Het internet na Axel Voss: wat er op het spel staat bij de auteursrechtstemming van morgen

Blog van Europarlementariër Julia Reda: The internet after Axel Voss: What's at stake in tomorrow's copyright vote, oorspronkelijk gepubliceerd op 19 juni 2018. Vertaling door Wietze Brandsma.

Eenentwintig maanden van debat komen tot een eind. In minder dan 24 uur zal de commissie juridische zaken van het Europees Parlement beslissen welke van deze twee voorstellen zal doorgaan:

1. De Oettinger/Voss-plannen voor een linkbelasting en censuurmachines, die zullen gaan beperken hoe u online kunt participeren, dit alles ten gunste van de speciale belangen van grote mediabedrijven. [Voss-plannen downloaden als PDF]
2. De gezond-verstand-alternatieven die ik ter stemming breng — de Reda compromissen, zo u wilt — die op behoorlijke wijze de belangen van verschillende groepen redelijk in evenwicht houden zonder afbreuk te doen aan de grondrechten. [Download de Reda-compromissen over artikel 11 en artikel 13 als PDF]

Het internet na Voss

Op het “internet na Axel Voss”, zult u steeds vaker foutmeldingen tegen komen als u probeert om uzelf uit te drukken op het web, net zoals u elke dag doet: de kans is groot dat veel van uw links en uploads zullen worden afgewezen.

“Er is geen fragment licentie gevonden voor uw regio”, “Kans op inbreuk van auteursrechten gedetecteerd”, “Even geduld terwijl we uw vakantiefoto’s vergelijken met alle stockfoto’s die ooit zijn gemaakt”, “Sorry, we hebben de dienst aan klanten in de Europese Unie op moeten schorten”: dat is hoe online participeren kan gaan voelen.

* * *

Artikel 11: Nieuwssites

Vandaag de dag brengen mensen hun vrienden op de hoogte van het nieuws van de dag en bespreken ze actuele gebeurtenissen door links naar artikelen op webplatforms te plaatsen. Deze verwijzingen worden routinematig geïllustreerd met korte fragmenten die bedoeld zijn om lezers te informeren over waar ze naartoe leiden: op zijn minst bevatten ze bijna altijd de kop van het artikel.

Volgens de voorstellen van Oettinger/Voss zouden dergelijke fragmenten licenties vereisen, met inbegrip van zelfs korte en puur feitelijke koppen zoals “Angela Merkel ontmoet Theresa May”. (Dit komt omdat een “naburig recht”, in tegenstelling tot een auteursrecht, geen originaliteit vereist om iets te beschermen. De uitzondering die Voss toevoegt voor “handelingen van hyperlinken” zal dergelijke fragmenten niet dekken.)

Platforms die niet in staat zijn of niet bereid zijn om licentiekosten te betalen, zullen moeten sluiten of niet toestaan dat gebruikers hyperlinks met fragmenten delen. Het beperken van linken, hetzij op de manier van Oettinger of op die van Voss, beperkt de vrijheid van meningsuiting en toegang tot online informatie.

Voss zelf heeft toegegeven dat dit nieuwe recht “misschien niet het beste idee” is, maar drukt het er desondanks door. Volgens 169 onafhankelijke academici zou dit “waarschijnlijk de vrije stroom van informatie belemmeren die van vitaal belang is voor de democratie”.

Het Reda-compromis: een eerlijk alternatief

De “presumptieregel” die ik in plaats daarvan in stemming breng, zou de manier waarop nieuwsuitgevers omgaan met auteursrechten kwesties vereenvoudigen, wat tegenwoordig complex kan zijn omdat het auteursrecht berust bij de individuele auteurs van artikelen. Het vestigt de standaard juridische veronderstelling dat uitgevers het recht hebben om het auteursrecht van artikelen die ze publiceren te licentiëren en te handhaven. Maar het tast uw vrijheid om te linken niet aan.

Dit idee werd verdedigd door de voormalige JURI-rapporteur over dit dossier, EP-lid Therese Comodini Cachia (EVP), en het voormalige Estse voorzitterschap van de Raad.
Volgens onafhankelijke academische deskundigen biedt het “de meest werkbare basis voor vooruitgang omdat het gebaseerd was op breed en transparant overleg, rekening houdend met wetenschappelijk bewijs”.

Hoewel financiering voor kwaliteitsjournalistiek een onzekere toekomst wacht, is het zo dat deze belangrijke kwestie niet wordt veroorzaakt door het auteursrecht. Auteursrechthervorming kan verloren banen en advertentie-inkomsten niet terugbrengen.

