Opinieartikel over Downloadverbod, geschreven door Thijs Markus, lid van de Piratenpartij Nederland.
Vandaag was de tweede termijn van het downloaddebat. Typisch genoeg wordt de toekomst van het internet niet besloten in de plenaire zaal van de Tweede Kamer, maar in de Groen van Prinsterer zaal tussen een handjevol vertegenwoordigers.
Een paar dagen geleden werd er een discussie gevoerd in Zwitserland[1] die er erg op leek, alwaar men het inzicht had om het internet veilig te stellen uit de klauwen van de auteursrechtenindustrie. In Zwitserland haalde men neutraal onderzoek aan waaruit bleek, zoals iedereen eigenlijk wel weet, dat mensen een bepaald budget hebben voor culturele uitgaven. Waar gratis kopietjes gedownload worden, wordt dit geld op andere manieren besteed aan cultuur. Behalve voor de cd-fabrikant niks aan de hand dus.
In Nederland is een dergelijke nuchterheid vooralsnog ver te zoeken, het gros van de politieke partijen lijkt onderhevig aan de propaganda van de copyright lobbies, met als voornaamste pion: Fredje Teeven. In plaats van nuchterheid regeren Fear, Uncertainty & Doubt, FUD[2], in vaktermen. Fear: de artistieke sector stort in als mensen zomaar alles gaan downloaden zonder de artiest te betalen voor zijn werk. Uncertainty: hoe kan de entertainmentindustrie overleven zonder deze inkomsten. En natuurlijk doubt: gaan mensen nog wel geld besteden aan cultuur als het gratis is?
Op al deze punten is het antwoord al lang gegeven, de gemiddelde artiest is van al het downloaden erop vooruit gegaan. Van een verkochte CD krijg hij nauwelijks inkomsten, maar van een download krijgt hij net zo goed concertgangers, waar hij een stuk meer aan verdient. Het overleven van de entertainmentindustrie is het overleven van de middenman, die overbodig is geworden. En uit ieder neutraal onderzoek blijkt dat mensen nog even veel uitgeven aan cultuur als voorheen.
Dan is er nog de kwestie van de thuiskopieheffing, waarbij het beeld zich al snel op dringt van een een trekschuitmaatschappij die om de concurrentie met treinen aan te gaan, dan ieder geval een gedeelte van ieder kaartje wat men koopt om zich te transporteren wil hebben. Een lief hondje die je aanstaart en met smekende ogen ‘geef ons in ieder geval dit nog’ zegt, want we zijn toch je loyale viervoeter geweest. Ze kunnen het dan ook alleen over de emotionele boeg gooien, want aangezien iedereen met een computer de productiecapaciteit van een cd-fabriek heeft, hebben ze geen meerwaarde. En dingen die geen meerwaarde hebben, gaan verloren bij gebrek aan marktwaarde.
Helaas leeft onze staatssecretaris Teeven een paar jaar in de toekomst, alwaar Europese verdragen zijn hand dwingen om de auteursrechtenlobby te dienen. Teeven weet wat de toekomst brengt, en weet dat niets doen geen optie is. Want in die toekomst bestaat er of geen auteursrechtenindustrie meer, of geen vrij en open internet meer. Hij moet kiezen, en hij kiest voor het laatste.
Helaas leeft onze staatssecretaris Teeven ook in het verleden, waar ieder gedownload bestand automatisch vertaald wordt naar een product minder verkocht. Wellicht is het onmogelijk voor hem om te begrijpen dat een kopie een kopie is, een tweede, derde of miljoenste ‘product’ wat mensen zelf zomaar kunnen creëren zonder een industrie nodig te hebben.
Helaas wil hij terug naar een duister verleden waar een handjevol auteursrechtenmonopolisten de verspreiding van ons cultureel erfgoed bepalen. En om deze, in zijn ogen ideale, staat van zaken te bereiken, mag hij daarvoor moedwillig de voornaamste communicatiestructuren van onze tijd afbreken. Communicatiestructuren die cruciaal zijn voor de persvrijheid, vrije nieuwsgaring en het recht op vrijheid van meningsuiting.
Om dit te bereiken mag hij de basale rechten op een eerlijk proces, onschuld tot het tegendeel bewezen is, uitbesteden aan bureau’s zoals BREIN en BUMA/STEMRA, die als politieagentje naar willekeur mensen kunnen afsluiten. Volgens Teeven is de corruptie die deze week bij BUMA boven water kwam een incident en niet structureel, ook al werd tijdens de 2e termijn nog even voorgerekend hoe kleverig de strijkstok van andere rechten-innende-instanties is.
En daarom willen wij meneer Teeven bedanken voor het feilloos aantonen waarom de Piratenpartij hard nodig is.
[1]http://boingboing.net/2011/12/03/swiss-govt-study-downloadin.html
[2]http://en.wikipedia.org/wiki/Fear,_uncertainty_and_doubt