Als iemand een slot zet op iets wat u bezit, bent u niet de eigenaar. DRM’s zijn digitale sloten die op uw apparaten worden geplaatst zonder uw mening of toestemming te vragen en, erger nog, zonder u de sleutel te geven. Copyright-deskundigen zijn het er in het algemeen over eens dat DRM-systemen niet hun beoogde doel bereiken; ze zijn slecht voor de samenleving, bedrijven en artiesten.
Strijden tegen Digital Rights Mismanagement (DRM)
DRM wordt vaak geschreven als ‘Digital Rights Management‘, maar dit is misleidend, omdat het betrekking heeft op systemen die zijn ontworpen om uw rechten weg te nemen en te beperken. Dus, wij raden u aan om in plaats daarvan de term ‘Digital Restrictions Management‘ te gebruiken.
DRM is er om de winsten te waarborgen voor diegenen die deze maatregelen toepassen. Hun winst is echter ondergeschikt aan de rechten van miljoenen mensen om in vrijheid te leven; het streven naar winst, waar op zich niets verkeerds aan is, kan geen vergoelijking zijn voor het wegnemen van het recht van mensen om zelf de baas te zijn over hun eigen technologie. Het verdedigen van die vrijheid houdt onder andere in dat DRM tegen moet worden gehouden.
De kwalijke waarheid over DRM
Als consumenten zelfs maar weten dat er een DRM is, wat het is, en hoe het werkt, hebben we al gefaald.
, zei Peter Lee, een executive bij Disney, in een interview met The Economist in 2005.
Digital-rights management software, of DRM, is niet slechts een kopieerbeveiliging, maar biedt ook de auteursrechthouders van content — in essentie filmstudio’s en platenmaatschappijen — de mogelijkheid om te bepalen wanneer een film of een muzieknummer dat wordt gedownload verloopt
, of hoeveel keer het kan worden gekopieerd naar een ander apparaat, zoals een draagbare speler.
DRM-systemen zijn concurrentiebeperkend
In een open brief Thoughts on Music
(pdf) gepubliceerd op 6 februari 2007 door Steve Jobs, de baas van Apple, kwam het als een verrassing toen hij opriep om DRM voor digitale muziek af te schaffen. In een academisch artikel getiteld The Many Faces of DRM
(pdf), speculeert de auteur: misschien probeert Steve Jobs een dreigende beslissing van de muziekindustrie te spinnen naar een, in de publieke perceptie, overwinning voor Apple.
De muziekindustrie dreigde DRM-vrij te gaan, omdat ze bang waren voor de macht die Apple had gewonnen met hun iTunes + FairPlay (Apple’s concurrentiebeperkende DRM) combinatie.
Het is nogal cynisch, nietwaar? Apple’s FairPlay is slecht voor iedereen, behalve voor Apple. Nutteloos voor auteursrechtbezitters, irritant voor legitieme klanten. Dus, als je erover nadenkt, is Apple’s warme omhelzing van DRM hierbij net zo verwerpelijk als Lexmarks inspanning om DRM te gebruiken om interoperabele printerpatronen te elimineren en Chamberlains inspanning om DRM te gebruiken tegen vervangende garagedeurklikkers.
De langzame dood van DRM
Steeds meer bestuurders in de muziekindustrie beginnen in te zien dat DRM niet de oplossing voor hun probleem is. Het is eenvoudig te omzeilen, maakt het leven moeilijk voor gezagsgetrouwe fans en doet niets om het kopiëren en online distributie van muziek van cd’s te voorkomen.
Maar de meest dringende reden voor de muziekindustrie om DRM te vermijden is om de sterke onderhandelingspositie te ondermijnen, die zij per ongeluk aan Apple heeft gegeven door erop aan te dringen. Die machtspositie helpt Apple om te onderhandelen voor gunstige voorwaarden met de labels, zoals het recht om alle nummers voor dezelfde prijs te verkopen. Door DRM te laten vallen, zal volgens de theorie de positie van Apple verzwakken, omdat andere online retailers dan muziek kunnen verkopen voor de iPod.
In ieder geval is het ooit verenigde front van de muziekindustrie ten gunste van de Digital Rights Management
(DRM) software snel aan het afbrokkelen. In april 2007 kondigde EMI, ’s werelds op twee na grootste platenmaatschappij, aan dat het van DRM zou afzien. In augustus begon Universal Music Group, de nummer één van de industrie, te experimenteren met DRM-vrije downloads. Sindsdien zijn Wal-Mart en Amazon, de grootste retailers van de wereld, begonnen met het verkopen van liedjes zonder software om kopiëren te voorkomen. Zelfs Microsoft en Sony, beide toonaangevende ontwikkelaars van DRM, hebben zich afgekeerd van deze technologie.
(Naschrift: Dit is het eerste deel van een driedelige serie over DRM. Volgende keer: De prijs van DRM: uw privacy en veiligheid
. Het derde en laatste deel: Paracopyright: DRM en het einde van het open Web
)