Een lesje in XTC voor Gerlof Leistra

Origineel door Marie Hemelrijk.
Bron met toestemming overgenomen: http://www.dagelijksestandaard.nl/2013/09/een-lesje-in-xtc-voor-gerlof-leistra

Speciaal voor Gerlof Leistra cum suis een lesje in de problemen en oplossingen rond XTC.
"Dat het gebruik van xtc in de praktijk wordt gedoogd, is onbegrijpelijk. De ‘feestpil’ staat niet voor niets op de lijst van verboden harddrugs. Bij verkeerd gebruik of een te hoge dosering is xtc levensgevaarlijk en soms zelfs dodelijk." Zo opent Gerlof Leistra zijn commentaar in de Elsevier van afgelopen weekend, waarin hij pleit voor een totaalverbod op XTC. En helaas is hij niet de enige die er zo over denkt. Speciaal voor Gerlof Leistra cum suis bij deze een lesje in de problemen en oplossingen rond XTC.

Om te beginnen moge het duidelijk zijn dat XTC inderdaad levensgevaarlijk is als je het ‘verkeerd gebruikt.’ Maar is dat niet een ontzettend open deur? Geldt dat niet voor alle substanties die je tot je kunt nemen? Suiker bijvoorbeeld, om maar eens iets willekeurigs uit de lucht te grijpen. Als je dat in te hoge mate naar binnen werkt word je dik, en kun je levensbedreigende hart- en vaatziekten oplopen. U zult de vergelijking van harddrugs met zoetigheid wel belachelijk vinden, maar misschien realiseert u zich op den duur toch dat het enkele feit dat iets schadelijk is ‘bij verkeerd gebruik’ een pure drogredenering is om het product helemaal te verbieden. Alles kan namelijk schadelijk zijn als je het verkeerd gebruikt.

De VVD Amsterdam heeft afgelopen jaar in de gemeenteraad het initiatiefvoorstel Dansfeest of drugsfeest ingediend. Voor dit voorstel zijn zowel bezoekers als organisatoren van feesten ondervraagd over het harddrugsgebruik (het onderzoek richtte zich op XTC en GHB.) 18% van de bezoekers van een gemiddeld dansfeest, geeft aan die avond xtc te hebben gebruikt. Uit ondervraging van de organisatoren van de feestjes blijkt verder dat XTC een heel prettige drug is: Mensen worden er, in tegenstelling tot bij alcoholgebruik, niet agressief van, maar juist heel liefdevol. Ze gaan niet met elkaar op de vuist en drugsfestivals verlopen doorgaans dan ook zonder opstootjes en vechtpartijen die in het normale – alcoholische – uitgaansleven schering en inslag zijn.

Afgelopen zomer zijn er 6 doden gevallen door XTC-gebruik. In de media wordt het wijdverbreide misverstand gecreëerd dat deze mensen zijn overleden aan ‘slechte XTC.’ In werkelijkheid zijn ze gestorven door andersoortige pillen die soms per ongeluk gekocht worden als XTC. Meestal bevatten deze pillen niet het werkzame bestanddeel in XTC (MDMA) maar PMMA, een stof waar je gemakkelijk teveel van neemt – al helemaal als je in de veronderstelling verkeert dat het XTC is. Hoe kun je voorkomen dat mensen sterven aan andersoortige pillen die zij aanzien voor XTC? Nou, bijvoorbeeld door XTC bij de apotheek te verkopen, of in de coffeeshop. Keurig in een doosje, met een bijsluiter waar de ingrediënten in staan en tips voor zorgvuldig gebruik. Netjes gecontroleerd door de Voedsel- en warenautoriteit, of wat voor instantie het dan ook is die daar over gaat. Legaal dus.

Een verbod zorgt er juist voor dat feestgangers aangewezen zijn op een dealer, die pillen verkoopt waarvan hij zelf waarschijnlijk niet eens weet wat er in zit. Verre van veilig dus. Gelukkig was Gerlof Leistra zelf ook al tot de conclusie gekomen dat het veiliger zou zijn om XTC met een bijsluiter te leveren. Ik ben benieuwd hoe hij dat voor zich ziet, als hij ondertussen voorstelt om XTC nog veel harder te verbieden dan we nu al doen. Of rekent hij erop dat dealers binnenkort drugs gaan verkopen met een handige, informatieve bijsluiter erbij?

Een net iets ander sterfgeval is het voorbeeld dat Leistra in zijn commentaar aanhaalt: De meest recente ‘XTC-dode’ was vorige week een Leidse studente van 20 jaar. Dit meisje is, in tegenstelling tot wat Leistra beweert, niet overleden aan XTC en zelfs niet aan ‘slechte XTC.’ Ze stierf aan watervergiftiging, omdat ze tijdens haar trip kennelijk dorst kreeg en toen overmatig veel water heeft gedronken. Ook haar dood had voorkomen kunnen worden – nee, alweer niet met een nog strenger verbod – maar met goede voorlichting over XTC-gebruik. Want zoals haar vriendinnen zelf al aangaven hebben ze van watervergiftiging nog nooit gehoord, en dat geldt waarschijnlijk voor de meeste jongeren. Voorlichting krijg je namelijk niet van de dealer die pillen zonder bijsluiter verkoopt, maar helaas is dat op dit moment wel de enige bij wie je terecht kunt om XTC te kopen.

Leistra denkt dat we de problemen met XTC kunnen oplossen door dealers en producenten van XTC – de ultieme schuldigen aan al dit kwaad – nog harder op te sporen en aan te pakken. Deze naïeve gedachte ziet de essentie van het probleem echter over het hoofd: Zolang dealers de enigen zijn die xtc verkopen, zullen er dealers blijven bestaan. Je kunt dit niet oplossen door dealers ‘hard aan te pakken’ en ‘de wet te handhaven’, alleen door de wet te veranderen. Dat er dealers bestaan, die de gelegenheid krijgen om vervuilde xtc te verkopen, is een gevolg van het drugsverbod, niet de oorzaak ervan.

Hoeveel doden moeten er nog vallen voor we beseffen dat een verbod geen sterfgevallen voorkomt, maar ze juist in de hand werkt? Neem dealers het werk uit handen door schone xtc te verkopen bij legale instanties die tegelijkertijd voorlichting geven aan hun klanten. Dan hoeft de politie geen tijd meer te wijden aan het dwarszitten van recreatieve drugsgebruikers, en kunnen we voorkomen dat mensen sterven omdat ze slecht geïnformeerd zijn of vervuilde pillen gekocht hebben.

Oja, en meneer Leistra, rectificeert u dat commentaar nu even?