Grondrechten zijn leuk, maar niet voor Nederlanders

Opiniestuk

Begin dit jaar werd herdacht dat de Nederlandse Grondwet 200 jaar bestaat. De laatste week voor het kerstreces werd duidelijk dat de parlementaire democratie na 200 jaar op zijn laatste benen loopt. Terwijl regering en parlement alles op alles zetten om het zorgverzekeraarskartel te vriend te houden met het om zeep helpen van de vrije artsenkeuze, werd schouderophalend gereageerd op het feit dat de AIVD al lange tijd advocaten aan het afluisteren was. Een debat hierover werd door de geachte Kamerleden niet nodig gevonden.

De grondrechten van de gewone mensen worden stukje bij beetje uitgekleed, terwijl de privileges voor het bedrijfsleven flink worden opgetuigd. Iedere stap daarin wordt voorbereid door de regering en vervolgens kritiekloos omarmd door een Tweede Kamer die nog slechts interesse lijkt te hebben in de rol van applausmachine.

Welkom in SyRIë

Inmiddels leven we in een land met ruim 17 miljoen verdachten van wie het doen en laten door allerhande instanties wordt gecontroleerd, opgeslagen en geanalyseerd. PvdA-minister Asscher gaat er op voorhand van uit dat iedere belastingbetaler een fraudeur is. De vraag óf iemand gaat frauderen is voor hem al beantwoord, het enige wat hij wil weten is wanneer dat gaat gebeuren. Om zo goed mogelijk te kunnen voorspellen wanneer wij het laatste stapje van ‘verdachte’ naar ‘crimineel’ gaan maken, heeft hij de Belastingdienst toestemming gegeven om van iedere Nederlander vrijwel alle bekende gegevens op te slaan en te analyseren op schuldig gedrag.

Het gaat om een koppeling van arbeidsgegevens, boetes en sancties, fiscale gegevens, gegevens roerende en onroerende goederen, handelsgegevens, huisvestingsgegevens, identificerende gegevens, inburgeringsgegevens, nalevingsgegevens, onderwijsgegevens, pensioengegevens, reïntegratiegegevens, schuldenlastgegevens, uitkerings-, toeslagen- en subsidiegegevens, vergunningen en ontheffingen en zorgverzekeringsgegevens.
Daarbij kan de Belastingdienst deze data aanvullen met de beelden van de vele honderden ANPR-camera’s die boven de autowegen hangen én heeft zij het recht alle parkeergegevens op te eisen bij de parkeerproviders. De naam die voor dit Big Brother-systeem is bedacht? SyRI… Zowel in de Tweede als in de Eerste Kamer was dit voorstel een hamerstuk.

Terwijl aan de ene kant de burgers massaal in het verdachtenbankje staan en daarom geacht worden hun privacy volledig op te geven, wordt het internationale bedrijfsleven door de Nederlandse overheid royaal in de watten gelegd.
Toen in november duidelijk werd dat multinationals door schimmige afspraken met de belastingdienst niet of nauwelijks belasting hoeven af te dragen over de behaalde miljardenwinsten, lieten de ‘volksvertegenwoordigers’ zich met een kluitje in het riet sturen. Staatssecretaris Wiebes weigerde openheid van zaken te geven en beriep zich daarbij vooral op de privacy-rechten van de belastingontduikende multinationals. De privacy die wij als Nederlanders zijn kwijtgeraakt blijkt alleen nog te gelden voor grote bedrijven.

Welkom in Oost-Duitsland

“De bewaring van bepaalde gegevens van alle burgers is derhalve noodzakelijk, nu niet op voorhand bij de opslag al kan worden onderscheiden tussen verdachte en niet-verdachte burgers.”

