De Nationale ombudsman heeft deze week een vernietigend rapport gepubliceerd over de manier waarop de Nederlandse overheid is omgegaan met de uitbraak van Q-Koorts. Ook het eindrapport van de evaluatiecommisie Q-koorts liet zien dat er onnodig lang gewacht is met actie. Duizenden onnodige besmettingen en zelfs doden waren hiervan gevolg.
In 2007 werd in Europa al bezorgd geschreven over de ongekend grote uitbraak van Q-koorts in Nederland. In 2008 voerde het RIVM al overleg met experts uit Canada, Frankrijk, Duitsland, Denemarken en Zweden. De Q-koorts epidemie trok op dat moment al internationaal de aandacht door het bijzonder hoge aantal besmettingen. Nederland had te kampen met wat de grootste Q-koorts uitbraak ter wereld zou worden. In de periode van 2007 tot 2009 zijn uiteindelijk meer dan 3000 besmettingen gemeld. Door de stilte rondom Q-koorts zijn duizenden besmettingen waarschijnlijk nooit ontdekt en gemeld.
De PCR-test die al sinds 2005 in Frankrijk succesvol gebruikt werd, maakte in 2008 al duidelijk dat 100 van de 300 bedrijven besmet zijn. Deze informatie was eind 2008 al bekend bij de Nederlandse overheid. Onder druk van het Ministerie van Landbouw werden de resultaten verzwegen en geheim gehouden. De gesloten overheid koos ondubbelzinnig voor de belangen van de veeteelt-industrie en besloot haar burgers willens en wetens in het ongewisse te laten over de epidemie die door Zuid-Nederland raasde. Alleen burgers die toevallig op Engelstalige nieuwssites kwamen hadden kunnen vermoeden welke ongekend grote uitbraak op dat moment in Nederland werd verzwegen.
Pas na NOVA uitzending actie ondernomen
Pas na de uitzending van NOVA op 30 oktober 2009 kwam de overheid, nog steeds tergend traag, in beweging. Maar nog altijd werden de belangen van een paar veeteeltbedrijven boven die van de volksgezondheid geplaatst. Tekenend voor de keiharde strijd van onze overheid tegen het openbaar worden van meer informatie was het feit dat de zogenaamde 'vlekken-kaart' met besmettingshaarden in december 2009 alleen via een lek naar buiten kwam. Ook deze essentiële informatie probeerde het Ministerie van LVM tot op het laatst geheim te houden.
Het meest cynische is misschien wel dat de overheid, die geen middel ongebruikt laat om de privacy van haar burgers steeds verder te ondermijnen, zich in dit schandaal verdedigt met een beroep op 'bedrijfs-privacy'. De belangen van de veehouderij werden door het CDA zo sterk verdedigd, dat deze partij zich zelfs na het bekend worden van de gezondheidsrisico's van de intensieve veeteelt bleef verzetten tegen elk onderzoek. Henk-Jan Ormel, Tweede Kamerlid voor het CDA, ging in december 2009 nog te keer tegen "tofu-eters, die een sector die in de modder ligt er dieper in willen trappen". Cliëntelisme verpakt in populisme…
Open overheid is van levensbelang
Een open overheid had alle informatie direct openbaar gemaakt, zodat burgers, artsen en veeteeltbedrijven maatregelen hadden kunnen nemen vóór Nederland wereldrecordhouder Q-koorts besmettingen werd.
Daarbij had een minister van Volksgezondheid met verstand van zaken de ernst van de problemen al veel eerder onderkend en had zich niets van de door het Ministerie van Landbouw opgelegde zwijgplicht aangetrokken. Het lijkt erop dat socioloog Klink echt geen flauw idee had van de risico's die een ziekte als Q-koorts met zich meebrengt.
De Piratenpartij streeft dus niet voor niets naar een transparante en open overheid. De extreme geslotenheid heeft in dit geval letterlijk mensenlevens gekost, en nog veel meer levens in gevaar gebracht.
Voor dit soort dingen wil ik wel lid worden van een politieke partij. Als de anderen het niet meer kunnen, dan is blijkbaar een partij als de Piratenpartij nodig om de boel op scherp te zetten. Iemand in de Kamer moet zijn baan gaan verliezen voor deze meneer Poot en achterban.
Want wie heeft het wel over een open overheid, zelfs na dit schandaal?
Dit is toch wel heel schandalig. Erg dat het me eigenlijk niets verbaast….ik hoop dat de PP de balans kan herstellen tussen bescherming van het individu enerzijds en openheid in informatievoorziening anderzijds. Dit lijkt nu tegengesteld maar zou het niet moeten zijn! Als deze twee zaken in balans zijn ontstaat m.i. de synergie die we nodig hebben….