Wekelijks bespreekt een Amsterdamse Piraat een actueel onderwerp op de site van Piratenpartij Amsterdam. Naar aanleiding van de aanslagen in Parijs schrijft volksvertegenwoordiger Jelle de Graaf deze week over het belang van twijfel voor de democratie.
“De waarheid is het eerste slachtoffer van oorlog” luidt de beroemde uitspraak, maar misschien verdwijnt in een strijd de twijfel wel als eerste. Daarom breng ik er nu een ode aan. Aan de twijfel die op dertien november uit acht jongens verdwenen was en die we nu allemaal lijken te verliezen. Terwijl we hem zo nodig hebben.
De aanslagen van Parijs en de daaropvolgende jacht door de straten van Europa hebben me bang gemaakt. Bang voor meer aanslagen en meer dood, misschien wel nog dichterbij of juist ver weg. Bang voor politici die voordat duidelijk is hoe deze aanslagen hebben kunnen plaatsvinden de grenzen sluiten, oorlogen verklaren en de rechtstaat wegnoodtoestanden. Bang voor de angst zelf.
De paniek en wanhoop die zich van onze maatschappij meester maken vormen een bedreiging voor haar kern. Niet de emoties op zich, je kan bijna niet anders dan angst voelen bij zoveel geweld, maar wel het absolutisme ervan. De emoties die deze aanslagen oproepen zijn zo heftig dat ze geen twijfel toestaan. Terwijl die nodig is om te luisteren, te praten, te onderzoeken, te discussiëren, te leren en kritisch te denken: de basis van een open debat en democratie.
Na de aanslagen van elf september 2001 was de westerse wereld net als nu bang, wanhopig en in paniek. In deze emoties kon de Patriot Act in de VS zonder debat worden ingevoerd, konden mensen zonder beschuldiging onbeperkt worden vastgehouden in Guantanamo Bay, werd martelen een ‘onderzoeksmethode’ van de VS en werd Irak onder valse voorwendselen binnengevallen. Laten we voorkomen dat we dezelfde fouten weer maken en ondanks onze pijn een open debat blijven voeren.
Er bestaat geen strijd tussen religies of beschavingen. Als je al een tweedeling wilt maken laat het dan die zijn tussen absolutisten en twijfelaars. Tussen mensen die denken het zo zeker te weten dat alles gerechtvaardigd is om hun doel te bereiken en mensen die zich open durven te stellen, het gesprek durven aan te gaan en durven te luisteren. Laten we ons, juist nu, niet vastbijten in ons eigen gelijk. Laten we samen twijfelen.