Piratenpartij

voor een vrije informatiesamenleving

ICT-beleid

De onderhandelingen over EU-terreurfilters: de stand van zaken

door Reageer

Blog van Europarlementariër Patrick Breyer: “Die EU-Terrorfilter-Verhandlungen: Der Stand der Dinge [aktualisiert am 11.03.2020]“. Vertaling door Elbert Kaan, ambassadeur Piratenpartij.

Momenteel vinden er triloogonderhandelingen plaats over de “Preventie van de verspreiding van terroristische content op het internet”, die onder meer zouden kunnen leiden tot de invoering van uploadfilters.

Met een reeks besprekingen in achterkamertjes bereiden het Europees Parlement en de Raad (als vertegenwoordigers van de regeringen) een definitieve tekst voor die voor beide instellingen een meerderheid kan krijgen. Het is de laatste kans om wijzigingen aan te brengen voordat de verordening wordt aangenomen. De bijeenkomsten zijn in oktober begonnen. Ik doe mee als schaduwrapporteur voor mijn fractie.

Laten we daarom de meest controversiële verschillen tussen de standpunten van de Commissie, de Raad en het Parlement onder de loep nemen en uitleggen wat dit voor u betekent:

Wat de Commissie en de Raad willen

Terroristische content moet niet alleen worden verwijderd van platformen die gebruikersuploads openbaar maken, maar ook van elektronische communicatiediensten (voorstel van de Commissie) en clouddiensten.

Wat het Parlement wil

Terroristische content mag alleen worden verwijderd van platformen die gebruikersuploads openbaar maken.

Wat dit voor u betekent

Terroristische content mag alleen worden verwijderd van platformen die gebruikersuploads openbaar maken.

Commissie/Raad

Hosting-serviceproviders moeten de content binnen 1 uur na ontvangst van een aanwijzing verwijderen of blokkeren.

Parlement

Hosters moeten de content binnen 1 uur na ontvangst van een bestelling verwijderen of blokkeren, behalve in het geval van “de facto onmogelijkheid buiten de controle van de hostingprovider, met inbegrip van technische of operationele redenen”; waarschuwing 12 uur voor het eerste verzoek om verwijdering.

Betekenis

Individuele personen of kleine organisaties zouden wellicht belangrijke internetplatforms uit de lucht moeten halen, omdat ze niet in staat zijn rond de klok binnen een uur verzoeken te verwerken en uit te voeren.

Commissie/Raad

Het verwijderen of blokkeren van terroristische content kan ook worden opgedragen als de content wordt gebruikt voor onderwijs of kunst, voor de pers of voor onderzoeksdoeleinden of met het oog op bewustmaking van terroristische activiteiten.

Parlement

Geen verwijdering of blokkering van educatieve content, door de pers gepubliceerde kunst, verspreid voor onderzoeksdoeleinden of met het oog op bewustmaking van terroristische activiteiten.

Betekenis

Berichten in de media over terroristische aanslagen zouden kunnen verdwijnen als de Commissie haar standpunt handhaaft. Videoarchieven die oorlogsmisdaden documenteren, zoals bijvoorbeeld in Syrië, verdwijnen op deze manier, wat kan leiden tot straffeloosheid voor de daders. Spanje heeft in het verleden kunstenaars vervolgd voor satirische voorstellingen, wat ook zou kunnen leiden tot het verwijderen of blokkeren van opnames van dergelijke voorstellingen.

Commissie/Raad

Het staat de lidstaten vrij te bepalen welke autoriteit de verwijdering of blokkering van de content mag gelasten.

Parlement

Alleen een juridisch of functioneel onafhankelijke administratieve autoriteit kan opdracht geven tot het verwijderen of blokkeren van de content.

Betekenis

Als een blokkeringsautoriteit niet onafhankelijk hoeft te zijn, kunnen de ministers zelf opdracht geven tot het verwijderen of blokkeren van politiek ongewenste content – met inbegrip van ministers van rechtse autoritaire regeringen.

Commissie/Raad

De bevoegde autoriteiten van een lidstaat kunnen content van webhosters overal in de EU verwijderen of blokkeren (voorstel van de Commissie).

Parlement

De autoriteiten van een lidstaat kunnen content van in hun eigen land gevestigde webhosters verwijderen of blokkeren en contact opnemen met het land van vestiging van buitenlandse providers.

Betekenis

Als het voorstel van de Commissie doorgaat, kan de content die voor u van belang is, verwijderd zijn of geblokkeerd als gevolg van orders van lidstaten met populistische, autoritaire regeringen. In het verleden is bijvoorbeeld gebleken dat Hongarije en Polen de rechtsstaat niet respecteren. Naar verluid wilde Frankrijk ook een te grote hoeveelheid content laten verwijderen.

Commissie/Raad

De EU-autoriteiten kunnen met een wereldwijde reikwijdte content volledig laten verwijderen (bijvoorbeeld een Amerikaanse provider verplichten om content te verwijderen van Amerikaanse burgers die daar volkomen legaal is).

Parlement

Providers kunnen aan verwijderingsopdrachten voldoen door de toegang tot content “in alle EU-lidstaten” te blokkeren zonder deze volledig te verwijderen (met wereldwijde reikwijdte).

Betekenis

Het verwijderen van content met een wereldwijde reikwijdte kan ertoe leiden dat autoritaire staten zoals Turkije, Rusland, Saoedi-Arabië of China beginnen met het verwijderen van content die volledig legaal en legitiem is in Europa.

Commissie/Raad

De hosters bepalen zelf of ze de content naar aanleiding van een “kennisgeving” van een politie-instantie verwijderen of blokkeren.

Parlement

De autoriteiten bevelen het blokkeren van illegale content in een ordelijke, grondwettelijke procedure of onthouden zich van maatregelen (geen “aanwijzingen” voor onderzoek).

Betekenis

“Kennisgevingen” aan hosters zouden leiden tot het verwijderen of blokkeren van content die volkomen legaal is en slechts in strijd met de regels van de particuliere hoster; deze regels en de beslissingen van hun werknemers kunnen arbitrair zijn.

Commissie/Raad

Hosters gebruiken geautomatiseerde uploadfilters om verdachte terroristische content te identificeren en te blokkeren.

Parlement

Hosters moeten niet verplicht worden om geautomatiseerde uploadfilters te gebruiken of om de content van gebruikers op hun platformen in het algemeen te controleren.

