Piratenpartij

voor een vrije informatiesamenleving

Redactie

Open brief aan Ministerie van onderwijs en universiteiten

door Reageer

In deze uitdagende tijden zijn onderwijsinstellingen op zoek naar innovatieve manieren om thuisonderwijs mogelijk te maken. De Piratenpartij juicht innovatie toe en ziet al veel mooie initiatieven ontstaan. Wij maken ons echter ook zorgen over bepaalde ontwikkelingen, met name het afnemen van toetsen met online toezicht. Hierbij kunnen commerciële partijen het toezicht op studenten die een toets maken, overnemen van de docent. Als de docent zelf voor de camera zit, zijn er ook serieuze privacy-issues. Zoals omschreven door Drew Harwell in de Washington Post(1), leidt dit tot zorgwekkende taferelen, waarbij de privacy van studenten ernstig wordt geschonden, waarbij zij worden gedwongen om een keuze te maken tussen hun studiepunten en hun privacy.

Het is van belang om onderscheid te maken tussen schriftelijk en mondeling toetsen. Mondelinge toetsen kunnen op een eenvoudige manier een-op-een worden afgenomen met de betreffende student en docent waarbij een derde persoon moet kunnen constateren of het proces eerlijk verloopt. Meer mondeling toetsen zou daarom een oplossing kunnen zijn, waarbij de privacy minder wordt geschaad dan bij schriftelijk toetsen. Een andere optie is om een geheel andere manier van het testen van kennis te introduceren, waarbij vooral gekeken wordt naar of de studenten hun kennis ook kunnen toepassen. Dit wordt op verschillende universiteiten al gedaan en zou kunnen worden uitgebreid. 

Toezicht tijdens een schriftelijk examen gaat veel verder. Ook de omgeving moet in de gaten gehouden worden. Minimaal voorafgaand aan en eigenlijk ook tijdens het examen. Dit is een veel grotere inbreuk op de privacy van student en huisgenoten. Dit is alleen toegestaan als de student daar vrijwillig voor kiest. Uit de privacyverklaring van de Vrije Universiteit Amsterdam blijkt dat studenten bezwaar kunnen indienen wanneer zij de toets niet online willen maken, hierover zal vervolgens een besluit worden genomen(2). Dit is echter een onvoldoende waarborg, het moet de student vrij staan om de online toets te weigeren zonder hiervoor de reden te moeten geven. Het is namelijk goed denkbaar dat het gaat om zeer persoonlijke redenen. Verder moeten onderwijsinstellingen zichzelf de ethische vraag stellen of zij wel in de huizen van studenten moeten willen kijken. Veel studenten wonen in eens studentenhuis waarbij de werkplek ook de slaapkamer is. Hoewel dit natuurlijk niet het doel is van de onderwijsinstellingen, is een niet te voorkomen gevolg van online toetsen dat er een kijkje wordt genomen in de slaapkamer van studenten.

Verder moeten onderwijsinstellingen zichzelf de ethische vraag stellen of zij wel in de huizen van studenten moeten willen kijken.

Naast een schending van de privacy kunnen er ook nog andere serieuze problemen ontstaan(3). Hoewel er uitgebreid getest kan worden door onder andere ethische hackers, kan een systeem nooit volledig veilig zijn. Dit kan negatieve gevolgen hebben voor alle studenten. Wanneer blijkt dat er een beveiligingslek is geweest tijdens een toets, zullen alle uitslagen onbetrouwbaar zijn.  Een ander probleem is dat studenten niet altijd invloed hebben over wat er in hun omgeving gebeurt. Huisgenoten kunnen binnen lopen, er kan op de deur geklopt worden of er kan zelfs een brandalarm afgaan. Wanneer er tijdens een toets op een fysieke locatie van de onderwijsinstelling een brandalarm af gaat zijn er protocollen die ons vertellen wat er dan moet gebeuren. Hoe zit dit met online toetsen? Het kan zo zijn dat de toets van een student wordt onderbroken door omstandigheden buiten zijn of haar verantwoordelijkheid om. 

De Piratenpartij dringt er daarom bij u op aan om onderwijsinstellingen een halt toe te roepen in hun overhaaste zoektocht naar online toets mogelijkheden.

De Piratenpartij dringt er daarom bij u op aan om onderwijsinstellingen een halt toe te roepen in hun overhaaste zoektocht naar online toets mogelijkheden. Het kiezen van nieuwe tools om online toetsen mogelijk te maken vereist een zorgvuldig proces. Hiervoor hebben wij enkele randvoorwaarden opgesteld waaraan moet worden voldaan bij online toetsen voor hogescholen en universiteiten:

– Onder alle omstandigheden moet een student kunnen weigeren om aan een online schriftelijk examen deel te nemen zonder dat te motiveren. 

