media, kunnen echter nog steeds worden aangeklaagd door rechtenhouders.

2. De censuurmachine is hier om te blijven

In het voorstel staat: Alle platforms die “aanzienlijke hoeveelheden” van door gebruikers geüploade content hosten en openbaar toegankelijk zijn, moeten sowieso voorkomen dat auteursrechtelijk beschermde content, die rechtenhouders hebben geïdentificeerd, wordt geüpload.

Er zijn slechts twee manieren om dit te doen: (a) een leger getrainde apen inhuren om elke individuele upload van een gebruiker te beoordelen en deze handmatig te vergelijken met informatie van rechtenhouders, of (b) door uploadfilters te installeren. In het artikel dat deze verplichting bevat, worden de content filters niet langer expliciet genoemd. Ze worden echter vermeld in andere delen van de tekst, wat duidelijk maakt dat Voss filters voor ogen heeft.

Wat “significante hoeveelheden” zou moeten zijn, blijft ongedefinieerd. De Commissie wilde censuurmachines voorschrijven voor platforms met “grote hoeveelheden” content, als gevolg van het misleidende idee dat alle bedrijven die grote hoeveelheden content hosten, ook aanzienlijke middelen kunnen besteden aan het implementeren van uploadfilters. De Commissie negeerde de grote verscheidenheid aan niet-commerciële platforms zoals Wikipedia, niche-platforms zoals MuseScore (voor bladmuziek) en veel start-ups die miljoenen uploads hosten, maar moeite zouden hebben om dure filtertechnologie te implementeren of in licentie te nemen.

Waarom Voss denkt dat het beter zou zijn door het woord “groot” te vervangen door het mogelijk nog meer omvattende “significant”, blijft volledig onduidelijk.

3. Een klein probleempje met de grondrechten

In het voorstel staat: De filtermaatregelen mogen geen verwerking van persoonsgegevens inhouden om de privacy van de gebruikers te beschermen.

De enige aanwijzing dat de heer Voss aandacht heeft besteed aan de publieke kritiek is dat hij erkent dat er misschien een klein probleem is met de grondrechten. Het Europese Hof van Justitie heeft namelijk in het verleden geoordeeld dat een verplichting om alle uploads van gebruikers te filteren in strijd is met de fundamentele rechten op privacy, vrijheid van meningsuiting, vrijheid van informatie en vrijheid van ondernemerschap. Voss kiest blijkbaar willekeurig een van deze fundamentele rechten en voegt een bepaling toe die erop is gericht deze te beschermen. Hoe bewonderenswaardig dit ook mag zijn, het is ook in directe tegenspraak met wat volgt:

Omdat filters steevast legale content zullen verwijderen, bijvoorbeeld wegens een uitzondering op het auteursrecht zoals het citaatrecht, zouden gebruikers toegang moeten hebben tot een verhaalmechanisme om te klagen over het blokkeren van deze content. Maar hoe moet het platform de gebruiker het rechtsmiddel bieden als het niet is toegestaan om persoonsgegevens te verwerken? Gewoon het bijhouden van een log van gebruikers die het slachtoffer zijn geworden van het filter, vereist al de verwerking van persoonsgegevens. Hoe kan een gebruiker klagen over een onjuist verwijderingsverzoek als het platform geen toestemming heeft om bij te houden wat het filter heeft verwijderd?

Het wordt nog mooier: raad eens wie moet beslissen wat er gebeurt met de klachten van gebruikers over onrechtmatige verwijderingen? Inderdaad, die rechtenhouders die hebben gevraagd om de — misschien ten onrechte — herkende content te blokkeren. Ze zullen zeker een onpartijdige scheidsrechter blijken te zijn…

Op zijn minst moeten gebruikers naar de rechter kunnen stappen als de beroepsprocedure onvoldoende is. In de praktijk kan dit echter moeilijk zijn, aangezien beperkingen op het auteursrecht geen wettelijke rechten tegen rechtenhouders vormen. Daarom kan een rechtbank besluiten om af te zien van een oordeel om eerder verwijderde uploads te herstellen, zelfs als ze wettelijk onder een uitzondering op het auteursrecht vielen.

Wat de gebruikers nodig hebben, is een duidelijke wettelijke bepaling dat de auteursrechtelijke uitzonderingen gebruikersrechten vertegenwoordigen — precies wat de vorige auteursrechtenrapporteur Therese Comodini had voorgesteld.