Betekenis

Geautomatiseerde uploadfilters zijn censuurmachines waarvan bewezen is dat volledig legale content (bijv. documentatie van mensenrechten-schendingen in burgeroorlogen) geslachtofferd wordt. Zelfs een filter met een extreem hoge hitrate van 99% zou veel meer legale dan illegale content verwijderen, aangezien terroristisch materiaal uiterst zeldzaam is in vergelijking met het totale materiaal van de uploads.

Blokkeren van content en de gevolgen

Mijn grootste zorg met betrekking tot het standpunt van het Parlement blijft de flexibiliteit van de ultrakorte “één uur”-periode voor het verwijderen of blokkeren. Veel ondernemingen hebben niet de middelen om binnen een uur te reageren op verzoeken (zelfs ‘s nachts). We willen niet dat internetdiensten worden afgesloten.

De triloog zal zich met name richten op de verdediging van de amendementen van het Parlement ter bescherming van de vrijheid van meningsuiting op het internet. De Commissie heeft zich tot nu toe niet bereid getoond de door het Parlement gevraagde amendementen te aanvaarden. Triloogonderhandelingen dreigen tot gevaarlijke compromissen te leiden.

Ondanks de verbeteringen die het Europees Parlement heeft aangebracht, heb ik nog steeds fundamentele twijfels over de vraag of deze verordening terrorisme daadwerkelijk zal voorkomen. Zelfs als terroristische content tot meer terrorisme zou leiden (wat twijfelachtig is), zijn blokkeringsopdrachten te gemakkelijk te omzeilen. Er kan worden aangenomen dat de traditionele platforms alleen lokaal zullen blokkeren wanneer zij opdrachten ontvangen. De verordening verplicht hen niet om “terroristische content” daadwerkelijk te verwijderen, maar alleen om deze te blokkeren voor gebruikers in de EU. Het is technisch eenvoudig om dergelijke geo-blokkering te omzeilen, bijvoorbeeld door gebruik te maken van buitenlandse proxyservers. Bovendien schakelen terroristische groeperingen steeds vaker over van traditionele platforms naar gecodeerde privécommunicatiekanalen of alternatieve platforms die zich niet schikken naar Europese verwijderingsopdrachten. De verspreiding van terroristische propaganda zal door deze verordening dus nauwelijks worden beteugeld.

Tijdspad

Het huidige schema van de triloogonderhandelingen:

  • Eerste Triloog: 17/10/2019
  • Technische onderhandelingen: 4-6/11/2019
  • Technische onderhandelingen: 11/11/2019
  • Tweede Triloog: 20/11/2019
  • Technische onderhandelingen: 21-22/11/2019
  • Technische onderhandeling: 05/12/2019
  • Technische onderhandeling: 09/12/2019
  • Derde Triloog: 12/12/2019
  • Interne vergadering: 22/01/2020
  • Technische onderhandelingen: 23/01/2020
  • Interne vergadering: 30/01/2020
  • Technische onderhandelingen: 03/02/2020
  • Schaduwvergadering: 11/02/2020
  • Interne vergadering: 17/02/2020
  • Technische onderhandelingen: 18/02/2020
  • Schaduwvergadering: 19/02/2020
  • Technische onderhandelingen: 03/03/2020
  • Schaduwvergadering 16/03/2020 – uitgesteld wegens coronavirus, nog geen vervangingsdatum
  • Vierde Triloog: 18/03/2020 – uitgesteld vanwege het Coronavirus, nog geen vervangingsdatum

De onderhandelaars

Het Parlement zal in de triloogonderhandelingen worden vertegenwoordigd door de volgende leden van de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken:

De Commissie interne markt en consumentenbescherming (IMCO) wordt vertegenwoordigd door rapporteur KOLAJA Marcel (Groenen/EVA), terwijl de Commissie cultuur en onderwijs (CULT) wordt vertegenwoordigd door rapporteur WARD Julie (S&D).

Documenten

Hier zijn wat nuttige stukken om verder te lezen:

  1. Oorspronkelijk voorstel van de Commissie
  2. Effectbeoordeling van de Commissie
  3. Algemeen standpunt van de Raad
  4. Standpunt van het Parlement
  5. Vergelijking van de standpunten van de Raad
  6. EDRi verzameling van adviezen
  7. Commentaar van Digital Society

Verdere artikelen over het onderwerp

Datahonger met Corona als excuus

door 1 Reactie

Anja Hirschel (PPDE)
Anja Hirschel

Gemeenteraadslid namens de Piratenpartei in Duitsland Anja Hirschel bericht over hoe in Duitsland grootschalige dataverzameling dreigt te gaan gebeuren, ook van gezonde mensen, onder het mom van coronabescherming. Als de Duitse regering binnenkort weer het voorzitterschap van de Europese Unie overneemt, is het belangrijk ook voor ons in Nederland om in de gaten te houden.

Gastbijdrage van Duitse Piraat Anja Hirschel: “Datenerfassung auch bei Gesunden“. Vertaald door Elbert Kaan, ambassadeur Piratenpartij.

In bijzondere tijden is alles anders en ik denk dat we het over één ding allemaal eens zijn: we leven in bijzondere tijden. Kort geleden bespraken politici, wetenschappers en geïnteresseerde burgers een corona tracing app, welke mogelijkheden deze biedt, of deze kan worden gebruikt in overeenstemming met de regels voor gegevensbescherming en waarom er wordt aangedrongen op open standaarden.

En opeens is gegevensbescherming niet meer aan de orde. Een nieuwe meldingsplicht zou nu mogelijk maken wat voorheen ondenkbaar was: een hele reeks persoonlijke gegevens, waaronder bijzonder gevoelige gegevens zoals bevindingen van medisch onderzoek.

De discussie richtte zich tot nu toe op het direct opsporen van contacten van SARS-COV-2-positief geteste personen, om mogelijke infectieketens aan het licht te brengen. Dat is waar dat tracking noodzakelijk is en deel uitmaakt van de epidemiologische toolkit.

Maar nu moeten alle negatief geteste mensen ook een heel pakket aan gegevens leveren. Of beter gezegd, deze gegevens worden automatisch doorgestuurd na een bevinding, er wordt geen toestemming of recht van bezwaar verleend. Het is nog onduidelijk wat er naast de statistische evaluaties achteraf met de gegevens zal worden gedaan. Om het duidelijk te stellen: we hebben het over een landelijke rapportageverplichting voor aantoonbaar niet-besmette personen, mogelijk voor iedereen!

