Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen kun je stemmen op Dylan Hallegraeff uit Den Haag. Hij staat op plek 14 van de kieslijst van de Piratenpartij.
Dylan is een maker in de brede zin van het woord: dus van realtime calculated 3d-graphics tot lasershows en van lichteffecten tot hardcore tekno. In dit proces loop je onherroepelijk tegen juridische grenzen aan van wat wel en niet toegestaan is. Dit is een mijnenveld. De huidige copyright wetgeving belemmert creativiteit, terwijl deze juist was opgezet om creativiteit te bevorderen. Niet commercieel gebruik van beschermde werken moet toegestaan worden, zodat we met z’n allen weer de creativiteit terugkrijgen.
In de loop der decennia is de berg IP toegeschreven aan Dylan behoorlijk
gegroeid. Code, muziek, patches, video’s, 3d-graphics lopen snel op als je
bezig bent de benodigde 10.000uur ergens in te steken. Maar een registratie
bij Buma/Stemra heeft levenslange implicaties, die ook na het uitschrijven
blijven staan. De rol van Buma/Stemra in de samenleving is ernstig aan
evaluatie toe.
Er is meer nodig dan alleen een hervorming van auteursrecht. Het huidige
democratisch systeem is hard aan een update toe. Momenteel lopen er plannen om het Wetsvoorstel Burgerforum kiesstelsel te implementeren. Dit is allemaal fluff rondom het opwerpen van barrières voor startende partijen teneinde te zorgen dat de zittende partij minder zetels verliezen en dus minder subsidie krijgen. Een ordinaire cashgrab met een democratisch vernieuwingslaagje er omheen.
Wat we nodig hebben is echte vernieuwing. De burger moet weer betrokken raken en meer kunnen doen dan 1x per vier jaar een vakje in te kleuren. Het is niet raar dat een groot deel van de samenleving aangeeft zich niet gehoord te voelen.
In plaats van het hard werken aan nieuwe manieren om burgerparticipatie te verhogen worden nu allerlei wetten aangepast om het nieuwe partijen
onmogelijk te maken om ooit die eerste zetel te behalen.
Hetzelfde met woonrechten. Ook hier vindt al jaren een achteruitgang
plaats. De Wet kraken en leegstand werd ingevoerd zonder enig alternatief.
Een gehele subcultuur werd weggevaagd en er kwam niets voor in de plaats.
Allerlei schimmige antikraakbureau’s sprongen in het achtergelaten gat en
dakloosheid nam schrikbarend toe. Was kraken achterhaald? Misschien. Maar je kan niet kraken verbieden zonder een oplossing te bieden voor de
problemen die kraken oploste. Want nu zitten we met een enorme explosie van verwarde mensen en dakloosheid onder jongeren. Pak de cijfers er maar eens bij en je ziet een wel heel opvallende correlatie tussen het kraakverbod en de toename van eerdergenoemde categorieën. Het is tijd voor een gedegen armoedebeleid en niet alleen rond Kerst.
Er zijn meer gebieden in de samenleving waar een ernstige achteruitgang
zichtbaar is. Ik noem bijvoorbeeld wetsvoorstel Lijst 1A van Blokhuis en
Grapperhaus waarbij hele productgroepen verboden worden terwijl de
samenleving juist roept voor exact het tegenovergestelde: decriminalisatie
en legalisatie. Dit soort blanket laws remmen chemische innovatie en dragen enkel bij aan ondermijning in plaats van deze te bestrijden.
Wat we nodig hebben is een breed debat over zaken die normaal gesproken
onbesproken zijn. Wat we nodig hebben is een politieke partij die zorgt
voor een update. Want die is hard nodig.