– Controleren van gedrag tijdens een schriftelijk examen kan gedeeld worden door meerdere personen. Die moeten allemaal traceerbaar zijn en een relatie hebben (liefst in dienst zijn van) met de organisatie die de schriftelijke toets afneemt.

– Er moet altijd een alternatief geboden worden dat niet de privacy aantast en praktisch niet zo’n hoge drempel opwerpt dat er geen sprake meer is van vrije keuze. Dat betekent ook dat er geen extra geldelijke vergoeding gevraagd kan worden.

– Eventuele kosten voor online toets afnemen zijn voor rekening van de organisatie, niet voor de student.

– Online beeld- en geluidverbindingen moeten end-to-end encrypted zijn.

– De faciliterende partij mag geen toegang hebben en mag niets opslaan. 

– Er mag geen sprake zijn van EULA’s (end user licence agreements) waarin gesteld wordt dat de faciliterende partij rechten heeft op de inhoud van de verbinding en die met derden mag delen. Deze zijn in strijd met de Nederlandse wet. 

Niet alleen op universiteiten en hogescholen speelt de vraag hoe toetsen thuis kunnen worden afgenomen; ook in het voortgezet en primair onderwijs speelt dit probleem. Nu het diploma uitsluitend op grond van het schoolexamen zal worden uitgereikt, en binnen anderhalve maand op de meeste scholen nog een aantal schriftelijke toetsen moet worden gemaakt, is de druk om snel iets te doen hoog. Veel van deze leerlingen zijn minderjarig en afhankelijk van de overheid wanneer het gaat om de bescherming van hun privacy. Het is daarom van groot belang voor alle onderwijsinstellingen dat er een zorgvuldig proces wordt gestart waarin de verschillende opties worden overwogen waarbij bovenstaande punten in acht worden genomen. 

Wij hopen bij te dragen aan een innovatie van het onderwijs waarbij de privacy van studenten niet wordt geschaad.

Namens het volledig bestuur,

Sjoerd de Boer

Voorzitter Piratenpartij Nederland

[1] Harwell, D. (2020).  Mass school closures in the wake of the coronavirus are driving a new wave of student surveillance. Geraadpleegd van https://www.washingtonpost.com/technology/2020/04/01/online-proctoring-college-exams-coronavirus/. 

[2] VU (2020). Privacyverklaring ‘Toetsen met online toezicht’ . 

[3] SURF. (n.d.). Thematic issue ‘Open and online education – Assessment in open and online education edition’. Geraadpleegd van https://www.surf.nl/en/thematic-issue-open-and-online-education-assessment-in-open-and-online-education-edition.

Ondertekende versie

Frankrijk presenteert uploadfilter-wetgeving, “vergeet” gebruikersrechten

door

De EU-lidstaten hebben tot juni 2021 de tijd om de nieuwe auteursrechtenrichtlijn en het beruchte artikel 17, het uploadfilter, in hun nationale wetgeving te implementeren. Frankrijk, de meest fervente voorstander van artikel 17, heeft blijkbaar geen tijd te verliezen. De Franse regering heeft zojuist een nieuw wetsontwerp ingediend dat onder andere bedoeld is om artikel 17 van de auteursrechtenrichtlijn ten uitvoer te leggen.

Het is belangrijk om de tenuitvoerlegging van de auteursrecht wetgeving in Frankrijk te volgen, ongeacht waar u zich ook bevindt in de EU: omdat het waarschijnlijk het worst-case scenario is van hoe artikel 17 zich zou kunnen ontwikkelen als de rechtenhouders ten volle hun zin doordrukken. Tijdens de onderhandelingen over de hervorming van het auteursrecht heeft Frankrijk altijd gediend als spreekbuis van de entertainment-industrie. In dit opzicht hoeft het geen verrassing te zijn dat de Franse regering de nieuwe auteursrechtsregels interpreteert op de manier die het gunstigst is voor grote rechtenhouders. President Emmanuel Macron kwam persoonlijk tussenbeide bij Angela Merkel om de steun van Duitsland voor uploadfilters te verkrijgen, hoewel deze duidelijk in strijd zijn met het Duitse regeerakkoord.