4. Zeer specifieke algemene monitoring

In het voorstel staat: Het controleren van alle [gebruikers]uploads om na te gaan of ze identiek zijn aan auteursrechtelijk beschermde werken van bepaalde rechtenhouders vormt geen verboden “algemene” surveillance, maar is “specifiek”.

De EU-wetgeving verbiedt wetten die hostingproviders dwingen “algemeen toezicht te houden”, zoals het voortdurend controleren van alle bestanden die door gebruikers worden geüpload. Voss stelt simpelweg dat uploadfilters die regel niet zouden overtreden en schrijft dat alleen “abstracte monitoring” verboden zou moeten zijn, wat vermoedelijk betekent dat je willekeurig kijken naar geüploade bestanden zonder op zoek te gaan naar iets in het bijzonder.

Juist dit argument is al verworpen door het Europese Hof van Justitie: de Europese Commissie heeft er in het verleden al gebruik van gemaakt ter verdediging van uploadfilters — en heeft verloren (paragraaf 58 van de Franstalige bijdrage van de Commissie aan de zaak van het Europese Hof van Justitie, zaak Scarlet vs. SABAM).

5. Enkele uitzonderingen

In het voorstel staat: De filterverplichting mag niet van toepassing zijn op internetserviceproviders, online marktplaatsen zoals ebay, research repository’s waar rechtenhouders voornamelijk hun eigen werken uploaden, zoals arXiv, of cloudserviceproviders zoals Dropbox, waar de uploads niet openbaar toegankelijk zijn.

In een laatste poging om de massale nevenschade van de voorgestelde wetgeving te beteugelen, stelt Voss een welkome verduidelijking voor voor welke platforms de filterverplichting niet geldt. Maar deze uitzondering, die juridisch niet bindend is, omdat hij in een Overweging staat en niet in een Artikel, is niet van toepassing op de verplichting om een licentie te verlenen.

De vermelde platforms moeten nog steeds licenties van rechtenhouders verkrijgen wanneer uploads van gebruikers openbaar beschikbaar worden gemaakt, omdat deze nog steeds worden beschouwd als de communicatie aan het publiek. Maar hoe moeten deze platforms zichzelf beschermen tegen rechtszaken door rechtenhouders als ze vooraf geen licentie kunnen krijgen voor alle mogelijke content die kan worden geüpload? Ze zullen hoe dan ook hun toevlucht moeten nemen tot een uploadfilter.

6. Kritieke onderdelen blijven ongewijzigd

Grote delen van de meest bekritiseerde elementen van het Commissievoorstel zijn door rapporteur Voss volledig ongewijzigd gelaten, zoals de beruchte Overweging 38 (2), waarin de Commissie het beperkte aansprakelijkheidssysteem van de elektronische handelrichtlijn verkeerd voorstelt, en beweert dat elk platform, ook als die slechts alleen een algoritme gebruikt om geüploade werken in alfabetische volgorde te sorteren of een zoekfunctie aanbiedt, als “actief” moet worden beschouwd en daarom aansprakelijk moet zijn voor de acties van hun gebruikers. De enige verandering die de heer Voss in deze sectie heeft aangebracht, is cosmetisch van aard.

* * *

Het is niet te laat om de Censuurmachines te stoppen!

Gelukkig kan Axel Voss het standpunt van het Europees Parlement niet in zijn eentje bepalen. Hij heeft een meerderheid nodig in de commissie Juridische Zaken (JURI), die eind maart of april zal stemmen.[*] Twee andere commissies hebben zich al sterk gekant tegen filterverplichtingen en verschillende JURI-leden hebben amendementen ingediend om het artikel te schrappen of aanzienlijk te verbeteren.

Dit is het moment om uw EP-leden op te roepen het voorstel van de heer Voss af te wijzen!
U kunt diensten zoals SaveTheMeme.net van Digitale Rechten NGO Bits of Freedom of ChangeCopyright.org van Mozilla gebruiken om de leden van de Juridische Commissie kosteloos te bellen. Of schrijf de EP-leden uit uw land aan per e-mail.

Maar het belangrijkste is, zegt het voort! Vraag je lokale media om deze wet te verslaan. Het internet zoals wij dat kennen staat op het spel.

Update

[*] Na een paar keer uitstel is er op 20 juni gestemd in de JURI commissie. De JURI commissie heeft het voorstel aangenomen, en zichzelf een mandaat gegeven om direct te gaan onderhandelen met de Europese Raad. Dit mandaat is weggestemd op 5 juli door het Europees Parlement. Op 12 september wordt het voorstel nu plenair behandeld, tot die tijd kunnen er amendementen worden ingediend.

