Zoekresultaten voor: data over jou

Op regelmatige basis hoor je het argument ‘als je niets te verbergen hebt, heb je ook niets te vrezen’ als rechtvaardiging voor verhoogde en privacy schendende controle. Dit argument is niet alleen gevaarlijk, maar ook oneerlijk en laf.

In de reacties op een eerder artikel over een DNA databank lieten meerdere personen weten dat de efficiëntie van wetshandhaving altijd zou moeten prevaleren boven andere argumenten daarbij gebruik makende van de ‘als je niets te verbergen hebt, heb je niets te vrezen’ mantra. Dit is een bijzonder gevaarlijke mindset. Het argument wordt vaak gebruikt door pro-big brother adepten en deze wijze van argumenteren is gevaarlijk, laf en oneerlijk.

Er zijn tenminste 4 goede redenen om deze mantra compromisloos terzijde te schuiven:

De regels kunnen veranderen, het bepalen of je schuldig bent is niet aan jou, wetten moeten gebroken worden om de maatschappij te laten evolueren en privacy is een menselijke basisbehoefte.

Laten we hier eens iets dieper op inzoomen opbouwend van de minder belangrijke en meer evidente naar de minder evidente en belangrijker argumenten.

1. De regels kunnen veranderen

Zodra de controle methodiek waar je het aanvankelijk mee eens was eenmaal wet is, kunnen de regels weleens veranderd worden op een wijze waar je het totaal mee oneens bent; dan is het echter te laat nog te protesteren. Bijvoorbeeld, je vindt het een uitstekend idee om camera’s in elke woning te plaatsen om huiselijk geweld te voorkomen, maar een nieuw kabinet beslist dat homoseksualiteit weer illegaal wordt en dat de camera’s ook gebruikt zullen worden om dit nieuwe ‘vergrijp’ te monitoren.
Elke vorm van controle moet dan ook bezien worden in het licht van hoe het gebruikt zou kunnen worden door toekomstige machthebbers met een slechtere agenda dan die van vandaag.

2. Jij bepaalt niet of je iets te vrezen hebt

Je kunt jezelf beoordelen als een keurige burger die de wet eerbiedigt, maar dat doet niet ter zake. Wat wel ter zake doet is of jij de alarmbellen in een geautomatiseerde controle omgeving doet afgaan, waar bureaucraten je leven in microscopisch detail in kaart brengen op zoek naar patronen. Als jij elke vrijdagmiddag een prostitutiezone bezoekt, zal de ambtenaar eigen conclusies trekken en zich niet bedenken dat je wellicht je oma elke vrijdag haar boodschapjes brengt.
Als je regelmatig stopt bij een bar op weg naar huis van je werk zullen er conclusies getrokken kunnen worden met betrekking tot je rijbewijs ongeacht het feit dat jij als geheelonthouder er enkel heengaat omdat de gehaktballen er zo lekker zijn.
Mensen zullen stoppen te denken in de termen van wat legaal is, maar zichzelf gaan censureren uit angst een ‘vlaggetje’ te krijgen puur uit zelfbehoud. (Het is irrelevant of je na 6 maanden onderzoek alsnog onschuldig wordt bevonden, tegen die tijd ben je je kinderen, je baan en wellicht je huis al kwijt).

2.5 Punt twee gaat van de veronderstelling uit dat de toezichthouder ook daadwerkelijk in het bezit is van correcte data, waarvan keer op keer bewezen is dat dit bij lange na niet in 100% van de zaken het geval is.

3. Wetten moeten gebroken worden om de maatschappij te laten evolueren

Een maatschappij waarin alle wetten zeer strak gehandhaafd worden zal zich niet meer ontwikkelen. De mindset van totale controle is een gevaarlijke, omdat het zeer goed mogelijk is dat zij die als crimineel bestempeld worden, moreel juist in hun recht staan.
Nog niet zo lang geleden werd je als homoseksueel tot crimineel bestempeld.
Als het huidige controleniveau- wat dus nog verder opgeschroefd dreigt te worden- in de jaren 50 en 60 had bestaan, hadden de lobby’s voor seksuele gelijkwaardigheid nooit geformeerd kunnen worden.
Het organisatieproces was dan al in de kiem gesmoord onder het motto van georganiseerde misdaad (en wie kan er nu iets hebben tegen het aanpakken van georganiseerde misdaad?)
Als het huidige controleniveau destijds had bestaan was homoseksualiteit nog steeds illegaal. Het is een dwingend noodzakelijke voorwaarde onterechte wetten te kunnen trotseren om de maatschappij te laten evolueren en de eigen normen en waarden ter discussie te kunnen stellen om te kunnen leren van fouten.

4. Privacy is een menselijke basisbehoefte

Impliceren dat enkel de oneerlijke mensen behoefte hebben aan privacy negeert de gesteldheid van de menselijke psyche; het geeft een zeer oncomfortabel gevoel. De behoefte aan privacy is fundamenteel. Ik doe de deur op slot als ik naar het toilet ga ondanks het feit dat ik daar niets geheimzinnigs doe; het toiletteren is een activiteit die ik graag voor mezelf houd en de maatschappij behoort die privacy behoefte te respecteren.

In elke maatschappij waarin privacy niet gerespecteerd werd, hebben de burgers daarop het gedrag vertoond van onttrekking en het creëren van de eigen private omgeving buiten het bereik van controlerende instanties, niet omdat het criminelen zijn, maar omdat het een basisbehoefte is.

De volgende keer wanneer iemand de ‘als je niets te verbergen hebt, heb je niets te vrezen’ mantra bezigt, vertel dan dat het een foutief en gevaarlijk argument is en laat dit artikel lezen.

Rick Falkvinge (@falkvinge)
Oprichter van de eerste Piratenpartij en wereldreiziger ter promotie van vrijheid van informatie en recht op privacy.

Vertaling K. Kabelkrant

Het originele Engelse artikel is hier te lezen
Dit artikel is nu vertaald in het Nederlands om te wijzen op de gevaren van de roep om een DNA database naar aanleiding van de aanhouding van een verdachte in de Marianne Vaatstra moord. (Oorspronkelijk geplaatst op Meedogenloos).