Toch zou de vermetelheid waarmee het Franse wetsontwerp voorbijgaat aan de waarborgen die in de EU-richtlijn betreffende het auteursrecht zijn opgenomen om de gebruikerrechten te beschermen, zelfs voor de meest cynische waarnemer verbijsterend moeten zijn. Het Franse wetsontwerp is nog niet door het parlement aangenomen; er is nog een kans om het te verbeteren. Maar daar de overgrote meerderheid van de Franse europarlementsleden over de partijgrenzen heen voor de Europese auteursrechtenrichtlijn heeft gestemd, valt er niet veel goeds te verwachten.

Demo Tim Lueddemann Emuo Star4-Copy
Photo: (cc) by-nc-sa Tim Lüddemann • Protester: Emuolia Star

Culturele soevereiniteit!?

Het nieuwe wetsontwerp inzake “audiovisuele communicatie en culturele soevereiniteit in het digitale tijdperk” bevat een hele reeks bepalingen naast het auteursrecht, waaronder de bescherming van minderjarigen en de regulering van videostreamingplatforms zoals Netflix. De titel van het wetsontwerp etaleert de mentaliteit van de Franse wetgevers. De handhaving van het auteursrecht in het belang van particuliere amusementsbedrijven wordt hier gepresenteerd als een kwestie van Franse soevereiniteit. Artikel 17 wordt voorgesteld als een maatregel om de Europese amusementsindustrie te steunen in haar conflicten met Amerikaanse technologiebedrijven. In deze strijd voor “culturele soevereiniteit” is er nauwelijks plaats voor de belangen van de gebruikers.

Deze blogpost beschouwt het deel van het wetsontwerp dat betrekking heeft op de tenuitvoerlegging van artikel 17 van de richtlijn auteursrecht (te vinden op de bladzijden 28 tot en met 34 van het wetsontwerp). Dit deel bestaat uit vier hoofdstukken, die respectievelijk betrekking hebben op de definitie van de betrokken platforms, hun verplichtingen, transparantie en gebruikersrechten. De titel van het laatste hoofdstuk is echter een aanfluiting, omdat het simpelweg voorbijgaat aan de meeste gebruikersrechten die in artikel 17 worden toegekend. Dit is vooral onsmakelijk omdat de meeste van deze waarborgen tegen het einde van de onderhandelingen in de tekst van de richtlijn zijn opgenomen om te reageren op de massale protesten tegen de mogelijk desastreuze gevolgen van het uploadfilterstelsel voor fundamentele rechten als de vrijheid van meningsuiting.

Definitie van ‘platform’

Ondanks alle verzoenende verklaringen van voorstanders van artikel 17 dat de richtlijn alleen gericht is op grote sociale mediabedrijven zoals YouTube en Facebook, probeert het Franse wetsontwerp de nieuwe regelgeving uit te breiden naar zoveel mogelijk platforms. De definitie in hoofdstuk 1 van het ontwerp komt in grote lijnen overeen met die van de EU-richtlijn. Deze definitie is alom bekritiseerd omdat ze te vaag is. Het Franse ontwerp had dit kunnen verhelderen door onduidelijke termen te specificeren, zoals “grote hoeveelheden” auteursrechtelijk beschermde naar een platform geüploade content. In plaats daarvan wordt in het Franse wetsontwerp voorgesteld om in een afzonderlijk algemene maatregel van bestuur te bepalen wat onder “grote hoeveelheden” moet worden verstaan.

Er is echter één belangrijk verschil: De definitie omvat niet alleen platforms die direct profiteren van het uploaden van auteursrechtelijke content door gebruikers, maar ook platforms die dat indirect doen. Platforms waarvan het bedrijfsmodel niet gebaseerd is op toegang tot auteursrechtelijke content (bijvoorbeeld door advertenties direct naast die content te plaatsen), maar die desondanks uploads toch toestaan. Een voorbeeld hiervan is de dating-app Tinder, die gebaseerd is op een freemium-businessmodel, waarbij gebruikers kunnen betalen voor extra functionaliteit die hun datingprofielen meer zichtbaarheid geeft. Deze winst is duidelijk niet direct afkomstig van auteursrechtelijke uploads (profielfoto’s), maar tegelijkertijd is het duidelijk dat Tinder zonder foto’s niet zou werken. Men zou dus kunnen stellen dat Tinder indirect winst haalt uit het organiseren van de geüploade afbeeldingen.

De EU-richtlijn noemt indirecte winst wel in de overwegingen, die niet bindend zijn, maar niet in de wettelijke definitie. Het lijkt erop dat de Franse regering selectief heeft gewinkeld in de overwegingen, wanneer deze van pas komen voor de entertainment-industrie. In het Franse wetsontwerp ontbreekt bijvoorbeeld de belangrijke verduidelijking (die Tinder zeker van de definitie zou uitsluiten) dat alleen platforms die concurreren met gelicentieerde streamingplatforms voor hetzelfde publiek onder de definitie moeten vallen.

