Waarom er geen economische basis is voor het bestaan van het auteursrecht op het internet
Op dit moment hebben we te maken met een situatie waarin iedereen in een oneindige overvloed voorzien kan worden van alles wat gedigitaliseerd kan worden.
De eis dat je schaarste mag creëren waar deze overwonnen is, staat lijnrecht tegenover elk economisch principe dat zich baseert op maximalisatie van de welvaart. Als we aannemen dat een downloadverbod is en dat een situatie gecreëerd kan worden waarin alleen mensen die betalen toegang krijgen tot digitale kopieën, dan zouden we bij invoering hiervan een situatie een waarin het overgrote deel van de mensen hier geen toegang meer toe heeft. Mensen hebben een beperkt budget, en tot betaling dwingen forceert dan een veel selectere afname. In plaats van toegang tot alles wat gewenst is komt men slechts in aanraking met een handvol culturele diensten waarvoor betaald kan worden. Het leeuwendeel van de cultuur en kennis is de mensen ontnomen, opdat een handjevol gedwongen betalingen onvermijdelijk wordt.
Je moet wel erg vastgeroest zijn in het idee dat alleen van toepassing is waar geld in het spel is, als je zo'n welvaartvernietigingsklap überhaupt wil aanmoedigen. Immers, die oneindige rijkdom aan al wat gedigitaliseerd kan worden, betekent ook dat er geen schaarste is waar de monetaire economie mee vooruit kan. Het is alsof je alle moestuinen platbrandt omdat de boer anders overbodig wordt.Dat zou wellicht te rechtvaardigen zijn vanuit economisch perspectief, als de artiesten en auteurs anders van honger omkwamen. Maar ook dit is niet het geval. En de reden waarom is even simpel als onweerlegbaar. Al sinds de troubadours, rondreizende circussen en later popartiesten, is entertainment een veredelde vorm van bedelen geweest. Het heeft geen economische waarde boven wat de gek ervoor geeft. En het is bepaald geen kwalijke bedelarij. Als jij het leven interessanter maakt, dan willen mensen daar best wat voor betalen. En wat mensen er voor over hebben is min of meer constant, ongeacht de systemen waarmee dat geld verder wordt verdeeld naar de makers. Waar mensen eerst cd's en video's kochten, kopen ze nu concert- en bioscoopkaartjes. Een download is dan ook niet per definitie een gemiste verkoop, maar een keuze om geen geld te verspillen aan de tussenpersoon.
Als we oprecht zijn in ons streven de te belonen, dan gaan we op zoek naar manieren om de tussenpersonen te elimineren, zodat er meer geld bij de terecht komt en minder aan de strijkstok blijft hangen. De tussen-industrie bezit op dit moment geen nuttige fabrieken meer, maar alleen nog een grote stapel papiertjes waarop staat dat ze rechten hebben. Zonder een plek in de waardeketen tussen de maker en de genieter, behalve dan misschien een goedkoop te onderhouden dienst op het internet, is de logische weg vooruit om deze tussen-industrieën te elimineren, zodat er meer geld bij de uitkomt. Het is een zorgvuldig vergeten feit dat de gemiddelde artiest erop vooruit is gegaan sinds al dat downloaden begonnen is. Dit is even simpel te verklaren: de hoeveelheid geld die hun kant op komt is min of meer constant de hoeveelheid die de tussenpersoon neemt af. (als je op de bron klikt, let ook op de datum en hoe lang dit al bekend is)
Een eerste stap zou zijn om te erkennen dat de economische aspecten van het auteursrecht alleen een doel dienen waar het over commerciële transacties gaat. De economische aspecten van het auteursrecht kunnen slechts van toepassing zijn als er in eerste instantie al geld verdiend werd. Het mag geen vrijbrief zijn om geld te eisen waar geen waarde gecreëerd wordt. Waar mensen elkaar vrijwillig dingen geven, heeft de monetaire economie niets te zoeken. Waar ik de data op mijn computer ter beschikking stel om een kopie te maken, zijn de verdere economische aspecten van geen tot ondergeschikt belang.