Voor zover mogelijk bij wet, heeft de maker afstand gedaan van alle auteursrechten en verwante of naburige rechten op dit werk.

Blog van Europarlementariër Julia Reda: The internet after Axel Voss: What's at stake in tomorrow's copyright vote, oorspronkelijk gepubliceerd op 19 juni 2018. Vertaling door Wietze Brandsma.

Eenentwintig maanden van debat komen tot een eind. In minder dan 24 uur zal de commissie juridische zaken van het Europees Parlement beslissen welke van deze twee voorstellen zal doorgaan:

1. De Oettinger/Voss-plannen voor een linkbelasting en censuurmachines, die zullen gaan beperken hoe u online kunt participeren, dit alles ten gunste van de speciale belangen van grote mediabedrijven. [Voss-plannen downloaden als PDF]
2. De gezond-verstand-alternatieven die ik ter stemming breng — de Reda compromissen, zo u wilt — die op behoorlijke wijze de belangen van verschillende groepen redelijk in evenwicht houden zonder afbreuk te doen aan de grondrechten. [Download de Reda-compromissen over artikel 11 en artikel 13 als PDF]

Het internet na Voss

Op het “internet na Axel Voss”, zult u steeds vaker foutmeldingen tegen komen als u probeert om uzelf uit te drukken op het web, net zoals u elke dag doet: de kans is groot dat veel van uw links en uploads zullen worden afgewezen.

“Er is geen fragment licentie gevonden voor uw regio”, “Kans op inbreuk van auteursrechten gedetecteerd”, “Even geduld terwijl we uw vakantiefoto’s vergelijken met alle stockfoto’s die ooit zijn gemaakt”, “Sorry, we hebben de dienst aan klanten in de Europese Unie op moeten schorten”: dat is hoe online participeren kan gaan voelen.

* * *

Artikel 11: Nieuwssites

Vandaag de dag brengen mensen hun vrienden op de hoogte van het nieuws van de dag en bespreken ze actuele gebeurtenissen door links naar artikelen op webplatforms te plaatsen. Deze verwijzingen worden routinematig geïllustreerd met korte fragmenten die bedoeld zijn om lezers te informeren over waar ze naartoe leiden: op zijn minst bevatten ze bijna altijd de kop van het artikel.

Volgens de voorstellen van Oettinger/Voss zouden dergelijke fragmenten licenties vereisen, met inbegrip van zelfs korte en puur feitelijke koppen zoals “Angela Merkel ontmoet Theresa May”. (Dit komt omdat een “naburig recht”, in tegenstelling tot een auteursrecht, geen originaliteit vereist om iets te beschermen. De uitzondering die Voss toevoegt voor “handelingen van hyperlinken” zal dergelijke fragmenten niet dekken.)

Platforms die niet in staat zijn of niet bereid zijn om licentiekosten te betalen, zullen moeten sluiten of niet toestaan dat gebruikers hyperlinks met fragmenten delen. Het beperken van linken, hetzij op de manier van Oettinger of op die van Voss, beperkt de vrijheid van meningsuiting en toegang tot online informatie.

Voss zelf heeft toegegeven dat dit nieuwe recht “misschien niet het beste idee” is, maar drukt het er desondanks door. Volgens 169 onafhankelijke academici zou dit “waarschijnlijk de vrije stroom van informatie belemmeren die van vitaal belang is voor de democratie”.

Het Reda-compromis: een eerlijk alternatief

De “presumptieregel” die ik in plaats daarvan in stemming breng, zou de manier waarop nieuwsuitgevers omgaan met auteursrechten kwesties vereenvoudigen, wat tegenwoordig complex kan zijn omdat het auteursrecht berust bij de individuele auteurs van artikelen. Het vestigt de standaard juridische veronderstelling dat uitgevers het recht hebben om het auteursrecht van artikelen die ze publiceren te licentiëren en te handhaven. Maar het tast uw vrijheid om te linken niet aan.

Dit idee werd verdedigd door de voormalige JURI-rapporteur over dit dossier, EP-lid Therese Comodini Cachia (EVP), en het voormalige Estse voorzitterschap van de Raad.
Volgens onafhankelijke academische deskundigen biedt het “de meest werkbare basis voor vooruitgang omdat het gebaseerd was op breed en transparant overleg, rekening houdend met wetenschappelijk bewijs”.

Hoewel financiering voor kwaliteitsjournalistiek een onzekere toekomst wacht, is het zo dat deze belangrijke kwestie niet wordt veroorzaakt door het auteursrecht. Auteursrechthervorming kan verloren banen en advertentie-inkomsten niet terugbrengen.