Verplichtingen voor platforms

De kern van het voorstel is hoofdstuk 2, dat grotendeels identiek is aan de bepalingen in artikel 17 van de Auteursrechtenrichtlijn. Platforms die onder de definitie in hoofdstuk 1 vallen zijn rechtstreeks aansprakelijk voor inbreuk op het auteursrecht door hun gebruikers. Zij kunnen deze aansprakelijkheid alleen voorkomen als zij kunnen aantonen dat zij alles in het werk hebben gesteld om licentieovereenkomsten met de rechtenhouders te sluiten en de door de rechtenhouders geïdentificeerde werken te blokkeren wanneer de gebruikers deze proberen te uploaden. In de eerste drie jaar van hun bestaan gelden iets minder strenge eisen voor startende ondernemingen, zoals bepaald in de EU-richtlijn.

Het Franse wetsontwerp bepaalt ook dat de rechtenhouders volledig vrij moeten kunnen beslissen of zij al dan niet een licentie aan een platform willen aanbieden. Frankrijk boort alle hoop de grond in dat de in Duitsland besproken oplossing in de vorm van een soort verplichte standaardlicentie in heel Europa zou kunnen slagen. Volgens het Franse wetsontwerp is het duidelijk dat wanneer een rechtenhouder weigert een licentie te verkopen aan een platform, dit platform gebruik moet maken van uploadfilters. Dit is vooral van belang omdat de Duitse regering beloofd heeft om met andere Europese landen samen te werken om een oplossing te vinden waarvoor geen uploadfilter nodig is. Frankrijk, een van de grootste en belangrijkste lidstaten, is duidelijk niet geïnteresseerd in een dergelijke oplossing.

Copyright icon TDM

Transparantie

Hoofdstuk 3 bevat een aantal transparantieverplichtingen waaraan platforms moeten voldoen ten opzichte van de rechtenhouders (en natuurlijk niet ten opzichte van de gebruikers!). Zij moeten de rechtenhouders informeren over de maatregelen die zijn genomen om de uploads van gebruikers te blokkeren en over het rechtmatig gebruik van gelicentieerde content. Het belangrijkste verschil met de EU-richtlijn is dat het Franse wetsontwerp duidelijk maakt dat platforms geen bedrijfsgeheimen hoeven te onthullen om te voldoen aan de transparantieverplichtingen. Deze beperking van de transparantie brengt grote risico’s met zich mee voor het publiek, dat afhankelijk is van transparantie om de werking van de uploadfilters te onderzoeken die door particuliere bedrijven worden gebruikt om mogelijke grondrechtelijke problemen op het spoor te komen. Het is duidelijk dat platforms niet vrijwillig de werking van hun uploadfilters zullen prijsgeven en zich zullen verschuilen achter het standpunt dat deze filters bedrijfsgeheimen zijn. Blijkbaar is het voor Frankrijk niet genoeg om auteurs het recht te geven om de informatiestroom te stoppen, maar nog belangrijker voor hen om bedrijven het recht te geven om de informatiestroom te stoppen.

Gebruikersrechten

Het enige van hoofdstuk 4 dat strookt met de richtlijn is de titel. Herinnert u zich nog dat de Europese Commissie verkondigde dat uw memes veilig zullen zijn? Memes zouden niet worden geblokkeerd, zo beweerde de Commissie, omdat artikel 17 de uitzonderingen voor parodie, karikatuur, pastiche en citaten verplicht stelt en duidelijk maakt dat de lidstaten ervoor moeten zorgen dat de gebruikers in de praktijk kunnen blijven rekenen op deze uitzonderingen. Ook wordt gesteld dat platforms niet kunnen worden gedwongen om in het algemeen alle uploads van gebruikers te monitoren (wat onontbeerlijk is voor een eventuele uploadfilter) en dat legale uploads niet geblokkeerd mogen worden als gevolg van de toepassing van artikel 17.