* * *

Artikel 13: platforms voor het delen van content

Vandaag de dag zijn internetplatforms verplicht auteursrechtelijk inbreukmakende werken te verwijderen die door hun gebruikers zijn geüpload wanneer ze er kennis van nemen. Uploadfilters zetten dit concept op zijn kop en vereisen dat platforms uploads die mogelijk inbreuk maken automatisch moeten weigeren voordat ze zelfs maar online verschijnen.

In een radicale stap die verder gaat dan het Commissievoorstel, stelt Voss voor om platforms rechtstreeks aansprakelijk te stellen voor inbreuk op het auteursrecht door gebruikers. Om te voldoen aan de wet, zouden ze preventief licenties moeten verkrijgen voor alle auteursrechtelijk beschermde werken in de wereld — een onmogelijke opgave. Dienovereenkomstig moeten ze uploadfilters gebruiken (hoewel hen zelfs dat niet bevrijdt van aansprakelijkheid).

Filters kunnen geen onderscheid maken tussen inbreuk en toegestaan gebruik van auteursrechtelijk beschermd materiaal zoals parodieën. Platforms zullen een sterke beweegreden hebben om “het zekere voor het onzekere te nemen ten gunste van het blokkeren”. Gebruikers en onafhankelijke videomakers zullen er achter komen dat veel van hun legitieme uploads worden afgewezen. Zij zullen “schuldig zijn tot het tegendeel bewezen”, ze zullen moeten vechten om elk van hun werken te herstellen. Ondertussen zullen bedrijven die valse auteursrechtclaims indienen geen straf ontvangen. Deze asymmetrie maakt de regeling kwetsbaar voor misbruik door iedereen die bepaalde content offline wil halen.

Internetmemes, die meestal voortbouwen op eerdere werken, zijn een opvallend (maar zeker niet het enige) voorbeeld van populaire content die geautomatiseerde filters waarschijnlijk zullen verwijderen.

Directe aansprakelijkheid plaatst een onmogelijke druk op kleine platforms, die mogelijk moeten sluiten of zich terugtrekken uit de EU-markt. Google en Facebook zullen een voordeel behalen ten opzichte van de concurrentie, omdat alleen zij nu over de noodzakelijke filtertechnologie beschikken.

Voss heeft toegegeven niet in staat te zijn om te voorspellen welke platforms onder zijn voorstel zouden vallen. De uitvinder van het World Wide Web, Tim Berners-Lee, noemde uploadfilters “een ongekende stap in de richting van … geautomatiseerde surveillance en controle”. De speciale VN-rapporteur voor vrijheid van mening en meningsuiting, David Kaye, uitte zijn bezorgdheid over het feit dat het voorstel van Voss “gebruikers beperkingen op de vrijheid van meningsuiting oplegt” met “voorafgaande censuur”, beperkingen die niet stroken met het die niet stroken met het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten.

Het Reda-compromis: een eerlijk alternatief

Mijn alternatief compromis is gericht op een billijke vergoeding van auteurs en wijst uploadfilters van de hand als een onaanvaardbare maatregel. Het maakt duidelijk onderscheid tussen platforms die auteurs onrechtvaardig behandelen en degenen die uploads van inbreukmakend materiaal niet kunnen voorkomen, maar dit op geen enkele manier aanmoedigen.

Deze aanpak komt overeen met het advies van de commissie interne markt en de Commissie burgerlijke vrijheden, waar het voor het eerst werd geïntroduceerd door EVP rapporteur Michał Boni.

* * *

De publieke belangstelling vertoont een sneeuwbaleffect. Video’s die de hervorming bespreken, werden meer dan vijf miljoen keer bekeken. Meer dan 450.000 mensen hebben petities ondertekend tegen de Oettinger/Voss-plannen. Meer dan 50.000 tweets hebben #SaveYourInternet in de afgelopen week genoemd. De telefoons in de kantoren van EP-leden zullen niet stoppen met rinkelen. Naar wie zullen de Europarlementsleden morgen luisteren?

U heeft nog een laatste kans om deze bijzondere stemming beïnvloeden: pak uw telefoon nu meteen op en gebruik SaveYourInternet om contact op te nemen met uw EP-lid. Vraag hen om de Reda-compromissen te steunen over de artikelen 11 en 13. En ga morgen de resultaten controleren.

Voor zover mogelijk bij wet, heeft de maker afstand gedaan van alle auteursrechten en verwante of naburige rechten op dit werk.