Het genie van torrents en The Pirate Bay is dan ook simpel. kost veel bandbreedte. Als mensen daarentegen onderling bestanden gaan uitwisselen, en er alleen een bestandje op de server staat waarmee mensen elkaars data kunnen vinden, dan is er een stuk minder bandbreedte nodig. Zo kan The Pirate Bay de digitale distributie vooruit helpen met minimale kosten. En ja, daar hebben ze best wat aan verdiend, al staat dat in geen verhouding tot de vele miljarden 'schade' die geclaimd wordt. Diezelfde miljarden geven overigens exact aan hoezeer de welvaart erop vooruit is gegaan. In een minder Kafkaëske maatschappij hadden we ze toegejuicht voor hun vernuft – en hadden we de industrie verteld dat het e geheel vrij staat om een gelijkwaardige dienst aan te bieden, voordat ze van oneerlijke concurrentie mogen spreken.
Het is natuurlijk mogelijk dat partijen als de VVD erin slagen om deze welvaartvernietiging uit te voeren. Dit is niet zo erg als het misschien klinkt. Waar de westerse wereld deze kansen aan zich voorbij laat gaan, zullen landen als Brazili, India en/of China dit niet doen en hun grotere rijkdom zal zich uiteindelijk uitbetalen. De belangen van een elite gaan vroeg of lat tegenover de belangen van de staan. Wanneer een natie voldoende vervalt, zorgt het nastreven van de belangen van de elite voor stagnatie. Het Chinese rijk, waar men al tijden buskruit en andere 'uitvindingen' uit de enaissance kende, is een bekend voorbeeld. Dergelijke stagnerende regimes worden voorbij gestreefd door vrijere beschavingen en vervallen uiteindelijk tot irrelevantie. We zullen krijgen wat we verdienen, met de huidige magere interesse in het onderhouden van de democratie.
De Piratenpartij is hiermee de enige partij die de economie in dienst stelt van de welvaart, in plaats van de welvaart te vernietigen ten behoeve van schaarste-economie. De Piratenpartij belooft u dan ook zonder schroom of onrealistisch te zijn een oneindige rijkdom (van alles wat gedigitaliseerd kan worden). Tot 22 mei!
P.S. Lees ook 'The case for copyright reform.'
MEER MEER MEER !
“Het is een zorgvuldig vergeten feit” Ik zie in jullie link alleen maar grafieken die niet gecorrigeerd zijn voor inflatie, de enorme groei in gebruik van content en naar netto inkomen van contentmakers. Jullie verhaal staat daarmee op losse schroeven.
Dat is niet zo erg hoor, ik denk dat iedereen voor vrije informatie is. Maar ik hoop dat jullie in de toekomst nog even een stapje verder gaan denken en niet alleen voor vrije informatie gaan vechten, maar ook voor behoud van goede informatie en dus ook voor beloning van content makers.
Ik ben professioneel muzikant en af en toe treed ik op als straatartiest in het stadscentrum. Het “businessmodel” wat daarbij hoort vind ik vrij ideaal: Ik maak muziek, gratis en voor iedereen. Mensen die mijn muziek waarderen en iets te besteden hebben gooien dan vaak een muntje of twee in mijn koffer.
Gelukkig doen veel andere straatartiesten net als ik op de eerste plaats hun best om het publiek te vermaken. Vooral omdat er een aantal bedelaars zijn in sommige steden die de straatmuziekregels flink misbruiken om te kunnen bedelen. Zij spelen dan een paar valse noten op een viool, kijken zielig naar elke voorbijganger en roepen “bonjour amigo” naar elke voorbijganger die er enigzins welvarend uitziet in de hoop om met wat geld gecompenseerd te worden voor hun zieligheid. Veel muzikanten zouden het dan ook een grote belediging vinden om “veredelde bedelaar” genoemd te worden.