Blijkbaar is Frankrijk al deze waarborgen in zijn wetsontwerp glad “vergeten”. Ze komen eenvoudigweg niet voor in het voorstel. De uitzonderingen op het auteursrecht onder de Franse wetgeving blijven volledig onveranderd hetzelfde, hoewel er duidelijke leemten zijn in de toepassing ervan op online-platforms, bijvoorbeeld bij het citeren van videomateriaal. Bovendien heeft Frankrijk geen regels ingevoerd om ervoor te zorgen dat deze auteursrechtelijke beperkingen in de praktijk worden toegepast wanneer gebruikers iets naar een platform uploaden en de content tegen onterechte blokkeringen wordt beschermd. In plaats van duidelijk te bepalen dat platforms de auteursrechtelijke beperkingen in hun gebruiksvoorwaarden moeten respecteren, zoals de richtlijn voorschrijft, schrijft het Franse wetsontwerp alleen maar voor dat platforms de gebruikers in grote lijnen moeten informeren over het bestaan van uitzonderingen op het auteursrecht in de Auteurswet. De relevante onderdelen van artikel 17, waarin staat dat de platforms de gebruikers daadwerkelijk in staat moeten stellen om van deze uitzonderingen gebruik te kunnen maken en dat dergelijke rechtmatige content niet mag worden geblokkeerd, ontbreken volledig.

Als u het gedeelte van het Franse wetsontwerp met de creatieve titel “gebruikersrechten” leest, wordt één ding duidelijk: content die auteursrechtelijk beschermd materiaal bevat, wordt eerst geblokkeerd. Gebruikers kunnen pas gebruik maken van auteursrechtelijke beperkingen als ze actief klagen nadat hun content is geblokkeerd. Het is natuurlijk volkomen zinloos als een reactie Gif of zelfs een Livestream dagen later wordt vrijgegeven nadat ze zijn gepubliceerd. De aantasting van de vrijheid van meningsuiting is dan al een feit. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zeer weinig gebruikers ooit gebruik maken van klachtenmechanismen wanneer platforms deze aanbieden. Maar in het Franse wetsontwerp is een dergelijke klachtenregeling van het platform echter de enige bescherming van de gebruikersrechten. De procedure is dus heel duidelijk: eerst blokkeren, dan pas vragen stellen. Fatale fouten van volledig geautomatiseerde uploadfilters worden dus nog steeds in de hand gewerkt.

Mocht dit alles nog niet erg genoeg zijn, dan volgt er nog een laatste klap in het gezicht van de gebruikers. Indien zij (of de rechtenhouders) niet tevreden zijn over de uitkomst van de klachtenprocedure van het platform, moeten zij hun klacht richten aan de nieuw opgerichte toezichthouder ARCOM, de directe opvolger van HADOPI. HADOPI staat bekend als instantie die verantwoordelijk is voor het handhaven van de beruchte anti-grondrechtelijke “three strikes”-regel, die van Franse internetgebruikers de verbinding zou kunnen afsluiten bij herhaalde inbreuk op het auteursrecht. Frankrijk had nauwelijks een meer bevooroordeelde instantie kunnen vinden om geschillen tussen gebruikers en rechtenhouders te beslechten.

De slag om het auteursrecht gaat de tweede ronde in

Het Franse wetsontwerp bevestigt de ergste zorgen over de gevolgen van de Europese auteursrechtrichtlijn. De meest strikte vorm van uploadfilters wordt toegepast en alle waarborgen die op het laatste moment zijn ingevoerd in antwoord op de massale protesten van het publiek worden eenvoudigweg genegeerd bij de nationale implementatie. Het is moeilijk voor te stellen dat een dergelijke selectieve implementatie van een EU-richtlijn door de rechter zou worden geaccepteerd, maar voordat het tot een rechtszaak kan komen, is zou er al veel schade zijn aangericht. De kleinere lidstaten kijken vaak naar Duitsland of Frankrijk om nieuwe EU-richtlijnen over te nemen. Dus het gevaar is groot dat Frankrijk met zijn voortvarendheid de norm voor de handhaving van het auteursrecht in de hele EU kan bepalen. De Europese Commissie zou Frankrijk moeten herinneren aan zijn verplichting om de volledige richtlijn ten uitvoer te leggen, en niet alleen die bepalingen te kiezen die de entertainment-industrie ten goede komen. Maar zolang een Franse EU-commissaris verantwoordelijk is voor het auteursrecht, is die kans daarop miniem.

Het is dus opnieuw aan de gebruikers, die de noodklok moeten luiden om deze gevaarlijkste versie van artikel 17 tot op heden te voorkomen! Het Franse parlement kan dit wetsontwerp in zijn huidige vorm nog tegenhouden. We moeten dan ook druk blijven uitoefenen op andere Europese regeringen om dit vreselijke voorbeeld niet te volgen en de gebruikersrechten te respecteren.

