Zwijgen kan niet meer, Israël pleegt genocide en ingrijpen is nodig

Stop de genocide! door Cath, Herma, Auke, Janne, Arjan, Matthijs, Ruben, Anne, Davidd

Wij leden van de Piratenpartij Nederland spreken ons ondubbelzinnig uit over de situatie in Gaza. Wij concluderen, samen met internationale mensenrechtenorganisaties en op basis van uitspraken van het Internationaal Gerechtshof, dat Israël zich schuldig maakt aan genocide op de Palestijnse bevolking. Deze verklaring schetst de historische context, de actuele situatie en roept op tot concrete politieke actie: sancties, opschorting van samenwerking en bescherming van burgerrechten, waaronder digitale privacy. Zwijgen is geen neutraliteit. Zwijgen is medeplichtigheid.

Kunstmatige hongersnood

Wat zich in Gaza voltrekt, is geen conflict tussen gelijken. Wij erkennen en concluderen, samen met diverse mensenrechtenorganisaties, dat Israël op dit moment een genocide pleegt op de Palestijnse bevolking. In januari 2024 al, oordeelde het Internationaal Strafhof in Den Haag (ICJ) dat er voldoende aanwijzingen zijn dat Israël genocide pleegt om de zaak voort te zetten en dat Israël er alles aan moet doen om genocide in Gaza te voorkomen. Daarnaast deed het hof drie keer een uitspraak https://www.icj-cij.org/node/203447 https://www.icj-cij.org/node/203847 https://www.icj-cij.org/node/204100, waarin het stelde dat Israël noodhulp Gaza in moest laten. In juli oordeelde het ICJ ook dat de Israëlische bezetting van Palestijns gebied illegaal is.Tot nu toe lapt Israël al deze uitspraken aan zijn laars. Het land blokkeert nog steeds de toegang van hulpmiddelen. Sommige delen van de genocide zijn staand beleid van de Israëlische regering, zoals het afsluiten van elektriciteit, drinkwater en de algehele blokkade van Gaza, andere delen van de genocide blijken uit het toestaan of onbestraft laten van Israëlische soldaten die bewust burgerslachtoffers maken.

Israël laat al meer dan 60 dagen geen humanitaire hulp, voedsel, water en medische hulp toe in Gaza. Meer dan vijftigduizend Palestijnen zijn vermoord en de situatie is nu onleefbaar.

Geschiedenis

Deze situatie is niet op 7 oktober ontstaan, maar is een enorme escalatie die sinds de oprichting van de staat Israël begonnen is. Israël heeft stelselmatig alle verdragen geschonden (1) die uit decennia van vredesonderhandelingen zijn voortgekomen. De zogenaamde tweestatenoplossing is jarenlang misbruikt als diplomatiek rookgordijn, (2) terwijl Israël op de grond ongestoord doorging met het bouwen van illegale nederzettingen en het opsluiten van miljoenen Palestijnen in bezette en belegerde gebieden. Elk akkoord dat werd gesloten, is door Israël ondermijnd. (3)

Het geweld van Hamas is het gevolg van ruim 76 jaar kolonisatie, verdrijving en militaire controle. Sinds 1948 zijn bijna een miljoen Palestijnen verdreven van hun land, vaak met geweld, in wat zij de Nakba noemen — de catastrofe. Honderdduizenden vluchtelingen mochten nooit terugkeren. Palestijnen in Gaza leven al decennia in een openluchtgevangenis: sinds 2007 bepaalt Israël wie het gebied in of uit mag, en beheert het de toevoer van brandstof, medicijnen, elektriciteit en voedsel. Zelfs het aantal calorieën dat per dag Gaza binnen mocht, is ooit berekend door Israëlische autoriteiten — een mensonterende mate van controle. Jongeren groeien op zonder enig perspectief op vrijheid, werk of veiligheid.