Het Ministerie van Volksgezondheid moet zich afvragen welke toegevoegde waarde deze data verzameling werkelijk heeft ten opzichte van het bestaande infectiebeheer. Vooral omdat een negatieve test na enkele dagen ongeldig kan worden verklaard. Het BSI is net zo duidelijk als het zegt dat er geen aanwijsbare reden is waarom zo’n plicht lichtzinnig de basisrechten van zo’n groot aantal mensen zou moeten schenden. Bovendien is een noodzakelijke afweging (van voor- en nadelen) niet gemaakt.

“Wat tot nu toe volledig over het hoofd is gezien, afgezien van de gegevensbescherming, is het sociale effect dat een dergelijke meldingsplicht kan hebben: als een diagnose in verband met de opheldering van de ademhalingssymptomen of een test om andere redenen, bijvoorbeeld in het kader van een infectieketen, altijd direct leidt tot een proces-verbaal, kan er vermijdingsgedrag optreden. Mensen zouden een bezoek aan de dokter iets langer kunnen uitstellen dan medisch verantwoord is of contactpersonen niet correct en volledig vermelden. Dit brengt dan niet alleen de persoon en zijn of haar omgeving in gevaar, maar voert het hele systeem van testen en traceren ad absurdum. Dat mag in geen geval gebeuren”, benadrukt Anja Hirschel.

“Ik vind het verontrustend welke maatregelen hier door de federale regering roekeloosheid ter discussie zijn gesteld. Tot aan hun terugkrabbelen door druk van de publieke opinie, was het de bedoeling om gegevens van een corona-traceer-app centraal te verzamelen, d.w.z. wie wie wanneer en voor hoe lang heeft ontmoet. Nu is de als eerste genoemde maatregel in de specificatie van de wet op de infectiebescherming dat persoonsgegevens van alle geteste personen worden verzameld. Dus het motto van de regering lijkt te zijn: Pakken wat je pakken kan.”, voegt Sebastian Alscher, 1ste Voorzitter van de Piratenpartei, toe.

Dat er meer tests nodig zijn, staat buiten kijf. Als we nu bovendien ook een regelmatige testverplichting toevoegen aan de geplande wet, zal die enorme dimensie van de datasets duidelijk worden. Het zou veel zinvoller zijn om de gezondheidsautoriteiten meer personeel te geven. Er wordt gesproken over 5 persoonsteams per 20.000 inwoners. Daar zijn we nog ver van verwijderd.

Ondanks de duidelijke gevaren en tekortkomingen van het geplande wetsontwerp is de wet nu in hoog tempo goedgekeurd. De federale regering bekroont daarmee formeel de Corona-crisis.

Een bijdrage van de Werkgroep Digitale Verandering.

Met corona-apps dreigen we grondrechten in te leveren voor een schijnoplossing

door 6 Reacties

De keuzes die we nu maken, bepalen in welke wereld we wakker worden als de corona pandemie is overgewaaid. Matthijs Pontier of corona-apps een zinvolle bijdrage kunnen leveren aan het indammen van corona, zonder onze grondrechten aan te tasten.

Het kabinet zet allerlei maatregelen in om de corona crisis te controleren, die enkele maanden geleden nog ondenkbaar leken. Uit angst voor corona accepteert de bevolking dat de overheid bevoegdheden opeist waarover we normaal gesproken uitgebreid zouden debatteren en waar we goed voor zouden waken.

Ook na 9/11 werden veel surveillance maatregelen ingevoerd, die vervolgens nooit meer werden teruggedraaid. Nu iedereen zo gefocust is op deze crisis, is het belangrijk waakzaam te zijn dat niet onder het motto ‘never waste a good crisis’ maatregelen worden doorgevoerd die machthebbers meer macht geven, of onze vrijheden inperken. Juist in periodes van crisis is het belangrijk maatregelen kritisch te bekijken. De pandemie is een storm die overwaait. De keuzes die we nu maken, bepalen in wat voor wereld we wakker worden als die storm is overgewaaid.

In een democratie is het beter om in te zetten op goede informatievoorziening dan op repressie. Het is niet te doen om overal op ‘physical distancing’ te handhaven en te controleren of iedereen wel genoeg zijn handen wast. De meeste mensen nemen uit eigen beweging verstandige keuzes, wanneer uitgelegd wordt waarom handen wassen en ‘anderhalve meter’ zo belangrijk zijn. De lege straten bevestigen dit.

Toch wordt er ook ingezet op technologische repressie, die in de regel meer kwaad dan goed doet. Het landelijk EPD wordt alsnog verkapt ingevoerd (afmelden kan hier). Cameratoezicht wordt uitgebreid, terwijl we weten dat dat in de het gunstigste geval slechts tot een tijdelijke, beperkte verbetering van het veiligheidsgevoel leidt en problemen slechts verplaatst. Kentekenscanauto’s worden nu ingezet om met A.I. te controleren of mensen wel genoeg afstand houden. Drones snauwen argeloze wandelaars toe dat ze anderhalve meter afstand moeten houden. Dit doet denken aan een slechte science fiction film. Het risico bestaat dat we hier als samenleving aan gaan wennen en er function creep optreedt: technologie die eerst voor een bepaald doeleinde wordt gebruikt, wordt later vaak voor heel andere doeleinden gebruikt. Dat kentekenscanauto’s nu ook worden ingezet voor de handhaving van anderhalvemeter is een concreet voorbeeld van function creep. Ik waarschuwde eerder ook al voor het risico dat drones in de toekomst gebruikt zouden kunnen gaan worden om het demonstratierecht in te perken of mensen zelfs te gaan taseren.

Corona-apps

Onlangs maakte het kabinet bekend dat ze willen gaan inzetten op twee apps: (1) voor ‘proximity tracing’, om te kijken of je in de buurt van een besmet persoon bent geweest en (2) om op basis van symptomen in te schatten of je corona hebt.

Bij inzet van technologie is het altijd belangrijk eerst af te vragen welk probleem dit eigenlijk oplost. Beide apps verschaffen in potentie meer inzicht in wie mogelijk besmet zijn. Wanneer we beter weten wie mogelijk besmet zijn, en deze mensen daarom extra voorzorgsmaatregelen nemen, kan dit in theorie de besmettingsgraad (R0) omlaag brengen. Wanneer dit succesvol gebeurt, kunnen huidige beperkende maatregelen iets sneller worden losgelaten. Dit zou dus goed nieuws voor onze vrijheid en de economie kunnen betekenen. Genoeg reden dus, om te onderzoeken of deze apps hierin daadwerkelijk een serieuze bijdrage kunnen leveren, zonder dat we daar andere grondrechten zoals privacy voor moeten inleveren.