Voor zover mogelijk bij wet, heeft de maker afstand gedaan van alle auteursrechten en verwante of naburige rechten op dit werk.

Blog van voormalig Europarlementariër Julia Reda: ‘France proposes upload filter law, “forgets” user rights‘, oorspronkelijk gepubliceerd op 6 december 2019. Vertaling door Wietze Brandsma.

De Europese Piraten hebben tegen de nieuwe Europese Commissie gestemd

door

Bij de stemming van 27 november hebben de Europese Parlementsleden van de Piraten gestemd tegen Ursula von der Leyen en de nieuwe Europese Commissie aan wie ze leiding zal geven. De Piratendelegatie vindt het voorgestelde digitale beleid, de invulling van de posten, en de manier waarop de Commissie ingesteld wordt erg teleurstellend.

De Piraten zijn het niet eens met het digitale programma, dat vaak in directe tegenspraak is met de grondbeginselen van een vrij internet. Daarnaast respecteert het programma fundamentele mensenrechten en vrijheden zoals het recht op privacy niet. “Ursula von der Leyen is voorstander van uploadfilters. Ze doet zelfs geen toezeggingen over een surveillance-moratorium, de belofte om de privacy van de Europese burgers niet verder aan te tasten”, zegt Marcel Kolaja, voorzitter van het Piraten smaldeel. “De vrijheid van het internet en de digitale rechten zijn voor onze kiezers belangrijke thema’s, waarvoor wij in het Europees Parlement zijn gekozen. Daarom heeft deze Commissie ons vertrouwen niet”, aldus Patrick Breyer, Europees Parlementslid voor de Piraten.

De nieuwgekozen Commissie moet de EU vertegenwoordigen in de lidstaten. “De door Hongarije, Polen of Tsjechië voorgedragen commissarissen hebben nauwe banden met de regerende nationalistische partijen in die landen. Een dergelijke belangenverstrengeling verhindert onafhankelijke acties namens de Commissie. Alleen een Commissie onafhankelijk van nationalistische invloeden kan de rechtsstaat in die landen beschermen”, aldus Mikuláš Peksa, voorzitter van de Europese Piratenpartij. “De Franse commissaris Breton, die verantwoordelijk is voor de IT-industrie, wordt beïnvloed doordat hij dicht aanleunt tegen het bestuur van een groot IT-bedrijf. Dit vormt een gevaar voor de bescherming van de gegevens van de Europese burgers”, voegt Peksa toe.

Von der Leyen EU-Commission

De benoeming van Ursula von der Leyen tot voorzitter van de Commissie is een groot probleem. Wij zijn voorstander van meer directe betrokkenheid van de burgers bij Europese aangelegenheden. Het besluit van de Raad om een persoon aan te wijzen die niet aan de Europese verkiezingen heeft deelgenomen, is niet aanvaardbaar. “De burgers van Europa hadden niet genoeg mogelijkheden om een mening over Von der Leyen te vormen en deze te uiten, omdat zij geen lijsttrekker was. Iemand anders voordragen na terugtrekking van de lijsttrekkers toont arrogantie van deze Raad. Daarom zeg ik dat de benoeming van Ursula von der Leyen een democratisch tekort heeft”, aldus Markéta Gregorová, vicevoorzitter van de Europese Piratenpartij.

Dit is een vertaling van: “European Pirates voted against the new European Commission“, oorspronkelijk gepubliceerd op 27 november 2019 bij PPEU.

Wanted: Vertrouwenspersoon

door

De Piratenpartij Nederland zoekt voor haar leden en vrijwilligers twee vertrouwenspersonen.

Als vertrouwenspersoon bent u voor de duur van een jaar de vertrouwelijke ‘sparringpartner’ voor iedereen binnen de Piratenpartij en haar afdelingen.

U beschikt over uitstekende gespreks- en luistervaardigheden en treedt empathisch en gezaghebbend op. Daarnaast bent u toegankelijk en goed bereikbaar via de door de Piratenpartij gebruikte kanalen. Kennis en ervaring binnen de publieke en/of private sector, in het bijzonder binnen een politiek-bestuurlijke omgeving is een pre.

Het betreft een onbezoldigde functie. Benoeming is door het landelijk bestuur.

Aangezien de vertrouwenspersoon een nieuwe functie betreft, zal na een jaar een eerste evaluatie plaatsvinden.

U kunt uw belangstelling kenbaar maken door het sturen van een motivatiebrief aan het landelijk bestuur (bestuur [at] piratenpartij [dot] nl).

Voor informatie over de functie en de procedure kunt u contact opnemen met Sjoerd de Boer, telefoonnummer 06-46027327.