Nederland draagt medeverantwoordelijkheid voor dit leed. Door Israël politiek, economisch en militair te blijven steunen— zelfs wanneer oorlogsmisdaden en mensenrechtenschendingen gedocumenteerd worden — maakt Nederland zich medeplichtig aan het voortduren van dit geweld. (4)

Rechtvaardige vergelding of groepsstraffen

Natuurlijk moeten de plegers van de aanval op 7 oktober 2023, voor zover nog in leven berecht en gestraft worden, maar dit rechtvaardigt geen genocide op vooral onschuldigen. Ook moeten de gijzelaars vrijkomen, net als dat Israël alle Palestijnen, die zonder enige vorm van proces gevangen zitten, moet vrijlaten.

Persvrijheid

Israël staat alleen “embedded” journalisten toe die met de legereenheden meetrekken. Bovendien houdt Israël het laatste woord over wat gepubliceerd mag worden door die journalisten. Journalisten die niet embedded zijn maar onafhankelijk het gebied in willen worden door Israël tegengehouden bij de toegang tot Gaza. De journalisten wie het toch gelukt is om Gaza binnen te komen, worden volgens Amnesty bewust door Israël tot doelwit gemaakt. Inmiddels zijn zo’n 200 journalisten en mediawerkers door Israël vermoord, vaak met opzet en samen met hun families. Zelfs hulpverleners blijven niet buiten schot.

Privacy

Israël heeft op dit moment toegang tot jouw persoonsgegevens omdat het door de Europese Commissie is aangemerkt als een “veilig derde land” onder de AVG. Dat betekent dat informatie over jou — zoals je e-mails, locatiegegevens, surfgedrag of zelfs medische gegevens — via bedrijven of overheidsinstanties gedeeld kunnen worden met Israëlische organisaties, alsof ze onder dezelfde privacyregels vallen als in Europa. Maar Israël is allesbehalve veilig: het zet spionagesoftware zoals Pegasus in om journalisten, activisten en politieke tegenstanders te bespioneren — ook buiten Israël zelf. Als jij je bijvoorbeeld uitspreekt over Palestina, loop je het risico digitaal gevolgd of geïntimideerd te worden. Zolang die praktijken doorgaan, is het onverantwoord en ronduit gevaarlijk om dit land toegang te geven tot jouw gegevens. De Piratenpartij roept daarom op tot het per direct intrekken van die status en het stopzetten van datadeling met Israëlische partijen.

Oproep

Onderhandelen met een partij die genocide pleegt, is zinloos, zolang het plegen van genocide niet stopt. Tot die tijd is het enige moreel houdbare standpunt een directe veroordeling, het opleggen van sancties, en het steunen van een volledige boycot van Israëlische instituties die medeverantwoordelijk zijn voor deze misdaden. Dat is het minimum dat rechtvaardigheid vereist.

Wij roepen daarom de regering op:

Te erkennen dat er sprake is van genocide in Gaza.
Aan te dringen op een wapenstilstand.
Te eisen dat Israël per direct humanitaire hulp + zorg voor schoon drinkwater, voedsel en medische voorzieningen toelaat.
Te eisen dat Israël de aanvallen op levens van journalisten, van hulpverleners staakt.
Alle militaire en economische samenwerking met Israël te stoppen.
Aan te dringen op opzeggen/schorsen van het associatie-verdrag tussen de EU en Israel .
Actieve steun aan BDS-maatregelen (Boycot, Desinvesteren, Sancties) te verlenen.
Internationale vervolging van Israëlische en Palestijnse leiders die verantwoordelijk zijn voor oorlogsmisdaden te eisen.
Aan te dringen bij de Europese Commissie dat Israël geen toegang meer heeft tot de data van Europese burgers en het opheffen van de “veilige status” van Israel.

Zwijgen is geen neutraliteit. Zwijgen is medeplichtigheid.