Wat doen andere landen?

In verschillende landen zijn al ‘tracing’ apps ingezet. Vaak werden die ontwikkeld door bedrijven die eerder zaken deden met geheime diensten. In Israël en China is sprake van totalitaire surveillance die totaal onacceptabel zou zijn in Nederland. Zonder de juiste ‘gezondheidscode’ wordt je op veel plaatsen ook nog eens de toegang geweigerd. Ook de app in Zuid-Korea is een privacyramp. In Polen en India, moet je elk uur(!) een selfie sturen om te bewijzen dat je braaf in thuisisolatie zit. In de EU zouden we op zijn minst moeten eisen dat deelname aan de app volledig vrijwillig is, en er dus ook geen beperkingen worden opgelegd als je de app niet wilt of kunt  installeren, bijvoorbeeld omdat je geen smartphone bezit. Juist onder (kwetsbare) ouderen is dat relatief vaak het geval.

Het is nog niet te zeggen of dit een serieuze bijdrage heeft geleverd aan het controleren van corona. In Zuid-Korea en Singapore lijkt de situatie redelijk onder controle, maar door de collectivistische cultuur en ervaring met de SARS-epidemie gelden ook andere culturele en sociale normen wat betreft physical distancing en het dragen van mondmaskers. De apps lijken slechts een beperkte rol te hebben gespeeld en leiden nog steeds niet tot het loslaten van vrijheidsbeperkingen. In Oostenrijk is de inzet van een app totaal geflopt. Omdat er werd samengewerkt met Google en de transparantie gebrekkig was, wilde vrijwel niemand de app installeren.

Wat gaat Nederland gebruiken?

Opslag van locatiegegevens in een centrale database dient vermeden te worden. Hoogleraar ‘A.I. en privacy’ Rob van Hoven van Genderen stelt terecht dat het levensgevaarlijk is als de overheid via een corona-app toegang krijgt tot onze locatiegegevens. Zelfs als geclaimd wordt dat er geanonimiseerd is, zouden de gegevens door deze te koppelen aan andere gegevens herleidbaar zijn tot een persoon. Zo’n database zou een potentiële goudmijn zijn. Wie moet dat gaan beveiligen? Datalekken zijn bij de overheid schering en inslag.

Minister Hugo de Jonge laat nog veel onduidelijk. Dit lijkt door een gebrek aan deskundigheid te komen. Coronagezant Feike Sijbesma stelt dat nog wordt overwogen de apps van leveranciers uit Azië te gebruiken. Dit lijkt vooral te gaan om TraceTogether uit Singapore. Hugo de Jonge noemt daarnaast Duitsland en Groot-Brittannië. Achter de schermen werkt Europees consortium PEPP-PT aan een app.

TraceTogether werkt aan contact tracing via bluetooth. De app houdt je ontmoetingen bij, en wanneer je binnen een straal van twee meter bent geweest van een bekende geinfecteerd persoon, krijg je een waarschuwing en kun je in strikte thuisisolatie gaan. Het werkte alleen niet goed op iPhones. Marcel Roorda beschreef bij Nieuwsuur een vergelijkbaar plan. Het probleem hierbij is echter dat deze gegevens centraal worden opgeslagen. Deelnemers binnen PEPP-PT lijken ook aan te sturen op centrale opslag. Huib Modderkolk stelde al dat Duitsland en Groot-Brittannië waarschijnlijk met centrale data-opslag gaan werken.

Kan het privacyvriendelijker?

Een app wordt privacyvriendelijker, als de contactmomenten decentraal worden opgeslagen: enkel op beide telefoons. Een groep Europese wetenschappers werkt aan zo’n systeem, onder de naam DP-3T.

De Waag beschrijft duidelijk hoe dit werkt:

“Wanneer de eigenaar van telefoon A nu positief wordt bevonden (door een zorgprofessional, en alleen dán) registreert de app dit op een centrale plek door de ‘decryptiesleutel’ van de app op A te publiceren. Met deze sleutel kan iedereen die de toepassing gebruikt controleren of zij in contact is geweest met de persoon die deze sleutel heeft gepubliceerd (dit gebeurt automatisch, in de achtergrond) en passende maatregelen treffen.”

Maar met decentrale opslag en volledige vrijwilligheid zijn we er nog niet. CCC en Bits of Freedom hebben allebei een mooie lijst van 10 requirements vastgesteld, die onder andere gaan over doelmatigheid, tijdelijkheid, transparantie, open source, veiligheid en gebruiksvriendelijkheid. Ook wanneer aan al deze vereisten voldaan wordt, kan de app nog op privacybezwaren rekenen. De overheid adviseert zelf altijd om veiligheidsredenen je WiFi en bluetooth uit te zetten voor je de deur uitgaat. Als je altijd je bluetooth aan moet hebben staan vanwege een corona-app, kan dat natuurlijk niet.

Gaat het kabinet aan die voorwaarden voldoen?

Feike Sijbesma, Hugo de Jonge en premier Mark Rutte lijken weinig vertrouwen te hebben dat veel mensen de app willen installeren. Feike Sijbesma benoemt dat je niets hebt aan een app waar slechts 15% van de bevolking aan meedoet. Daarom houden ze de mogelijkheid open de app verplicht te stellen. Ook noemen ze de mogelijkheid dat, net als in China, mensen zonder de app geen toegang kunnen krijgen tot ‘bepaalde etablissementen.’ Hoe willen ze dat controleren en handhaven? Zo’n 50% van de mensen boven de 75 heeft geen smartphone. Zouden ze dan iedereen die geen smartphone heeft er een cadeau willen doen? Een verplichting is niet alleen totaal onacceptabel, maar ook praktisch onuitvoerbaar.

Vlak voor het paasweekend werd een tender voor de app geopend, die direct na het paasweekend gesloten was. Deze tender voldeed niet aan de eisen die daar normaal aan worden gesteld, ook niet bij een verkorte procedure. Een aantal essentiële inhoudelijke vereisten (onder andere open source, decentrale opslag), werden niet eens genoemd. Dit schept weinig vertrouwen.