Besluit van de Ledenraad 3 april 2019

door

Lieve mensen,

Met pijn in ons hart moeten wij meedelen dat de Ledenraad besloten heeft het bestuur te zullen moeten ontslaan. De reden is dat het LR-besluit om deelname aan de Europese verkiezingen terug te nemen niet gevolgd wordt, en er ook geen intentie is uitgesproken dit na aandringen alsnog te doen.

Wij vinden het jammer dat het allemaal zo gelopen is. Maar nu moeten wij vanuit onze functie erop toezien dat de huidige geldende statuten en regels gevolgd worden. Het besluit was immers met vier tegen één aangenomen.

Wij willen het bestuur danken voor hun inzet gedurende de bestuursperiode. Op korte termijn stellen wij een interim-bestuur aan. Wij hopen dat het oude bestuur de lopende zaken wil overdragen aan het interim bestuur, zodat de Piratenpartij t.z.t. weer met beide benen op de grond en met vereende krachten aan de volgende verkiezingen wél en slagvaardig mee kan doen.

Het nieuwe interim-bestuur zal van ons de volgende opdracht krijgen:

  • Samen met LR nieuwe statuten in werking stellen
  • Samen met Presidium nieuwe ALV regelen om nieuw bestuur te formeren
  • Mandaat om iemand voor het secretariaat in te huren (niet verplicht)
  • ‘Op de winkel passen’ (financiën in de gaten houden e.d.)

Met vriendelijke groeten,

De ledenraad

Ugly Mugs Project in samenwerking met Soa/Aids Nederland

door

Blog van Piraat Foxxy Angel van PROUD – Belangenvereniging voor en door sekswerkers.

Even wat informatie vooraf:

Ugly Mugs brolley

Ugly Mugs is een baanbrekende, nationale organisatie die sekswerkers betere toegang tot justitie en bescherming biedt. Sekswerkers’ die met gevaarlijke klanten te maken hebben zijn vaak zeer terughoudend om incidenten te melden bij de politie. Deze ‘klanten’ blijken vaak seriële seksuele roofdieren die een groot risico voor het publiek als geheel betekenen. NUM (National Ugly Mugs) zorgt ervoor dat de binnengekomen meldingen (reports) worden omgezet in alerts. Deze alerts worden vervolgens naar alle aangemelde sekswerkers in de desbetreffende regio gestuurd, om zo de veiligheid voor sekswerkers te vergroten. Ook verzendt NUM een anoniem rapport over het incident naar de plaatselijke politie, zodat deze verschillende meldingen met elkaar in verband kannen brengen om deze ‘Ugly Mugs’ te kunnen aanhoudenen berechten.

PPNL-PROUD

Hella (PROUD) heeft al veel voorbereidend werk gedaan voor deze samenwerking, en heeft dit overgedragen aan Foxxy en Ricardo (ook PROUD). Samen met Minke Dijkstra en Erwin Fisser van SOA/Aids Nederland zijn zij een plan van aanpak aan het maken. Zij hebben een training van drie dagen op het kantoor van NUM in Manchester, Engeland (zie buitenlandse reizen) gevolgd. Na deze trip is het project even on hold gezet, in verband met het uitwerken van het onderzoek naar stigma en geweld dat in mei 2018 werd gepresenteerd. Tijdens deze presentatie kwamen twee medewerkers van NUM naar Amsterdam om een presentatie te geven over Ugly Mugs. Dan wilden we het plan van aanpak presenteren, dat we na de zomer schreven. We konden dan ook een subsidie-aanvraag indienen.

Wat is Ugly Mugs?

Ugly Mugs brolley

National Ugly Mugs (NUM) is een nationale databank in Groot Brittannië waarvoor sekswerkers zich kunnen aanmelden op een website. Via sms worden sekswerkers op de hoogte gebracht van lokale waarschuwingen. Op de website kunnen zij waarschuwingen nalezen en (delen van) telefoonnummers en emailadressen van klanten natrekken. Ook is er informatie te vinden voor sekswerkers over veilig werken en toegang tot zorg. Op dit moment heeft een groeiend aantal van 20.000 sekswerkers in Groot Brittannië toegang tot de NUM waarschuwingen.

Enkele cijfers: In 2014/2015 zijn rond de 1600 misdrijven voorkomen. 16% van de sekswerkers heeft specifieke klanten kunnen vermijden via de Ugly Mugs databank. In deze periode heeft NUM geleid tot de veroordeling van 22 herhaalde overtreders, van wie 17 serieverkrachters. NUM voorkwam minstens 51 verkrachtingen.

