Het Republikeinse lid van het Permanent Select Committee on Intelligence van het House of Representatives Peter King wil journalisten aanklagen die gelekte informatie publiceren. Dit vanwege de staatsveiligheid. Met deze criminalisering zit King op het spoor om journalisten en activisten als co-conspirator, samenzweerder te beschouwen. Hetzelfde overkwam FoxNews journalist James Rosen hoewel tegen hem nooit een aanklacht werd ingediend. De beschuldiging van co-conspirator diende voor de veiligheidsdienst om toestemming te krijgen zijn gegevens in te zien. Maar King gaat verder en pleit voor het actief vervolgen van journalisten.
Peter King noemt Edward Snowden een overloper of verrader. Om hem juridisch aan te pakken verwijst King naar de Espionage Act uit 1917. Met deze wet pakt de regering-Obama ook Tom Drake, John Kiriakou, Bradley Manning en andere klokkenluiders aan. King suggereert dat Snowden Amerikaanse levens op het spel gezet heeft en door zijn onthullingen Al Qaeda en zijn bondgenoten op detailniveau inzicht heeft gegeven in de werkwijze van de Amerikaanse veiligheidsdiensten. King relativeert het liegen van DNI-directeur James Clapper in de senaat. Hij meent dat-ie vanwege de staatsveiligheid mocht liegen tegenover een parlementslid.
Voor King heiligt het doel alle middelen. Af te wachten valt of deze conservatieve hardliner representatief is voor de stemming in het Amerikaanse parlement. Een inschatting is dat zijn kwalificatie van Edward Snowden niet erg afwijkt van die van andere volksvertegenwoordigers. Hoewel het een onderschatting van Al Qaeda is om te veronderstellen dat ze details die uit de onthullingen blijken nog niet kenden. Dat moet eerst nog maar vastgesteld worden. Met het goedpraten dat een NSA-directeur in een openbare zitting tegenover een senator mag liegen ondergraaft King het belang van het parlement. Opvallend geluid van een volksvertegenwoordiger.
Met zijn stellingname dat journalisten die gelekte informatie publiceren aangeklaagd moeten worden verlaat King de constitutionele democratie die de controle en het evenwicht van checks and balances kent en treedt de politiestaat binnen. Zijn standpunt zet het beroep van journalist onder druk omdat nooit op voorhand duidelijk is welke informatie de staatsveiligheid in gevaar brengt en welke publicatie tot een aanklacht kan leiden. Mogelijk gemaakt door een Espionage Act met een cultuur van geheimzinnigheid en bureaucratie. Dit perspectief verlamt de journalistiek, probeert deze tandeloos te maken en de staatsmacht te vergroten.