Lost het wat op?

Bits of Freedom stelt onder andere dat een app nooit ingevoerd zou mogen worden, tenzij bewezen is dat het werkt. Iets dat tot op nu nog niet het geval is. Maar zou zoiets kunnen werken?

Die kans is niet groot. Wanneer je binnen twee meter afstand van iemand bent geweest, maar deze persoon niet tegen je gepraat heeft, is de kans dat besmet bent erg klein. Zeker als er een raam of muur tussen zat. Er zullen dus heel veel false positives zijn: mensen die ten onrechte een waarschuwing ontvangen. Aan de andere kant herkent de app het niet als je een deurklink aanraakt die een minuut eerder door een corona patiënt is aangeraakt. Ook met een app kun je niet alle besmettingen voorkomen. Voor goede contact tracing heb je toch mensen nodig; geen apps.

Daarmee wordt de vraag wat je met alle waarschuwingen doet, ook extra belangrijk. Testcapaciteit is gelimiteerd. Zelfs na de verhoging van de capaciteit naar 40.000 per dag, zou je er alsnog bijna een maand over doen om al het zorgpersoneel te testen. Dan heb je het dus nog niet eens over mensen die door ‘proximity tracing’ als mogelijk besmet persoon bestempeld worden.

Hoeveel mensen zullen in strikte thuisisolatie gaan, of de app überhaupt willen gebruiken, als de kans dat ze daadwerkelijk besmet zijn zo klein is, en ze zich bij een waarschuwing niet eens kunnen laten testen? Ook de ‘OLVG app’, waarbij je je symptomen invoert om te kijken of je mogelijk corona hebt, biedt hiervoor maar beperkt uitkomst. In IJsland, waar veel personen getest zijn, bleek dat de helft van de positief geteste personen helemaal geen symptomen had. Deze personen zullen dus ook sowieso niet door de app herkend worden. Meer dan 60 wetenschappers wijzen er terecht op dat een app met zo’n beperkte betrouwbaarheid juist tot extra besmettingen kan leiden.

Om corona te controleren is het belangrijk massaal te testen om te controleren wie besmet zijn, deze personen tijdelijk te isoleren, en kwetsbare personen goed te beschermen. Door de gebrekkige betrouwbaarheid van de aangekondigde apps zullen velen onnodig angstig maken, terwijl ze anderen een vals gevoel van veiligheid geven. Laten we geen grondrechten opofferen voor deze schijnoplossing!

Corona App

SyRI naar de prullenbak verwezen

door

Vandaag is door de rechter uitgesproken dat de rechten van de mens belangrijker zijn dan de controledrang van de Nederlandse regering. En daar is de Piratenpartij erg blij mee.

Er zijn zo’n zestig mensen afgekomen op de uitspraak van de rechter over het Systeem Risico Indicatie (SyRI) en het is wel duidelijk dat iedereen in de zaal – op de advocaten van de regering na – tegen SyRI is. Dit keer geen lange redevoeringen van de partijen, zoals eerder tijdens de rechtszaak, maar puur de uitspraak van de rechter. Als die begint met het feitelijk voorlezen wat SyRI is en bijbehorende wetten noemt, gaat er zichtbaar een siddering door de zaal. Dat begint slecht! En dat gevoel wordt er niet beter op als de rechter de burgers Maxim Februari en Tommy Wieringa en de Landelijke Cliëntenraad niet ontvankelijk verklaart.

“Zonder vertrouwen geen draagvlak”

Uitspraak rechtbank in de zaak tegen SyRI

“Deze zaak draait om privacybescherming”, zegt de rechter en daar zijn wij het natuurlijk helemaal mee eens. Terwijl de rechter doorgaat over waar ze allemaal over nagedacht hebben, valt het me op dat de vele laptops in de zaal allemaal voorzien zijn van een webcam-cover. De mensen in de zaal zijn duidelijk fan van privacy. “Fraude tast de solidariteit aan die aan het sociale zekerheidsstelsel ten grondslag ligt. De bestrijding van fraude is ook de centrale doelstelling van SyRI”. Met die uitspraak van de rechter wordt het paar graden kouder in de zaal. Gelukkig is dat het laatste positieve dat de rechter nog zegt over SyRI. De rechter is verder behoorlijk kritisch over SyRI. “Niet controleerbaar, niet inzichtelijk en niet transparant”. In de rest van de mondelinge toelichtingen van de rechter komen die zinsneden over controleerbaarheid en transparantie nog vele keren naar voren.

Vervolgens brengt de rechter artikel 8 lid 2 van het Europees verdrag voor de rechten van de mens ter sprake. En dan blijkt er helemaal niets meer over te blijven van de wettelijke grondslag van SyRI. Er volgen een flink aantal grote krachtige woorden. Fundamentele beginselen van gegevensbescherming die in het Unierecht zijn bepaald, te weten het transparantiebeginsel, het doelbindingsbeginsel en het beginsel van data-minimalisatie. Volgens de rechtbank voldoet SyRI aan geen enkele van deze beginselen.  

“Niet transparant, niet inzichtelijk en niet controleerbaar.”

Uiteindelijk volgt dan uitspraak “De rechtbank komt tot oordeel dat de SyRI wetgeving in haar huidige vorm de toets van artikel 8 lid 2 EVRM niet doorstaat. De wetgeving wat betreft de inzet van SyRI is onvoldoende inzichtelijk en controleerbaar”. De rechtbank besluit dan ook dat de betreffende artikelen uit de wet SUWI onverbindend zijn en haalt daarmee de wettelijke grondslag van SyRI onderuit. Ik moest me beheersen om niet op te staan en voluit te applaudisseren. Mijn vertrouwen in de rechtspraak is vandaag weer een beetje hersteld. De hele uitspraak staat hier: http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2020:865   

Meer info:

Waarom betalen we BTW over de thuiskopieheffing?

door

De Piratenpartij is fundamenteel tegen media- of hardwareheffingen voor thuiskopieën; Er zouden geen belastingen voor het kopiëren moeten worden toegestaan. Het auteursrecht is verworden tot een obstakel voor creativiteit, met name de creativiteit aan de basis.

Wat extra zout in de wonde wrijft is dat we nog steeds BTW over de thuiskopieheffing betalen. Het hoogste Europese hof heeft in 2017 uitspraak gedaan dat de thuiskopieheffing niet onder de BTW regeling valt. Je zou mogen verwachten dat de overheid de consumenten niet onnodig teveel laat betalen, en de regels aanpast. Toch hebben de consumenten sinds 2017 zo’n 8 miljoen euro per jaar aan BTW afgedragen over de thuiskopieheffing.