* * *

Artikel 13: platforms voor het delen van content

Vandaag de dag zijn internetplatforms verplicht auteursrechtelijk inbreukmakende werken te verwijderen die door hun gebruikers zijn geüpload wanneer ze er kennis van nemen. Uploadfilters zetten dit concept op zijn kop en vereisen dat platforms uploads die mogelijk inbreuk maken automatisch moeten weigeren voordat ze zelfs maar online verschijnen.

In een radicale stap die verder gaat dan het Commissievoorstel, stelt Voss voor om platforms rechtstreeks aansprakelijk te stellen voor inbreuk op het auteursrecht door gebruikers. Om te voldoen aan de wet, zouden ze preventief licenties moeten verkrijgen voor alle auteursrechtelijk beschermde werken in de wereld — een onmogelijke opgave. Dienovereenkomstig moeten ze uploadfilters gebruiken (hoewel hen zelfs dat niet bevrijdt van aansprakelijkheid).

Filters kunnen geen onderscheid maken tussen inbreuk en toegestaan gebruik van auteursrechtelijk beschermd materiaal zoals parodieën. Platforms zullen een sterke beweegreden hebben om “het zekere voor het onzekere te nemen ten gunste van het blokkeren”. Gebruikers en onafhankelijke videomakers zullen er achter komen dat veel van hun legitieme uploads worden afgewezen. Zij zullen “schuldig zijn tot het tegendeel bewezen”, ze zullen moeten vechten om elk van hun werken te herstellen. Ondertussen zullen bedrijven die valse auteursrechtclaims indienen geen straf ontvangen. Deze asymmetrie maakt de regeling kwetsbaar voor misbruik door iedereen die bepaalde content offline wil halen.

Internetmemes, die meestal voortbouwen op eerdere werken, zijn een opvallend (maar zeker niet het enige) voorbeeld van populaire content die geautomatiseerde filters waarschijnlijk zullen verwijderen.

Directe aansprakelijkheid plaatst een onmogelijke druk op kleine platforms, die mogelijk moeten sluiten of zich terugtrekken uit de EU-markt. Google en Facebook zullen een voordeel behalen ten opzichte van de concurrentie, omdat alleen zij nu over de noodzakelijke filtertechnologie beschikken.

Voss heeft toegegeven niet in staat te zijn om te voorspellen welke platforms onder zijn voorstel zouden vallen. De uitvinder van het World Wide Web, Tim Berners-Lee, noemde uploadfilters “een ongekende stap in de richting van … geautomatiseerde surveillance en controle”. De speciale VN-rapporteur voor vrijheid van mening en meningsuiting, David Kaye, uitte zijn bezorgdheid over het feit dat het voorstel van Voss “gebruikers beperkingen op de vrijheid van meningsuiting oplegt” met “voorafgaande censuur”, beperkingen die niet stroken met het die niet stroken met het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten.

Het Reda-compromis: een eerlijk alternatief

Mijn alternatief compromis is gericht op een billijke vergoeding van auteurs en wijst uploadfilters van de hand als een onaanvaardbare maatregel. Het maakt duidelijk onderscheid tussen platforms die auteurs onrechtvaardig behandelen en degenen die uploads van inbreukmakend materiaal niet kunnen voorkomen, maar dit op geen enkele manier aanmoedigen.

Deze aanpak komt overeen met het advies van de commissie interne markt en de Commissie burgerlijke vrijheden, waar het voor het eerst werd geïntroduceerd door EVP rapporteur Michał Boni.

* * *

De publieke belangstelling vertoont een sneeuwbaleffect. Video’s die de hervorming bespreken, werden meer dan vijf miljoen keer bekeken. Meer dan 450.000 mensen hebben petities ondertekend tegen de Oettinger/Voss-plannen. Meer dan 50.000 tweets hebben #SaveYourInternet in de afgelopen week genoemd. De telefoons in de kantoren van EP-leden zullen niet stoppen met rinkelen. Naar wie zullen de Europarlementsleden morgen luisteren?

U heeft nog een laatste kans om deze bijzondere stemming beïnvloeden: pak uw telefoon nu meteen op en gebruik SaveYourInternet om contact op te nemen met uw EP-lid. Vraag hen om de Reda-compromissen te steunen over de artikelen 11 en 13. En ga morgen de resultaten controleren.

Voor zover mogelijk bij wet, heeft de maker afstand gedaan van alle auteursrechten en verwante of naburige rechten op dit werk.