Waarom is een databank van gevaarlijke klanten nodig?

Het onderzoek dat PROUD en Soa Aids Nederland in 2017-2018 samen hebben uitgevoerd maakt zichtbaar dat bijna alle sekswerkers in Nederland geweld meemaken. Klanten zijn de belangrijkste groep daders.

Rode Paraplu

Behalve sociaal emotioneel geweld (93%) en financieel geweld (58%) maakte 78% van de sekswerkers in het afgelopen jaar seksueel geweld mee en 60% fysiek geweld. Het meeste geweld wordt veroorzaakt door klanten: Negen op de tien sekswerkers maakte in het afgelopen jaar een vorm van geweld door een klant mee. Daarentegen deed slechts één op vijf sekswerkers aangifte van geweld bij de politie. Behalve het verlagen van de drempel om aangifte te doen voor sekswerkers, zijn er ook meer initiatieven nodig om geweld tegen sekswerkers te verminderen. Een databank zoals Ugly Mugs kan geweld tegen sekswerkers voorkomen en mogelijk zelfs huiselijk geweld.

Toegang sekswerkers tot gezondheidszorg en betrouwbare informatie

Naast het delen van informatie over gevaarlijke klanten biedt het platform mogelijkheden voor sekswerkers voor het uitwisselen van andere informatie en tips over gezondheid en veilig werken. Iedere sekswerker met toegang tot de databank krijgt automatisch beschikking over informatie en nieuwsberichten met betrekking tot (seksuele) gezondheid en testmogelijkheden. Het platform wil in de toekomst mogelijkheden bieden voor meer interactieve vormen van internetveldwerk voor gezondheidsprofessionals. Het project is er voor alle sekswerkers ongeacht gender, seksuele oriëntatie, legale status, leeftijd, gezondheid, nationaliteit of werkvorm.

Hoe wordt de privacy van de sekswerker en de klant gewaarborgd?

Een van de eerste prioriteiten binnen het project is het uitwerken van borging van de privacy van de sekswerker én de klant in lijn met de huidige privacywetgeving.

Rode Paraplu

Het beschermen van de gegevens van zowel sekswerkers als klanten in lijn met de Algemene Verordering Persoonsgegevens die sinds mei 2018 in Nederland geldt, heeft onze prioriteit. Hierin zullen wij ons hierin laten adviseren door een externe consultant. Soa Aids Nederland heeft in het afgelopen jaar samengewerkt met Sabine Straver van DMCC voor advies en operationele ondersteuning bij de invoering van de AVG binnen onze organisatie. Bovendien kunnen wij hierin leren van de werkwijze van NUM in Groot-Brittannië die met soortgelijke (Europese General Data Protection Regulation) privacywetgeving te maken heeft.

Alle meldingen die binnenkomen via de database zullen door het projectteam worden geverifieerd en geanonimiseerd. Alle informatie die terug te leiden is naar de sekswerker wordt uit de meldingen gehaald. De informatie die in een melding gegeven wordt over de gewelddadige klant is genoeg om de klant te herkennen, maar niet om een persoon te identificeren. Data zal worden opgeslagen op een beveiligde externe server.

Wordt de informatie over incidenten gedeeld met politie en justitie?

De informatie uit meldingen van sekswerkers wordt geanonimiseerd gedeeld met de politie wanneer de betreffende sekswerker hier expliciet toestemming voor heeft gegeven.

Ugly Mugs brolley

Via het Ugly Mugs project kunnen sekswerkers informatie delen om andere sekswerkers te waarschuwen, terwijl uit ons onderzoek (Aidsfonds, 2018) blijkt dat veel sekswerkers geen melding durven of willen maken bij de politie wanneer zij geweld meemaken. De politie mist dus belangrijke informatie over de aard en omvang van geweld tegen sekswerkers en de aanpak hiervan. Door de gegevens die het Ugly Mugs project verzamelt krijgt de politie meer inzicht in de aard en omvang van dit probleem in hun regio. In Groot-Brittannië blijkt dat door tussenkomst van het project sekswerkers in bepaalde gevallen meer vertrouwen krijgen in de politie waardoor ze wel aangifte durven doen. Wanneer een sekswerker melding wil doen van een incident, wordt expliciet gevraagd of de informatie uit de melding anoniem gedeeld mag worden met de politie. Ook wordt de sekswerker de vraag gesteld of hij of zij aangifte wil doen bij de politie. Het project kan hier eventueel bij bemiddelen.

Piratenpartij regenboog vlag