Met Digital Rights Management (DRM) is de situatie zeer chaotisch. Iedere fabrikant prijst zijn eigen DRM-systeem aan. Het gevolg hiervan is dat consumenten niet online diensten, gadgets en software van verschillende leveranciers kunnen combineren. Consumenten kunnen er nooit zeker van zijn dat de inhoud waarvoor ze hebben betaald ook werkt. Muziek die online is gekocht van Microsofts MSN of Yahoo! werkt bijvoorbeeld niet op de iTunes of iPod van Apple en vice versa. Deze uitdaging is ontmoedigend omdat DRM-technologieën niet alleen vandaag compatibel moeten zijn, maar voor alle eeuwigheid.
DRM vernietigt economische waarde
Niets neemt sneller waarde uit een product dan DRM. Een Apple TV (2e generatie), gekocht in 2010 voor 99 dollar, bracht vier jaar later 161 dollar op via eBay, en was daarmee meer waard dan een 3e generatie (verkoopprijs ook 99 dollar). Een apparaat dat een gebruiker kan wijzigen, mogelijkheden aan kan toevoegen, en vrij software op kan installeren is meer waard dan één waarop dat niet kan. En mensen zijn bereid om te betalen voor die mogelijkheid.
Digital Rights Management is uitgedijt naar plaatsen waar geen “digitale rechten” zouden moeten bestaan. DRM kan fundamenteel geen succesvol nieuw bedrijfsmodel creëren. Het kan er slechts één inperken. DRM: nog steeds meestal nutteloos en nog steeds hoofdzakelijk een sta-in-de-weg voor betalende klanten.
Het toevoegen van DRM aan een product is niet goed voor de bedrijfsvoering. DRM beperkt de legitieme koper, waardoor het product minder waardevol wordt. Academisch onderzoek ondersteund met empirisch bewijs dat DRM de verkoop schaadt, en met het verwijderen van DRM daalt eigenlijk de inbreuk op het auteursrecht, omdat het product waardevoller is om te kopen.
Welk voordeel heeft het eigenlijk voor auteursrechtenhouders? In het gunstigste geval dient het alleen om de machtspositie van meest dominante detailhandelaren te verstevigen, en macht weg te nemen van de auteursrechthouders (die reeds macht van de werkelijke makers ontnomen hebben). En het heeft de neiging om niets te doen om daadwerkelijke auteursrechtelijke inbreuk te stoppen, omdat al die werken nog steeds veelvuldig en gemakkelijk beschikbaar zijn.
De (verborgen) kosten van DRM
Dankzij DRM moet u, wanneer uw e-reader het einde van zijn levensduur bereikt, wederom betalen om vervangende boeken te kopen voor het materiaal dat is uitgesloten op de nieuwe e-reader. Dat bedrag van die aankoop is de zogenaamde DRM-belasting
— een extra kostenpost opgelegd door DRM-beperkingen.
Een belangrijk punt is echter, dat het DRM-probleem een probleem is met een serieuze verborgen kostenpost. Alleen al het feit dat deze berekening moet worden doorlopen om te bepalen of de aanschaf zinvol is, is een ernstige mate van frictie. Als de aanbieder deze berekening eenvoudig zou maken (dat wil zeggen: geen DRM-belasting), dat zou dat leiden tot meer omzet.
DRM zou reden moeten zijn tot bezorgdheid: Een economische en juridische analyse van het effect van digitale technologie op de muziekindustrie suggereert dat de economische effecten van de toepassing van DRM-technologie over het algemeen negatief zijn, zij het onzeker. Nieuwe research schat de waarde in van het verwijderen van DRM-sloten, met bewijs van de prijs van dvd-spelers (pdf), als onderdeel van een uitgebeider onderzoek.
Naarmate meer en meer apparaten worden geleverd met embedded firmware, zal de macht van fabrikanten om consumenten buiten te sluiten met DRM — of de interoperabiliteit te beperken — een grotere impact hebben op de samenleving. Een weerslag op de maatschappij die verder gaat dan een die alleen betrekking heeft op media-apparaten.
De prijs van DRM: uw privacy en veiligheid
DRM en de wetten die ze mogelijk maken, ondermijnen actief onze computerveiligheid. Voorstanders van DRM houden er van om de echte problemen weg te wuiven als enige ongemak. Maar nu computers meer en meer ons leven binnendringen, wordt het tijd dat we erkennen ze minder veilig te maken in de naam van auteursrechtelijke beperkingen, iets is dat we niet kunnen tolereren.
Adobe Spyware laat (alweer) de prijs van DRM zien: uw privacy en veiligheid. Een paar jaar eerder had Sony muziekfans geschokt en verbijsterd met het rootkit schandaal, toen werd ontdekt dat Sony Music een vorm van DRM op zijn cd’s gebruikte die zelfs een rootkit installeerde (zonder de gebruikers het te laten weten) die allerlei beveiligingsproblemen en kwetsbaarheden had.
Ook gameuitgever Ubisoft bleek niets te hebben geleerd van het grote Sony rootkit-fiasco. Het lijkt erop dat Ubisoft’s DRM onbedoeld een backdoor installeerde, die het mogelijk maakte voor elke website om effectief uw computer over kunnen te nemen.
Met DRM heeft de auteursrechten-industrie uw computer minder veilig gemaakt
DRM maakt ons minder veilig. Om veiligheid te begrijpen moet je erkennen dat het een steeds evoluerende situatie is. Elk beveiligingssysteem vertrouwt erop dat mensen het onderzoeken en nieuwe kwetsbaarheden vinden en die rapporteren. Maar anti-circumvention bepalingen in de wet maken dat bijna onmogelijk met DRM.
De entertainment-industrie noemt DRM “beveiligings”-software, want het beveiligd hen tegen hun klanten. DRM gaat ervan uit dat de eigenaar van de computer de tegenstander is. Dit is niet alleen een zaak voor de “gebruikelijke auteursrechten specialisten”. Dit gaat over het daadwerkelijk ervoor zorgen dat de computers die we gebruiken zo veilig en betrouwbaar zijn als ze kunnen worden. Maar in een wereld met anti-circumvention bepalingen is dat gewoon niet mogelijk. Het wordt tijd om dat te repareren.
Het offensief tegen DRM
Tien jaar geleden leek het alsof DRM in de touwen hing: het was verdwenen van muziek, de meeste video werd DRM-vrij aangeboden door YouTube en zijn concurrenten, en gamers waren verenigd in hun haat tegen deze technologie. Maar in 2016 was DRM met veel kabaal terug gekomen, zijn weg vindend naar stemmachines, insulinepompen en auto–motoren.
Het goede nieuws is dat DRM op zoveel manieren zo’n grote ramp is — zo slecht voor de consumentenrechten, zo slecht voor innovatie, zo slecht voor veiligheid — dat de tegenstand van vele kanten komt, en dat nu de Electronic Frontier Foundation (EFF) de aanval zal leiden.
(Naschrift: Dit is het tweede deel van een drie-delige serie over DRM. Deel een: Copyright met DRM is slecht voor de samenleving, bedrijven en artiesten
. Volgende keer: Paracopyright: DRM en het einde van het open Web
)