Wat is thuiskopieheffing?

De “thuiskopieheffing” is een prijsopslag op gegevensdragers die geschikt zijn van het maken van kopieën. Bijvoorbeeld, bij het kopen van een usb-stick, laptop of smartphone, is de prijs inclusief een heffing. Dit leidt tot het risico dat u uiteindelijk meerdere keren betaalt voor hetzelfde. U moet de heffing betalen bij de aankoop van een externe harde schijf waarop u de muziek kopieert als back-up, een heffing op de computer die u gebruikt om de kopie te maken, en een heffing op het apparaat (een tablet bijvoorbeeld) dat u gebruikt om de muziek te luisteren. Bovendien kan het zijn dat een consument producten koopt met de thuiskopieheffing, dat ze zelfs als ze die nooit gebruiken voor privékopieën van auteursrechtelijk beschermde werken, de heffing nog steeds moeten betalen. Tegenwoordig is een tablet vaak de standaard voor de bediening van allerlei machines, van een melkrobot voor boeren tot een elektrische deuropener voor opa en oma.

Copyright levies

Waarom betalen we thuiskopieheffing?

Van gebruikers wordt ‘compensatie‘ gevraagd die hun rechten uitoefenen die de Auteurswet biedt. Artikel 16c van de Auteurswet bepaald dat er een verplichting tot betaling rust op de voorwerpen die hier geproduceerd zijn of geïmporteerd. Deze heffing wordt uiteindelijk aan de consumenten doorberekend voor het legaal kopiëren voor privégebruik.

De heffingsbedragen staan op de website van de rijksoverheid. Wat opvalt is dat er “Heffingsbedrag exclusief btw” bij staat in de tabel, maar de rijksoverheid de verplichting voor BTW-betaling over de thuiskopieheffing niet expliciet vermeld. Daarvoor moeten we op de website van een private stichting kijken. Volgens Stichting de Thuiskopie die de thuiskopieregeling uitvoert geldt de BTW-regeling ook voor de hier inbegrepen thuiskopieheffing.

Hoogte thuiskopieheffing 2018 t/m 2020

HvJ EU: geen BTW over de thuiskopieheffing

Volgens het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ EU) zou er geen BTW moeten worden geheven over de thuiskopieheffing. Op 18 januari 2017 heeft het hoogste Europese hof uitspraak gedaan in zaak C‑37/16 (SAWP arrest):

Voor de BTW-richtlijn verrichten reproductierechthouders geen dienst ten behoeve van producenten en importeurs van blancodragers HvJ EU 18 januari 2017, IEF 16535; IEFbe 2066; C‑37/16; ECLI:EU:C:2017:22 (SAWP) Auteurs, uitvoerend kunstenaars en andere rechthebbenden verrichten geen dienst in de zin van artikel 24, lid 1, en artikel 25, aanhef en onder a), van de btw-richtlijn ten behoeve van producenten en importeurs van bandrecorders en vergelijkbare inrichtingen en van blanco dragers bij wie collectieve beheersorganisaties voor rekening van de rechthebbenden, maar in eigen naam, bij de verkoop van deze inrichtingen en dragers een heffing innen.

Het HvJ EU zegt hier dat de collectieve beheersorganisaties, zoals Stichting de Thuiskopie, geen dienst verrichten in de zin van de BTW-richtlijn ten behoeve van producenten en importeurs, maar een heffing in eigen naam innen. Er zou dus geen BTW over de thuiskopieheffing mogen worden geheven.

Thuiskopieheffing en BTW

Er zou geen BTW over de thuiskopieheffing mogen worden geheven. Dit is vastgesteld bij een besluit van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 2017. In veel landen is dit eenvoudigweg niet terug te zien in de lokale wetgeving en leidt het tot een aanzienlijke verhoging van de door de consument te betalen ‘compensatie‘ voor het kopiëren voor privégebruik.

Uit de jaarverslagen van Stichting de Thuiskopie valt op te maken dat de stichting over de jaren 2013 t/m 2018 gemiddeld 40 miljoen euro heeft opgehaald. Gemiddeld betalen consumenten ruwweg 8 miljoen euro per jaar aan BTW over de thuiskopieheffing. Deze betalen ze bij aanschaf aan de winkelier.
De bedragen in de tabel zijn * € 1.000

JaarHeffingBTW
201330.8316.475
201469.29514.552
201533.4987.035
201630.0706.315
201744.1879.279
201833.5097.037
Gemiddeld40.2328.449

Conclusie: geen BTW over de thuiskopieheffing

Bij het vaststellen van het “Tarief 2018-2020” heeft de overheid verzuimd om de uitspraak van HvJ EU in zaak C‑37/16 in acht te nemen. Er zou geen BTW over de thuiskopieheffing mogen worden geheven. Consumenten die de afgelopen jaren BTW betaald hebben over de thuiskopieheffing zouden moeten worden gecompenseerd.

Fix copyright tip: schaf de thuiskopieheffing af en ga op zoek naar betere manieren om auteurs te compenseren.

Afschaffen thuiskopieheffing is twee vliegen in een klap

Consumenten worden benadeeld — in veel gevallen betalen ze dubbel of zelfs driedubbel voor het maken van een zelfde privé-kopie. De thuiskopieheffing — in feite een belasting op blanco opslagmedia — is niet meer van deze tijd.

Artikel 5 van de EU-Copyright Directive vereist een “billijke compensatie“, maar in dit artikel wordt nergens gesproken over een op apparaten en media gebaseerd stelsel van auteursrechten-heffingen.

Maar de schade aan de rechtenhouders is niet duidelijk aangetoond – er is geen onafhankelijke geloofwaardige studie hierover gepubliceerd. Volgens een TNO-rapport is het omstreden of er überhaupt schade [pdf,p25] wordt geleden. Een Fins onderzoek heeft aangetoond dat het verwijderen van de thuiskopieheffing tot voordeel voor iedereen [pdf,p106] zou leiden.

Finland heeft inmiddels de thuiskopieheffing op digitale apparaten weer afgeschaft. In de “digitale eengemaakte markt” leggen 22 van de 28 EU-lidstaten een heffing op. Het feit dat de regels niet overal in Europa hetzelfde zijn, geeft sommigen een oneerlijk voordeel en belemmert de eerlijke concurrentie.