Tot een maand geleden zou iemand bij het lezen van dit citaat slechts gedacht hebben aan Erich Mielke, die uit liefde voor zijn staat “overal, alles van iedereen wilde weten”. Het zijn echter de woorden van Ivo Opstelten, die hiermee het in stand houden van de bewaarplicht verdedigt. De Nederlandse minister van Veiligheid gaat met zijn wens om alles van iedereen te willen weten lijnrecht in tegen een uitspraak [ http://curia.europa.eu/jcms/upload/docs/application/pdf/2014-04/cp140054nl.pdf ] van het Europese Hof van Justitie, die de bewaarplicht veroordeelde als een onaanvaardbare inbreuk op de burgerrechten. Ivo Opstelten bewijst hiermee dat het liberale gedachtengoed in de VVD volledig is overvleugeld door een paranoïde vorm van staatsveiligheidsdenken waarbij voor grondrechten van burgers geen plaats meer is.

Ondertussen stelt PvdA-collega Plasterk alles in het werk om de bevoegdheden van zijn inlichtingsdiensten op een, volgens de Telegraaf, ongekende en angstaanjagende manier uit te breiden. Hoewel dit jaar meerdere keren is gebleken dat het toezicht op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten schromelijk tekortschiet, wordt daar door regering noch parlement iets aan verbeterd. In plaats van te luisteren naar de zorgen die er onder de bevolking leven over het verdere verlies van privacy, wordt slechts blind gevaren op de adviezen van de NSA en de GCHQ die al zes jaar geleden aankondigden de Nederlandse regering te helpen bij het opstellen van een juridisch raamwerk om de surveillancestaat verder uit te bouwen. “The Dutch have some legislative issues that they need to work through before their legal environment would allow them to operate in the way that GCHQ does. We are providing legal advice on how we have tackled some of these issues to Dutch lawyers.”

Medisch beroepsgeheim geofferd aan de zorgverzekeraars

Terwijl alle ogen deze zomer gericht waren op het WK voetbal, werd door VVD-minister Schippers het laatste restje privacy van de patiënten opgeofferd. Zij diende een wetsvoorstel in om de zorgverzekeraars inzage te geven in de patiëntgegevens en de medische dossiers. Ook dit draconische plan is gebaseerd op de aanname dat Nederlanders in eerste instantie verdachte fraudeurs zijn in plaats van burgers met grondrechten. Zonder enige cijfers te kunnen overleggen van eventuele fraudebedragen of verwachte besparingen, heft de minister hier achteloos het medisch beroepsgeheim op. De Tweede Kamer, die de minister hoort te controleren, zal haar waarschijnlijk ook hier geen strobreed in de weg leggen. Wanneer dit wetsvoorstel straks via de strakke lijnen van de fractiediscipline wordt aangenomen is de Nederlander volledig overgeleverd aan de willekeur van een kartel van slechts vier zorgverzekeraars die de dienst uitmaken.

Welkom in de corpocratie

Het wordt tijd dat we beseffen dat wij slechts eens in de paar jaar een ceremoniële rol hebben als kiezer. Die rol vervullen we niet om controle mogelijk te maken, maar om een willekeurige coalitie in het zadel te helpen. De verkiezingsuitslag is slechts een formaliteit die nodig is om een aantal partijprominenten de kans te geven om gedurende de regeringsperiode opzichtig te hengelen naar de gunst van de daadwerkelijke macht in Nederland: het bedrijfsleven. Als kiezer hebben wij de regering daarna niets meer te bieden; de echt interessante baantjes liggen bij het bedrijfsleven en die moet je als minister eerst verdienen. Vraag maar aan Hoogervorst, Rouvoet, Eurlings, Balkenende, de Jager of Bos. Of over een paar jaar aan Schippers, Asscher of Wiebes… De grote corporaties maken de dienst uit; welkom in de corpocratie Nederland.

Hoe nu verder?

De Piratenpartij vindt dat dit zo absoluut niet verder kan. Doe mee in 2015 door lid te worden, vrijwilliger en/of donateur:
Wordt lid!
Wordt vrijwilliger en doe mee!
Of doneer!