(1) Israël heeft stelselmatig alle verdragen geschonden
Israël heeft meerdere malen verdragen geschonden die voortkwamen uit vredesonderhandelingen:
Oslo-akkoorden (1993–1995): Deze akkoorden zouden leiden tot een Palestijnse staat en het bevriezen van nederzettingen. In plaats daarvan zijn de nederzettingen verdrievoudigd: van ~100.000 kolonisten in 1993 naar meer dan 700.000 in 2023 (bron: Peace Now, B’Tselem).
Akkoord van Hebron (1997): Israël beloofde delen van Hebron over te dragen aan de Palestijnse Autoriteit, maar heeft het merendeel van de stad onder militaire controle gehouden.
“Road Map for Peace” (2003): Israël beloofde de bouw van nederzettingen te bevriezen. In werkelijkheid nam de uitbreiding toe, en werd zelfs wettelijk gelegitimeerd door Israëlische regeringen.
Internationaal recht: Het Internationaal Gerechtshof en de VN-Veiligheidsraad (bijv. Resolutie 2334, 2016) verklaren dat de nederzettingen illegaal zijn. Israël blijft deze resoluties negeren.
(2) De tweestatenoplossing als diplomatiek rookgordijn
De tweestatenoplossing is jarenlang gepresenteerd als het einddoel van diplomatie, maar Israëlische regeringen hebben die belofte vaak ondermijnd:
Premier Netanyahu verklaarde in 2015 en opnieuw in 2019 expliciet dat er “geen Palestijnse staat” zou komen onder zijn regering.
Israël bouwt expres nederzettingen in strategische gebieden (zoals de E1-zone bij Oost-Jeruzalem) die een aaneengesloten Palestijnse staat praktisch onmogelijk maken.
Onderhandelingen werden herhaaldelijk uitgesteld of geblokkeerd, bijvoorbeeld na de vorming van Palestijnse eenheidsregeringen — Israël erkent Hamas als reden om niet te onderhandelen, maar erkent ook Fatah niet als legitieme partner.
(3) Elk akkoord werd door Israël ondermijnd
Voorbeelden hiervan:
Oslo II (1995): moest leiden tot terugtrekking uit gebieden op de Westelijke Jordaanoever. Israël heeft in plaats daarvan “Area C”, 60% van de Westoever, volledig onder eigen controle gehouden.
Camp David-akkoord (2000): Israël weigerde sleutelpunten zoals Oost-Jeruzalem, vluchtelingenrecht en de grenzen. De voorstellen lieten Palestina achter als een “gebroken staat” (gefragmentariseerd in enclaves).
Annapolis (2007): In 2008 lag er een bijna-akkoord op tafel, maar Israël bleef bouwen in Oost-Jeruzalem en wees het Palestijnse voorstel van landruil af.
Nederland draagt medeverantwoordelijkheid voor het leed in Gaza door Israël politiek, economisch en militair te blijven steunen. Hoewel er recentelijk stappen zijn gezet om deze steun te heroverwegen, blijft de betrokkenheid van Nederland op meerdere fronten significant.
(4) Nederland draagt medeverantwoordelijkheid voor dit leed. Door Israël politiek, economisch en militair te blijven steunen
Politieke steun
Historisch gezien is Nederland een van Israëls trouwste bondgenoten binnen de Europese Unie. Dit blijkt uit langdurige diplomatieke en politieke steun. Echter, in mei 2025 heeft de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken, Caspar Veldkamp, opgeroepen tot een herziening van het EU-Israël Associatieverdrag vanwege Israëls blokkade van humanitaire hulp aan Gaza, die hij omschreef als “catastrofaal” en in strijd met het internationaal humanitair recht. Economische samenwerking
Nederland onderhoudt een brede economische relatie met Israël, inclusief handel en investeringen. Deze samenwerking omvat onder andere de export van goederen en diensten. Hoewel er binnen de EU discussies zijn over het opschorten van het Associatieverdrag met Israël, is er nog geen consensus bereikt.
(5) Militaire betrokkenheid
Nederland heeft militaire onderdelen geleverd die mogelijk worden gebruikt in het conflict in Gaza. In februari 2024 oordeelde het gerechtshof in Den Haag dat er een “duidelijk risico” bestaat dat door Nederland geleverde F-35-onderdelen worden gebruikt bij schendingen van het internationaal humanitair recht in Gaza. Het hof beval de Nederlandse overheid om de export van deze onderdelen aan Israël te stoppen.
Deze politieke, economische en militaire banden impliceren dat Nederland niet alleen passief toekijkt, maar actief bijdraagt aan de situatie in Gaza. Het is daarom van essentieel belang dat Nederland zijn beleid heroverweegt en stappen onderneemt om deze medeverantwoordelijkheid te adresseren.