Waarom ik lid ben geworden van de Piratenpartij

Op 15 juli werd ik lid van de Piratenpartij. Als kritisch buitenstaander. Op m'n blog George Knight deed ik verslag. Een week voor de verkiezingen denk ik er nog steeds hetzelfde over. Twijfelaars wil ik meegeven dat kiezen soms nodig is. Door een keuze verlies je weliswaar aan vrijheid, maar win je aan betrokkenheid. Het is maar net hoe je je uit wil spreken. Zo spannend kan het leven zijn. 

Hoe kan het dat ik me vandaag aangemeld heb als lid van de Piratenpartij? Ik begrijp mezelf niet helemaal. Ik ben bewust nooit lid geworden van een politieke partij. Uitnodigingen van diverse partijen om mee te praten, te schrijven of te vergaderen heb ik altijd naast me neergelegd. En sinds ik blogger ben die de politiek kritisch volgt is de noodzaak eerder groter dan kleiner geworden om me autonoom op te stellen. Wat bezielt me?

Gisteren had ik via de mailinglijst van de Piratenpartij een lichte aanvaring met lijsttrekker Dirk Poot die me verweet in een hoekje af te wachten op missers. Om er vervolgens een blog over te schrijven. Dit naar aanleiding van een stuk over Peter Sunde waarin ik opmerkte: In Nederland bestaat bij media en politiek geen aandacht voor deze zaak. Ook niet bij de Nederlandse Piraten. Dat ging bij Dirk blijkbaar van ‘au’.

Natuurlijk herken ik me niet in het beeld dat Dirk schetst. Dat heb ik hem geantwoord. Zonder hard feelings. Ik begrijp best dat de piraten nu druk bezig zijn met praktische zaken zoals het verzamelen van handtekeningen of het werven van fondsen. Een gouden regel is dat de campagne in de laatste drie weken wordt beslist. Als de voorbereidingen goed zijn uitgevoerd. In mijn ongeduld begreep ik niet waarom de Piratenpartij nu al geen aandacht besteedt aan de actualiteit die nauw verbonden is met de kernpunten.

Bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken gaat de directie ‘Bestuur, Democratie en Financiën‘ over de financiering aan politieke partijen. Precies het beleidsterrein dat de Piratenpartij op de korrel neemt: het openbaar bestuur. De zinsnede ‘de directie is partner van de burger‘ verraadt dat volgens het directoraat niet de burger, maar de positie van de overheid hoofdzaak is. In werkelijkheid kan de overheid logischerwijs nooit een partner van de burger zijn. Want de overheid is de burger. Tegen die apartheid komt de Piratenpartij op.

Een medewerker van het directoraat liet me desgevraagd weten dat Nederland geen startsubsidie kent voor toetredende partijen. In Duitsland maakte juist dat de doorbraak van de Piratenpartei mogelijk door het inhuren van ondersteuning. Hij gaf tevens aan dat hierover in het recente verleden geen voorstellen zijn ontwikkeld. Zodat ook de Piratenpartij voor steun aangewezen is op de voorwaarden van de Wet Subsidiering Politieke Partijen. Dat betekent ten minste 1000 leden en een zetel in de Eerste of Tweede Kamer.

Tja, wat rest me dan anders dan de daad bij het woord voegen door lid te worden? Ik wil niemand oproepen hetzelfde te doen. Mede omdat ik zelf zo dubbelzinnig denk over de rol van politieke partijen en hun eigenbelang als ze eenmaal meedraaien. Word ik straks teleurgesteld? Ik hoop dat de Piraten het politieke systeem openbreken en de burger weer terugbrengen aan de macht. En wie wil, vooruit, ga naar lid worden.