Minder Kamerleden, meer ellende?

Minder Kamerleden, meer ellende?

In dit ingezonden artikel van een van onze leden, Thijs Markus, behandelt hij de gevolgen van een vermindering van het aantal parlementsleden voor onze democratie.

Politiek is een kwestie van besturen, en besturen is een kwestie van het evalueren van informatie. In de analyse van de politiek wordt er vaak weinig aandacht besteed aan het politieke ecosysteem qua input- en outputkanalen rondom politici. Het is de opinie van de schrijver dat de crux van de problemen met de huidige politiek op deze wijze helder zichtbaar kunnen worden gemaakt.

Stel: je bent Tweede Kamerlid en je wilt iets zinnigs zeggen over iets als copyright. Welke inputkanalen staan je tot je beschikking? Je kunt zelf onderzoek doen, dit kost je ongeveer een dag om een helder overzicht van alle belangrijke argumenten te krijgen en daar jouw positie in te bepalen, gebaseerd op de meest globale argumenten. Zelfs als je het zo globaal houdt; Je hebt gemiddeld 5 zaken per dag, het mag duidelijk zijn dat je dit niet aan kunt, ook niet als je jouw assistenten erbij haalt.

Echter, er is een fractiesysteem waarin niemand alleen in de kamer zit, en je al vlug met een mannetje of 10 tot 20 in de kamer zit. Dus verdeel je de taken tussen je fractiegenoten, en een persoon kan het aan zijn takenpakket toevoegen om dit te onderzoeken en voor de fractie te spreken. Meer dan een persoon die zich een fractie van zijn tijd richt op een onderwerp, zit er ook in deze verdeling niet in, zeker voor de kleine partijen. En in deze beperkte tijd moet de politica dan de belangen van talloze groeperingen vinden en deze tegen elkaar afwegen, de platenindustrie, de consument, artiesten, auteurs, filmmakers, internetbelangenbehartigers, uitgevers, etc., die allen andere belangen bij copyright hebben. Groeperingen die op dagelijkse basis over en weer met elkaar in conflict zijn.

In een beperkte tijd, welke groepering heeft de meeste kans om voor zijn kant goede zaken te doen met de politiek? Ik zal de statistiek laten antwoorden, er zijn nog geen 1000 politici in Brussel, 750 Europarlementariërs en de Europese Commissie. Het aantal ‘industry experts’, een eufemisme voor lobbyisten, in Brussel wordt geschat op 15000. Nou is het niet zo dat iedere lobbyist voor een grote corporatie werkt, ook non-profit organisaties hebben zo hier en daar een verdwaalde idealist die ertussen probeert te komen.

Alsnog is het zo dat de groepering die het meeste geld heeft om politici aan te spreken en te overtuigen vaak degene is die zijn standpunten erdoor krijgt. Ook al is de politica zelf geheel zuiver in haar intenties, zij heeft geen kans op zuivere input. Zij moet, om iets zinnigers te zeggen dan haar oppositie, bronnen vinden, en aangezien zij zichzelf niet van afdoende research kan voorzien, is zij aangewezen op wat zij door lobbyisten voorgeschoteld krijgt.

Het effect op het beleid laat zich raden, hoewel wat goed is voor de corporaties niet per se slecht is voor het volk. Maar misschien gaat het nog wel verder dan dat. De zienswijze van het bedrijfsleven is er een van geldstromen managen, winst maken en de boel onder controle houden uit naam van efficiëntie. Een zienswijze die de afgelopen jaren als natuurlijk is overgenomen door politici. Het begint erop te lijken dat de volksvertegenwoordiging haar naam steeds minder eer aan doet, het volk voelt zich dan ook steeds minder vertegenwoordigd, en uiteindelijk: met democratie heeft het steeds minder te maken, met corporatisme steeds meer.

Maar we leven in een tijd van nieuwe mogelijkheden. Het internet is het aggregaat van alle menselijke kennis, research, opinie, belangen en dat allemaal ligt voor het oprapen. Alsnog kan een politica niet alles zelf doen, maar zelfs met een kleine groep kan men hieruit opvissen wat van belang is voor de politica. Het lijkt mij daarom dat het streven moet zijn om politici van meer stafleden te voorzien, als iedere vertegenwoordiger pak weg tien man ter beschikking heeft kunnen deze al snel zelf hun bronnen op een rijtje krijgen en een valide conclusie trekken. Om dit te financieren heffen we een belasting op bedrijven die ongeveer gelijk is aan het geld wat ze vandaag de dag uitgeven aan lobbyisten.

Lobbyisten bestaan omdat de inputkanalen die de politica tot haar beschikking heeft niet afdoende zijn. Geef de politica controle over haar inputkanalen, en lobbyisten zijn niet langer effectief. Sanatize the input, sanitize the program.
Oh, en minder Kamerleden zoals Henk en Ingrid voorstellen? dat lijkt mij een stap in geheel de verkeerde richting.

Thijs Markus