De Piratenpartij is tegen de thuiskopieheffing: er bestaan betere manieren waarbij de artiesten een marktconforme vergoeding krijgen voor de werken die zij leveren.

Lees meer…

Zorgen om de privacy in slimme steden

door

Onlangs werd Matthijs Pontier geïnterviewd door EenVandaag over ‘slimme steden’. Technologie biedt zeker kansen voor mooie toepassingen, maar door het verdienmodel van bedrijven en de controledrang van overheden wordt het vaak verkeerd ingericht en gebruikt om ons te controleren en manipuleren. Laten we samen in een co-creatie onze ‘slimme stad’ ontwerpen, zodat we de voordelen en risico’s eerlijk delen. De gebruiker is uiteindelijk de beste ontwerper.

Matthijs Pontier (Piratenpartij) in EenVandaag
Matthijs Pontier (Piratenpartij) in EenVandaag over smart cities op 14 november 2019

Democratische controle is nodig

Tijdens de voorbereiding van het interview werden twee voorbeelden genoemd: het ‘Stratumseind Living Lab’ in Eindhoven, en de ‘Schwung’ app, waarmee je het stoplicht laat weten dat je eraan komt. Op beide projecten is veel aan te merken. Bij het Living Lab werd van alles gemeten. Camera’s en sensoren, maar ook social media monitoring, herkomst bezoekers en wifi-tracking werden gebruikt. De politie mocht hier gewoon mee gaan spelen, zonder beleid. Bezoekers werden zo proefdieren voor een politie die naar hartenlust op hen kon experimenteren. Op geen enkele manier werd de privacy geborgd of voorkomen dat gediscrimineerd zou gaan worden. Democratische controle ontbrak.

Ga uit van privacy by design

De ‘Schwung’ app viel vooral op omdat het zo overduidelijk is dat er een privacyvriendelijker en inclusiever alternatief bestaat, waarbij je geen app hoeft te installeren; laat staan daar gegevens aan af te staan. Bij ‘Schwung’ moet je een app installeren zodat het stoplicht weet dat je eraan komt en daarom al van tevoren op groen kan gaan. Deze methode sluit mensen uit die geen app willen installeren, omdat ze bijvoorbeeld niet willen dat hun locatiegegevens, bedoeld of onbedoeld, uiteindelijk bij een fastfoodrestaurant of zorgverzekeraar terechtkomen. Zeven van deze ‘iVRI-stoplichten’ (“intelligente verkeersregelinstallaties”, red.) zouden een miljoen moeten gaan kosten. Voor dat geld kun je ook een aantal verkeerssensoren aanleggen, of thermische camera’s ophangen. Beide meten wel of en hoeveel personen ergens zijn, maar meten niet wie, wanneer, op welke locatie is. Een alternatief met privacy by design is prima beschikbaar en eigenlijk nog een stuk simpeler ook. Schwung is dus een schoolvoorbeeld van hoe het niet moet!

Risico op raciaal profileren

In steden worden natuurlijk al langer veel gegevens over ons vastgelegd. Van sommigen wordt bijgehouden hoeveel huisvuil ze produceren via een ‘huisvuilpas’. Ons reisgedrag wordt vastgelegd via de OV-chipkaart en camera’s met automatische nummerplaatherkenning (ANPR). Recent zijn daar ook de eerste camera’s met gezichtsherkenning aan toegevoegd. Deze worden onder andere al in het OV gebruikt om bepaalde mensen te weren. Ook sommige bodycams worden inmiddels uitgerust met gezichtsherkenning. In een strafrechtdatabase van ‘zware misdrijven’ staan inmiddels gezichten van 1,3 miljoen ‘verdachten van zware misdrijven.’ Aangezien er (gelukkig) bij lange na niet zoveel zware misdrijven worden gepleegd, blijkt duidelijk dat hier veel onschuldige mensen in staan, waaronder veel asielzoekers.

Anonieme data is niet zo anoniem

Veel fabrikanten beweren dat ze gegevens anonimiseren, maar de wetenschap bevestigt dat dit eigenlijk niet bestaat. Wanneer verschillende gegevens van een onbekend individu worden gekoppeld aan een andere gegevens, worden die vaak wel degelijk herleidbaar tot de persoon. En gegevens komen nogal eens op straat te liggen, dus uiteindelijk is het heel moeilijk te garanderen dat je gegevens niet voor hele andere doeleinden gebruikt worden, zelfs al geloof je volledig in de goede intenties van de fabrikant.

Sluipenderwijs wordt de democratie ondermijnd

Daarnaast blijkt er regelmatig sprake van ‘function creep’. Gegevens die eerst voor een bepaald doeleinde gebruikt worden, worden later vaak voor heel andere doeleinden gebruikt. Een recent voorbeeld hiervan zijn de milieucamera’s in Amsterdam. Eerst werden deze enkel gebruikt om vuile dieselauto’s uit milieuzones te weren, maar inmiddels is gebleken dat de politie al jaren meekijkt om verdachten op te sporen, zonder dat dit was bekendgemaakt.

Dat onze gegevens, bedoeld of onbedoeld, bij bedrijven en overheden terechtkomen die eigenlijk niets te maken hebben met de oorspronkelijke toepassing, is een groot probleem.
Zowel overheden als bedrijven gebruiken dit soort gegevens namelijk om ons gedrag te manipuleren. Bedrijven manipuleren ons koopgedrag. Zij maken misbruik van onze zwakheden om ons dingen aan te smeren. Met je locatiegegevens kan een fastfoodketen bijvoorbeeld proberen je een hamburger aan te smeren, net als je van de sportschool komt en daar erg trek in hebt. Terwijl je waarschijnlijk juist geen vette hamburger wilt eten als je net naar de sportschool bent geweest, als je daar van tevoren goed over zou nadenken. Het is zelfs mogelijk dat, op basis van je social media-activiteit, herkend wordt wanneer je in een emotioneel zwak moment bent, omdat je bijvoorbeeld net een vervelend bericht hebt gelezen, en dat je juist dan verleid wordt tot het kopen van iets wat je eigenlijk niet wilt. Dit probleem moet niet onderschat worden. Een kwart van de mensen is koopverslaafd. Met name door online impulsaankopen. Daarnaast is er veel aandacht geweest voor het manipuleren van ons stemgedrag door politieke partijen, bedrijven en opportunisten, door misbruik te maken van grotendeels onbewuste processen. Op deze manier wordt dus ook de democratie ondermijnd.