Ehh, is zelfs de piratenpartij vergeten dat juist Nederland rond 1900 het patentrecht had afgeschaft en dat grote bedrijven als Philips uit die periode stammen? Het ging toen economisch erg goed, wat aanhangers van virtueel eigendom ook willen beweren. Er is zo ontzettend veel bewijs voor het tegendeel van “we hebben virtuele eigendomsrechten nodig” dat het gewoon misdadig begint te worden om dit sprookje nog steeds aan te hengen. Vergelijkbaar met het ontkennen van de klimaatverandering.
Dat we vrijwel geen wereldlijke muziek uit de middeleeuwen overgehouden hebben ligt aan de kerk die het wilde onderdrukken en aan het feit dat de meeste mensen buiten de kloosters niet konden schrijven. Niet omdat er geen muziek gemaakt zou worden of zo. In de barok had je speciale instrumenten voor kinderen (fagottino’s bijvoorbeeld) om ze voor te bereiden op het beroep van muzikant. Zonder dat daar auteursrecht tegenover stond. Alle bekende klassieke componisten waren kapelmeester en hadden dus een eerlijke baan met inkomen, maar alleen na de invoering van het auteursrecht hadden ze het “recht” om anderen af te persen als die hun muziek na speelden. En iedereen die een instrument speelt weet dat je, zelfs vandaag de dag nog, leert spelen door bekende liedjes te oefenen. Is dat een misdaad?
Volkomen onzinnig verhaal. Entertainment heeft geen economische waarde? Dus kunstenaars moeten maar hun waar gratis weggeven in de hoop dat deze of gene er nog iets voor wil geven? Kunstenaars hebben geen gezin te onderhouden, of een hypotheek?
Dat het huidige auteursrecht bij lange na niet voldoet is duidelijk. Dat er teveel aan wordt verdiend door tussenpersonen die er bar weinig voor doen ook. Maar de oplossing ligt niet in 'de consument bepaalt welke prijs hij ervoor bepaalt (óf hij er iets voor betaalt)', maar de artiest bepaalt wat hij er aan wil verdienen (óf hij er iets aan wil verdienen).
Centraal moet staan de keuze van de artiest hoe hij iets wil aanbieden, waarvoor hij wel of niet betaald wil worden. Wil een artiest zijn muziek gratis verspreiden, zijn video gratis laten embedden en vervolgens verdienen aan optredens in den lande? Prima! Is een artiest geen podiumbeest en wil hij een deel van zijn kosten terugverdienen met downloads? Ook prima!
Een artiest heeft een ambacht, net zoals een slager of een meubelmaker. Hij maakt kosten om muziek op te nemen (voor anderen!) en heeft het volste recht om daar een waarde aan toe te kennen. Dat een consument er niet die waarde aan hecht, dat kan. Dan heeft die consument het recht om niet tot koop over te gaan, niet om het gratis te bemachtigen. Een artiest die zijn werken te hoog beprijst zal er uiteindelijk te weinig aan verdienen.
"Alle bekende klassieke componisten waren kapelmeester en hadden dus een eerlijke baan met inkomen". Lekker! Dus artiesten die betaald willen voor een mp3 zijn niet eerlijk? Als er destijds middelen waren geweest om klassieke werken op te nemen had daar óók voor betaald moeten worden.
Het auteursrecht moet gemoderniseerd worden. Dat uitgerekend in een stuk voor de Piratenpartij moet worden teruggegrepen naar de situatie van honderden jaren terug om met drogredenen naar "alles moet gratis" te komen is eigenlijk te triest voor woorden. In dit stuk wordt net zo ongenuanceerd met auteursrecht omgesprongen als Buma/Stemra dat doet.
De oplossing voor het auteursrecht ligt niet in "alles is gratis", maar in "de artiest bepaalt". In het stuk hierboven wordt de artiest niet meer genaaid door foute tussenpersonen, maar door de consument. Ik geloof niet dat de artiest daar ineens wél blij van wordt.
En hoppa, de volgende flauwe omweg, alleenstaande moeders. Echt, zo kan ik ook alles rechtlullen wat krom is. Ronduit genant dit. Ik overwoog een stem op de Piratenpartij, maar als dit het niveau is ga ik dat nog eens overdenken. En over je laatste vraag: ken je de term projectie?