Geen handel in persoonlijke gegevens

Overheden en (semi-)overheidsinstellingen gebruiken dit soort gegevens vooral om ons te controleren en ‘ons gedrag in goede banen te leiden’. Dit is misschien vaak met de beste bedoelingen, maar hier spelen veel ethische kwesties. Wie bepaalt precies wat goed gedrag is, en waarom?
Wanneer ben je mensen aan het helpen met het bereiken van het doel wat ze zelf willen, en wanneer ben je als overheidsinstantie mensen aan het manipuleren tot doelen die je als overheid misschien voor ogen hebt, maar die helemaal geen doelen zijn van het individu zelf? De apps van verzekeraars die je korting geven als je bijvoorbeeld veilig rijdt of gezond eet en genoeg sport schieten momenteel als paddenstoelen uit de grond. Hiervoor moet je allerlei gegevens delen, en dit betekent dus dat persoonlijke gegevens als handelswaar worden gezien. Terwijl het mensenrecht privacy niet verhandelbaar zou moeten zijn. Net als dat er bijvoorbeeld hele goede redenen zijn dat mensen hun nier niet voor geld mogen verkopen, vanwege het recht op lichamelijke integriteit. Daarnaast kun je je afvragen of mensen met bijvoorbeeld een impulsieve persoonlijkheid niet benadeeld worden door zulke apps, en of het sociale principe achter verzekeren niet verdwijnt, als iedereen uiteindelijk voor zijn eigen risico opdraait.

Maak profiling-algoritmes transparanter

Ook worden gegevens steeds vaker aan elkaar gekoppeld om allerlei risicoprofielen op mensen te plakken. Een recent voorbeeld hiervan is SyRI, waar allerlei mensen als fraudeur worden bestempeld. Vaak ten onrechte, en op een volledig ondoorzichtige manier, op basis van een enorme vergaarbak aan persoonlijke gegevens. Groepen die al zwakker stonden in de samenleving werden veel vaker gedupeerd. Volledig terecht dat hier onlangs een rechtszaak tegen werd gevoerd. Wij zijn erg benieuwd naar de uitspraak, begin 2020.

Bewijslast wordt steeds vaker omgekeerd. Een systeem beschuldigt mensen en vervolgens wordt de bewijslast bij hen gelegd om te bewijzen dat dat niet zo is. De recente toeslagenaffaire laat pijnlijk zijn hoe levens kapotgemaakt kunnen worden door dergelijke valse beschuldigingen. Mensen moesten tienduizenden euro’s onterecht terugbetalen. Soms zelfs een ton. Mensen werden meer dan tien jaar lang in ellende gestort. Sommigen verloren hun huis, of hun auto. Huwelijken liepen stuk. Al die tijd werd hen het gevoel aangepraat dat zij iets fout zouden hebben gedaan. En als zij na jarenlange strijd eindelijk inzage krijgen in hun dossier, krijgen zij dit grotendeels zwartgelakt terug. En ook bij deze affaire bleken mensen die al zwakker stonden in de samenleving, en ook mensen die een niet-Westerse afkomst hadden, relatief veel vaker te worden gedupeerd. Ook bedrijven gebruiken steeds vaker dit soort profiling-algoritmes om beslissingen over mensen te maken, bijvoorbeeld om te bepalen of je een bepaalde lening of verzekering mag hebben. Zowel overheden als bedrijven zullen een totaal andere houding moeten aannemen en transparanter moeten opereren om het vertrouwen bij burgers te herstellen.

Voer verbod in op gezichtsherkenning

Ten slotte kunnen veel andere rechten in het geding komen als gegevens door overheden voor andere doeleinden worden gebruikt. Opsporingsdiensten zullen bijvoorbeeld bijzonder geïnteresseerd zijn om locatiegegevens te gebruiken om een demonstratiedatabase aan te leggen, waarmee ze vervolgens kunnen bepalen of ze mensen extra in de gaten moeten houden, bijvoorbeeld omdat ze wel eens een actie zouden kunnen organiseren om Shell plat te leggen. Wie durft nog te demonstreren als het algemeen bekend is dat je dan het risico loopt in zo’n database terecht te komen? Zeker als hiervoor ook camera’s met automatische gezichtsherkenning worden gebruikt, en als eis voor een demonstratie wordt meegegeven dat je herkenbaar meeloopt, ‘vanwege veiligheidsoverwegingen’? Dit zou een grote inperking van het demonstratierecht betekenen. Op deze manier kom je dan al snel in een totale controlesamenleving terecht, zoals we nu in China al gedeeltelijk zien gebeuren. Het zou dan ook goed zijn nu zo snel mogelijk een verbod op gezichtsherkenning voor handhaving in te voeren, zoals recent al in San Francisco is gebeurd.

Ontwerp volgens open source-principes

Vaak zijn er goede alternatieven beschikbaar, waarbij niet meer persoonlijke gegevens worden verzameld dan nodig. Zo kun je bijvoorbeeld denken aan nummervakparkeren in plaats van kentekenparkeren. Hierbij betaal je anoniem voor een nummervak, in plaats van dat vastgelegd moet worden welke auto, waar, wanneer parkeert. Bovendien maakt dit het parkeersysteem socialer, omdat je ook voor een ander kunt betalen. Bijvoorbeeld voor gasten die bij je op bezoek komen. Om privacy by design goed toe te passen is het noodzakelijk dat open source-principes worden toegepast, zodat iedereen kan controleren dat het systeem inderdaad zo werkt als wordt beweerd.

Bewoners de baas in de slimme stad

De ‘slimme stad’ is uiteindelijk een technologisch systeem dat bestaat rondom mensen. Om te zorgen dat deze technologie de belangen van deze mensen dient, is het belangrijk dat bewoners aan tafel zitten bij het ontwerp van de slimme stad. Ontwerp de stad samen met en in co-creatie met alle belanghebbenden. De gebruiker is uiteindelijk de beste ontwerper. Bovendien maakt dit mensen direct meer bewust van de technologie om hen heen en hoe gegevens gebruikt zouden kunnen worden om hen te beïnvloeden. Dit ‘data-bewustzijn’ is belangrijk om samen betere beslissingen te maken over hoe we met de gegevens om willen gaan die we uiteindelijk samen produceren.